The best keeper of Europe, nondedju!'' Twee zakenlieden en een ouder paar verslikken zich bijna in hun glaasje wijn als oud-manager Michel Verschueren luid bulderend Daniël Zitka begroet in het stadionrestaurant van Anderlecht, de Saint-Guidon. Bijna vijf jaar na zijn aankomst in het Astridpark geniet de Tsjechische doelman het respect van alles en iedereen op Anderlecht. Maar met Michel Verschueren heeft hij altijd een speciale band gehad.

,,Hij heeft indertijd in mij geloofd en me van Lokeren naar Anderlecht gehaald'', zegt Zitka als de

zilvervos

weer vertrokken is. ,,Hij is een man naar mijn hart. Gaat het goed, dan zegt hij het. Gaat het niet goed, dan zegt hij het ook. Hij praat nooit achter je rug. Hij is een sterke persoonlijkheid.''

Welke persoonlijkheid heeft Daniël Zitka?

,,Van keepers zeggen ze dat het zotte mannen zijn. Dat is waar. We vallen en we duiken in de benen en we krijgen slagen tegen onze kop. Daar moet je een beetje gek voor zijn. Maar als voetballer denk ik dat ik in de eerste plaats een winnaar ben. Als ik verlies op een match of op training voel ik me echt slecht. Ik kan dan ontploffen en me kwaad maken op mijn ploegmaats. En vaak ben ik ook kwaad op mezelf. Vandaag hebben we getraind op afwerking. Het is een onmogelijke opdracht dertig, veertig ballen te pakken. En toch ben ik elke keer ontgoocheld als er eentje binnengaat.''

Nochtans is dat niet je imago bij het grote publiek. Supporters en journalisten kennen je als een minzame en vrolijke kerel.

,,Sommigen zeggen dat ik te braaf ben. Nadat ik me heb kwaadgemaakt op training, probeer ik het met die ploegmaats altijd weer goed te maken, terwijl ik hen soms met recht en reden uitgekafferd heb. Ik denk dat ik mijn braaf imago te danken heb aan hoe ik ben naast het veld: heel open en sociaal. Ik ga graag met mannen als Deschacht, Van Damme, of vroeger Vanderhaeghe, naar eetfeesten voor supporters. Dan kan ik helemaal mezelf zijn en zien die supporters ons zingen of djembé spelen. Heel gewoon.''

Wanneer kan je dan toch ontploffen?

,,Als iemand te nonchalant is. Profvoetballer zijn is een schitterend leven. Vandaag was ik op de club om 9 uur, en om halfeen was het alweer gedaan. Ik heb soms ook dagen dat het wat moeilijker gaat, maar eenmaal op het veld probeer ik het knopje om te draaien en mijn best te doen. Dat lukt niet altijd. Maar je moet je wel bewust zijn van je taak op het veld. Dat is bij sommige jongens niet zo. Ze zijn niet altijd

beschikbaar

, zoals onze coach zegt. Ze zijn niet altijd aanwezig.''

Sommigen noemen dat de ziekte van het Belgische voetbal. Er lopen te veel pseudo-vedetten rond, die hun shirt niet willen nat maken.

,,

(wikt zijn woorden).

Ik vind het moeilijk in die termen over anderen te spreken. Ik gedraag me in elk geval niet zo. Als ik op scholen word uitgenodigd, vragen kinderen mij hoe het is een BV te zijn. 'Ik ben helemaal geen BV of geen vedette', antwoord ik hen dan. Ik doe mijn job als voetballer bij Anderlecht. Ik geniet van de populariteit die ik hier heb op de club. Ik geniet ervan herkend te worden in Brussel of in Aalst

(Zitka woont in Asse, red.)

. Ik geniet ervan naar supportersfeesten te gaan.''

Geniet je er meer van omdat je voor je profcarrière nog een jaar zware arbeid hebt verricht?

,,Toen begon ik niet om 9 uur, maar om 6 uur! Ik werkte als elektricien in een steenkoolmijn, maar dan bovengronds. Onze ploeg herstelde elektrische machines en transformatoren die in de schachten werden gebruikt. Dat deden we tot 14 uur, met twintig minuten pauze voor de schaft. Om 15 uur begon de training. Alleen de spelers van de eerste ploeg hoefden niet meer te werken. Al stonden ze nog op de loonlijst van de mijn.''

Zo werkte het communistisch sportregime.

,,Precies. Volgens de wet moest je amateur zijn om te sporten. En daarom had elke voetballer officieel een baan. Ik ben blij dat ik de opleiding tot mijnelektricien heb gevolgd. Dat was overigens een heel specifieke opleiding. Ik ken alles van mijnmachines, maar vraag me niet om bij jou thuis de elektriciteit te komen plaatsen.''

Op Anderlecht ben je de man die zich om de nieuwkomers ontfermt. Nu weer de Poolse rechtsachter Marcin Wasilewski.

,,Da's normaal, ik ben de enige die met hem kan spreken. Wij woonden vroeger op twintig kilometer van de grens met Polen en konden daar de Poolse televisie ontvangen. Die was veel boeiender dan de Tsjechische tv, die veel strenger gecontroleerd werd door het communistische regime. Ik ben opgegroeid met Pools gedubde films van Rambo. Dankzij Sylvester Stallone kan ik met Wasilewski communiceren

(lacht)

.''

Wat is de grootste aanpassing voor voetballers die uit Oost-Europa komen?

,,Toch wel de taal. Ik ben bij Lokeren dadelijk begonnen met Nederlandse lessen te volgen. Voor de rest was en is leven in België een droom. De levensstandaard is hier veel hoger en de levensstijl veel rustiger.''

Hoe bedoel je?

,,In Tsjechië leven de mensen met veel meer stress. Ze kunnen niet zoals in België dertig of veertig jaar werken om dan 'binnen' te zijn. Veel mensen klussen bij omdat ze financieel niet genoeg overhouden. Vooral de generatie van mijn ouders heeft het zwaar. Mijn moeder trekt een pensioen, maar ze werkt nog bij als verkoopster in een naaiwinkel.''

,,Mijn familie is niet arm. Zowel mijn vader als mijn moeder huren een eigen appartement en hebben een eigen inkomen. Maar zonder mijn financiële steun zouden ze het moeilijk hebben zich iets extra's te veroorloven. Eens op restaurant gaan, bijvoorbeeld.''

Hoe was het toen je nog thuis woonde?

,,Na de revolutie heeft mijn vader problemen gehad. Hij werkte als mecanicien bij een vrachtwagentransportbedrijf en trok na zijn uren op met collega's. Ze gingen samen drinken en begonnen te spelen op gokautomaten, die uit het westen tot bij ons waren gekomen. Veel mensen dachten dankzij die automaten iets te kunnen bijverdienen. Maar natuurlijk verloren ze alleen maar geld.''

,,Mijn vader kwam in een vicieuze cirkel terecht van drinken, gokken en slechte vrienden. Hij moest op een bepaald moment zijn leven in handen nemen, maar die stap bleef uit. Mijn moeder leed er psychisch zwaar onder. Vijf jaar na de revolutie zijn mijn ouders gescheiden. Als twee mensen niet meer met elkaar kunnen leven, moeten ze uit elkaar gaan. Ik was toen negentien. Maar mijn broer was twaalf. Voor hem was het iets moeilijker.''

Jij ziet een verband tussen het einde van het communisme en de scheiding van je ouders?

,,De politici, de media deden ons geloven dat de revolutie goed was voor het land. Je kon vrij reizen en de toekomst lachte je toe. Maar voor sommige mensen, zoals mijn vader, draaide het helemaal anders uit. Nu goed, ondertussen behoren zijn gok- en drankverslaving tot het verleden. Hij heeft geluk gehad. Zijn job en zijn appartement is hij nooit kwijtgespeeld. Voor vele gokverslaafden loopt het vaak erger af.''

Is hij nu gelukkig?

,,Ik denk het wel. We bellen elkaar niet elke week. Hij is in de vijftig nu. Iets rustiger geworden wellicht.''

Je bent nu zelf vader, van twee dochters. Groeien ze op als Vlaamse of als Tsjechische meisjes?

,,Mijn vrouw is vooral met de opvoeding van de kinderen bezig. Ik denk dat zij daar beter op kan antwoorden dan ik.''

Jij moet daar als vader toch een mening over hebben?

,,Ik weet niet of er zoiets bestaat als een Tsjechische of een Belgische opvoeding, alle ouders willen uiteindelijk het beste voor hun kind. Ik denk wel dat ik een strenge papa ben. Ik laat ze niet alles doen wat ze willen, zij krijgen niet alles wat ze vragen. Maar kinderen zijn ook individuen. Mijn twee dochters hebben verschillende karakters. Je kan ze maar tien-vijftien jaar op het goede pad proberen te brengen. Als ze volwassen zijn, maken ze eigen keuzen.''

,,Hoe ze zullen opgroeien hangt ervan af waar we na mijn carrière gaan wonen. Als we in België blijven, zullen onze dochters Belgische vrienden hebben. In Tsjechië hebben we op dit ogenblik niets dat ons bindt. Maar mijn vrouw en ik praten vaak over terugkeren. We hebben er nog veel vrienden en familie. De meeste vrienden wonen in Zuid-Bohemen, in de buurt van Praag, of in Pilsen, dicht bij de grens met Duitsland. Naar mijn geboortestreek wil ik niet terug.''

Waarom niet?

,,Het oosten van Tsjechië is de armste streek van het land, met veel oude industrie en hoge werkloosheid. Daar zie je je kinderen liever niet opgroeien. De steenkoolmijnen zijn in de jaren negentig gesloten omdat ze niet meer winstgevend waren. De staalbedrijven zijn gekocht door Mittal Steel uit India - net als in België. Je kan de streek, Moravisch Silezië, best vergelijken met Charleroi of Luik: vergane industriële glorie.''

Je hebt een contract tot 2010. Hoe lang zie je je nog in België spelen?

,,Als mijn contract afloopt, kan ik nog twee jaar voetballen. Misschien niet meer bij Anderlecht, maar ergens anders in België.''

Toen je hier toekwam op Anderlecht moest je een keeper van 38 uit de ploeg spelen.

Ja, maar ik ben geen Filip De Wilde. En ook geen Michel Preud'homme, Dany Verlinden of Gilbert Bodart. Dat waren uitzonderlijke keepers.''

Zitka niet?

,,Alles hangt af van je gezondheid. Ik kan misschien tot mijn 39ste voetballen, maar op welk niveau, dat weet ik niet. Als ik mijn huidige niveau tot 2010 kan houden zou ik al heel gelukkig zijn.''

Volgens velen zit je nu aan je beste niveau.

,,Ja, natuurlijk. Ik heb ook goede perioden gehad met Lokeren onder Leekens, maar dan speel je natuurlijk niet voor de titel.''

Hier in Anderlecht nam je het eerst op tegen De Wilde

,,

(onderbreekt de vraag).

Ik ben niet akkoord. Het is de pers die ons altijd tegen elkaar wil uitspelen. Er is geen strijd tussen ons. De trainer beslist en de rest moet je aanvaarden.''

Zou je het kunnen accepteren dat Proto je plaats weer inpikt als hij fit is?

,,Toen ik geblesseerd geraakte in Westerlo, nam Peersman mijn plaats in. Toen ik genezen was, bleef hij staan. Ik heb het dus ook meegemaakt. Hoe zeg je dat in 't Nederlands?

De een zijn dood is de ander zijn brood

. Ik heb altijd zonder morren op de bank gezeten. Vorig jaar zelfs acht maanden. Als je jong bent, ben je nog erg ambitieus. Maar als je ouder bent, besef je dat er ergere dingen zijn dan op de bank zitten.''

Waarom is het zo moeilijk een doelman te zijn op Anderlecht?

,,Als het goed gaat, is er niets aan de hand. Maar als de resultaten minder zijn, wordt er meestal naar de keeper gekeken. Dan krijg je druk van de supporters en is er snel sprake van crisis. Ik spreek er vaak over met Jan Van Steenberghe

(de vierde keeper van Anderlecht, red.)

. De ploeg heeft een eigen psycholoog, maar Jantje is mijn psycholoog. Hij is een

coole

gast. Of hij nu met de reserven in Wolvertem speelt of met de eerste ploeg in Milaan: dat lijkt hem geen verschil te maken. Dat vind ik fantastisch. Zo wil ik ook werken.''

De Wilde, Milojevic, Peersman, Proto. Zitka heeft ze allemaal overleefd.

,,Ik heb keepers zien komen en gaan. En ik ben hier bijna zo lang als

Milo

, maar die heeft niet zoveel gespeeld. Weet je, pas als je in Anderlecht bent besef je hoe fantastisch de club is, maar hoe moeilijk het is om er te voetballen.''

Volg je je ex-ploeg Lokeren nog, je tegenstander van zondag?

,,Mijn vrouw en ik houden nog contact met mensen van Lokeren, maar niet meer binnen de club. Van de spelers ken ik alleen nog Kristinsson en Mbayo. Het doet me wel iets dat het nu minder met Lokeren gaat. Maar door zondag te winnen zullen we Lokeren niet verder de dieperik induwen. Er zijn dan nog elf matchen. Vanaf volgende week zal Lokeren zich beginnen redden

(lacht)

.''