De spanning van de slotkilometers behoedde de organisatoren van de Zwitserse Ronde van een complete sof. Stel dat Kim Kirchen en Damiano Cunego hun manschappen niét mobiliseren, wat krijgen we dàn voorgeschoteld? Handjes op mekaar voor drie dappere vluchters, maar daar moesten we het dan wel mee doen voor de eerste grote Alpentocht. Een etappe over de fameuze Flüelapas, 2.383 meter hoog, met aankomst in het Oostenrijkse Nauders, net over de rug van een laatste klim. Explosief terrein, maar de lont bleek vochtig. Kort na de start gingen Pasamontes, Navarro en Proni er vandoor, met nog ruim tweehonderd kilometer voor de boeg. De drie haalden een voorsprong van ruim elf minuten, terwijl het peloton keuvelend tussen het malse gras van de Flüela defileerde. Bravo voor de drie maar ... geeuw, geeuw.

Voorin waren de koplopers er zodanig gerust in dat Proni, de beste in het klassement en achteraf ook de sterkste op de laatste klim, het vertikte om een poot uit te steken naar de bonificatieseconden. Spijtig voor de jonge Italiaan, want onder het spandoek - waar hij nog eens ruim de tijd nam om zijn eerste profwinst te bejubelen - kwam hij uitgerekend twee seconden tekort om het

Goldtricot

te ontfutselen aan Cancellara, die zich de longen uit het lijf reed om dat ding te behouden. 'Ik zal niet zeggen dat het leiderstrui me niet interesseerde, maar toch, het maakt me eigenlijk niet zoveel uit', haalde Proni de schouders op. Belangrijker vond hij alleszins dat hij via een sterke afdaling richting spandoek de ruim verdiende ritwinst kon vrijwaren. 'Als belofte was ik een winnaar, maar ik vreesde dat ik er bij de profs langer op zou moeten wachten.'

Er zit sowieso pit in die jonge mannen van Patrick Lefevere, zoveel is ondertussen wel zeker. Visconti, Weylandt, Seeldrayers, nu Proni: een fraai klavertjevier is dat.

Strijdlust

In de marge van de late strijd om het dagsucces trippelden gisteren dus weer muisjes over het hooggebergte. 'De koers was meteen geblokkeerd', stelde ook Predictorploegleider Hendrik Redant vast. 'Heel eentonig. Stevig tempo maar dus inderdaad geen koérs. Die Flüela lag ook wat ver van de streep om er oorlog te maken. Als zelfs Cancellara er mee op kop komt rijden, weet je het wel, zeker? Nu, ik denk ook dat veel renners beducht zijn voor wat nog komt. Dinsdag aankomst bergop, donderdag finish op Crans Montana, daags nadien op de Grimselpas... Je zou het in afwachting voor minder een beetje voorzichtig aan doen.'

En dan nog die late start- en aankomsturen. 's Ochtends zit je met de vingers te draaien, 's avonds is het heksen om iedereen een beetje op tijd aan tafel te krijgen', beaamt Redant. 'Ideaal is het niet. Na de aankomst op Crans Montana moeten we straks nog honderd kilometer in de auto voor het hotel. Dat wordt dus weer een late affaire. Nu, het is niet anders.' Maar of dat allemaal van dien aard is om de strijdlust aan te wakkeren...

(pdk)