Rudi Diels (42, trainer van Gevaert) en Wim Vandeven (41, trainer én partner van Hellebaut) zijn uit hetzelfde hout gesneden: makkelijk in de omgang, vlotte maar geen oppervlakkige praters, geen kapsones, eigenzinnig en ambitieus. Al zal coladrinker Diels het meestal diplomatischer formuleren dan theedrinker Vandeven.

Uit welke bronsgroene eikenhouten gemeente komen jullie?

Diels: ,,Mijn ouders zijn in feite van Balen, maar door het werk van mijn vader, die douanier was, zijn ze verhuisd naar Hamont, bij de Nederlandse grens. We waren thuis met drie jongens: de ene voetbalde, de andere deed aan judo en ik zwom en turnde. Ik ben met atletiek begonnen toen ik zestien was. Dat had alles met mijn school te maken: het college in Neerpelt deed jaarlijks mee aan een vijflandenontmoeting. Mijn oudste broer heeft net als ik lichamelijke opvoeding en kinesitherapie gestudeerd. Hij is nu conditietrainer bij tweedeklasser KVSK United.''

Vandeven: ,,Ik kom uit Looi. Mijn vader was schooldirecteur in Leopoldsburg. We hebben ook drieënhalf jaar in Duitsland gewoond, in Arolsen. Leuke tijd. Toen we terug waren, deed moeder de administratie van de huidige burgemeester van Tessenderlo.''

Hebben jullie een rimpelloze jeugd achter de rug?

Diels: ,,Ja, wij voetbalden en tennisten met de hele buurt. De straat was één grote speelplaats. Toen kon dat nog.''

Vandeven: ,,Wij hadden niet alleen de straat om te spelen, maar ook een braakliggend stuk grond met een crossparkoers en grasveld. We voetbalden van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Tot we de bal door de duisternis niet meer konden zien. Tot mijn zeven- of achttiende heb ik gevoetbald, al ben ik op mijn vijftiende wel met atletiek begonnen.''

Diels: ,,In de zomer hielden we sportcompetities: de Bleekstraat tegen de Groenstraat. Of Politie en boefje, we vluchtten naar Nederland, een paar kilometer verderop. Toen was bewegen vanzelfsprekend: computers bestonden niet en er was alleen maar zwart-wit-televisie met een programma op woensdagnamiddag en zaterdagavond.''

Vandeven: ,,Wij kochten onze eerste kleurentelevisie in 1972, het jaar van de Olympische Spelen in Duitsland, waar we toen woonden.''

Waar droomden jullie van als kleine pagadders ?

Diels: ,,Ik wilde architect worden, maar mijn vader zei

doe maar Sportkot

, omdat hij architecten kende die niet dadelijk werk vonden. Mijn oudste broer had al lichamelijke opvoeding en kinesitherapie gestudeerd en hij kon direct aan de slag. Ideaal dus, dacht pa. Ook onze sportieve mentaliteit zat er voor iets tussen.''

Vandeven: ,,Ik weet het niet meer, maar ik was altijd wel fel geïnteresseerd in sport - al interesseer ik me voor veel zaken.''

Hoe trokken jullie je op school uit de slag?

Diels: ,,Vlotjes. Na het college in Neerpelt ben ik naar Leuven gekomen, en zonder slag of stoot afgestudeerd. Daarna was ik zes jaar assistent.''

Vandeven: ,,Om mijn studies heb ik me nooit veel zorgen gemaakt. Ik heb Latijn-wiskunde gevolgd in de humaniora in Leopoldsburg, daarna heb ik lichamelijke opvoeding gestudeerd in Hasselt en kinesitherapie in Brussel. Ik was zeker geen feestbeest, maar na de training dronken we wel eens iets.''

Hebben jullie potten gebroken als atleet?

Vandeven: ,,Ik ben begonnen met hoogspringen maar door een knieblessure naar de 110 meter horden overgeschakeld, met als toptijd 14''06, in 1991

(de veertiende beste Belgische prestatie ooit)

.

In 1990 ben ik een keer Belgisch kampioen geworden: dat was het hoogst haalbare, want ik kwam intrinsieke snelheid tekort. Ik ben dan ook vrij snel begonnen met training te geven, toen ik nog zelf liep. In 1992 ben ik gestopt met competitiesport.''

Diels: ,,Ik nam de sprintnummers voor mijn rekening: de 60, 100 en 200 meter. Mijn lievelingsnummer was uiteraard 60 meter: zo kort mogelijk. Op de 100 meter had ik een persoonlijk record van net onder de elf seconden, op de 200 meter was dat 22''04. Ik wilde zo snel mogelijk na mijn studie trainer worden. Weet je dat ik Wim nog als atleet gekend heb toen ik de universitaire ploeg voor het eerst begeleidde in Estland. Een mooi avontuur, allemaal zeer brave atleten. In die tijd was dat uitzonderlijk, nu is dat normaal.''

Spreken met prestaties

Hoe wordt iemand een succesvol trainer?

Vandeven: ,,Ik was me bewust van mijn beperktheden als atleet, maar door te zoeken naar oplossingen heb ik een voorsprong genomen. Als je een supertalent bent en je moet nergens over nadenken, kun je het achteraf ook moeilijker doorgeven.''

Diels: ,,Ik herken dat.''

Vandeven: ,,Die trucjes perfectioneer je. Tijdens elke stage, ook nu nog, leer je bij.''

Diels: ,,Je wil voortdurend bijscholen. Velen beginnen eraan maar houden het niet vol: omdat ze de kennis en de behoefte niet hebben of het niet kunnen overbrengen. Of omdat ze er niet al hun tijd en energie aan besteden. Trainen is heel complex omdat je met ménsen bezig bent, die je uit hun omgeving moet halen, én aan wie je heel veel vraagt.''

Vandeven: ,,Je moet je ogen en oren openen. Van iedereen kun je leren, maar het moet in je stramien passen. Sommigen proberen elk nieuw inzicht uit, maar dan raak je de pedalen kwijt.''

Wat is typisch voor jullie visie?

Diels: ,,Durven rechtdoor gaan. Je moet durven toepassen waar je in gelooft. En je mag je niet laten beïnvloeden.''

Vandeven: ,,We blazen ook niet op voorhand hoog van de toren, maar proberen ons met prestaties te profileren.''

Diels: ,,We hebben trouwens een mooie beloning gekregen: volgende week mogen we als trainer van de Europese ploeg mee naar de World Cup in Athene

(een duel tussen continenten en enkele landen, red.).

''

Hoe is de samenwerking met jullie topatletes begonnen?

Diels: ,,Op de piste van het Sportkot in Leuven, bij een federale training. Kim Gevaert en broer Marlon kwamen eens meedoen. De volgende stap was een gesprek waarin ze vroegen of ze zich mochten aansluiten. Ik heb niet direct ja gezegd, dat doe ik nooit. Waarom ik uiteindelijk toch heb toegestemd? Omdat ik wel geloofde in hun ambities en de capaciteiten. En omdat het klikte.''

Vandeven: ,,Tia trainde bij Marc Borra

(na Eddy Annys Belgiës beste hoogspringer, red.).

Op een moment kwam ze bijna wekelijks meetrainen in Herentals, omdat ze meerkampen deed. Ze kwam bij mij hordelopen en verspringen oefenen. Borra wilde haar naar het hoogspringen brengen, maar ze was er niet klaar voor. De samenwerking is toen gestopt. Tia wilde meerkamp blijven doen en ik begon haar te begeleiden. We hebben eens een lang gesprek gehad, in Oordegem, ten tijde van het Belgisch kampioenschap, en toen is de samenwerking echt begonnen. Een zware babbel? Een lange vooral. Ik hou ervan om duidelijke afspraken te maken. Ik sta niet bekend als de makkelijkste trainer van het westelijke halfrond: atleten mogen gerust weten dat ik ambitieus en veeleisend ben. Ik zal ze geen blaasjes wijsmaken door te zeggen dat ze met twee keer trainen per week wereldkampioen kunnen worden; dat is larie en apekool want atletiek is een sport die heel veel opofferingen vergt. Tia heeft dat geweldig goed opgepikt en is alsmaar ambitieuzer geworden, in die mate dat ik haar nu af en toe moet afremmen.''

Hoeveel uren per week besteedt een trainer aan zijn job?

Diels: ,,In een doorsnee week train je minstens één keer per dag en om de dag twee keer. Dat zijn er tien of elf op één week tijd - waarbij je twee uur per keer bezig bent. Met wat voor- en nawerk kom je snel aan drie uur. Ik geef ook, bewust, les aan een universiteit (KU Leuven) en een hogeschool (Ehsal), daar ben ik tijdens het academiejaar per week gemiddeld een tiental uur mee zoet.''

Vandeven: ,,Sinds een paar maanden ben ik proftrainer in dienst van de Vlaamse Gemeenschap. Ik was zelfstandig kinesitherapeut, maar als je van je hobby je beroep kunt maken, twijfel je niet.''

Groeien

Wat is het langetermijnplan voor jullie Europese kampioenen?

Diels: ,,De doelstelling voor Kim Gevaert ligt op de Olympische Spelen van 2008 in Peking. Vorige keer eindigde ze zesde in de finale van de 200 meter. Het doel is vooruit te schuiven, dat moet kunnen. Het zou heel mooi zijn als ze op de 100 meter ooit 11''00 zou kunnen lopen, nu is haar record 11''04. In de 200 meter zou het mooi zijn als ze haar record van 22''20 kan benaderen of verbeteren. Kim zal nu geen twee jaar teren op haar tijden van dit jaar, ik zeg heel duidelijk dat ze zal proberen om nog sneller te gaan.''

Vandeven: ,,Dit jaar heeft Tia al een grotere stap gezet dan gepland. Laat ze die prestatie nu op de eerste plaats bevestigen. De volgende jaren staan weer in het teken van de kampioenschappen: in 2007 het EK indoor vijfkamp en het WK outdoor hoog, het jaar nadien het WK indoor (vijfkamp of hoog) en de Olympische Spelen. Na de Spelen kijken we of en hoe Tia doorgaat. Het idee voor de kampioenschappen is om telkens zo goed mogelijk te presteren, ik spreek dus niet over medailles. Fysiek moet ze kunnen doorgroeien, en dan kan ze haar record verbeteren van 2,03 naar 2,05 meter.''

Als jullie met jullie atlete van mening verschillen, waarover dan?

Diels

(denkt lang na):

,,Dan gaat het veeleer over of ze al of niet deelneemt aan een bepaalde voorbereidingswedstrijd.''

Vandeven: ,,Ik denk dat we niet gauw van mening verschillen.''

Wat is het allerbelangrijkste in de relatie met een atlete?

Diels: ,,Wederzijds respect is de basis van een langdurige samenwerking.''

Vandeven: ,,Vertrouwen en respect, ja.''

Tot slot: hoe moeilijk is het om het gezinsleven te combineren met atletiek?

Diels: ,,Het lukt. Ik vind mijn gezin heel belangrijk, maar ik vind het ook heel belangrijk dat ieder in het gezin iets kan doen wat hij graag doet. Ik heb het geluk dat mijn vrouw sterk geïnteresseerd is in wat ik doe en me volledig steunt: zo was ze aanwezig op het Europees kampioenschap. Als gevolg van mijn keuze voor de atletiek is ze overgeschakeld van voltijds naar deeltijds werken. Mijn dochter zie ik zeker opgroeien. Zij was het vaakst bij de trainingen. We hebben haar als enig kind, een bewuste keuze.''

Vandeven: ,,Atletiek is zeer tijdrovend. Het voordeel is dat Tia en ik samen dingen kunnen doen. Omdat we een relatie hebben, zien we elkaar veel, en dat maakt het iets makkelijker.''

De meeting op televisie: op Canvas van 14.00 tot 16.00 uur; op La Deux vanaf 12.00 uur live met vanaf 12.45 uur Tia Hellebaut (hoog) en om 13.05 uur Kim Gevaert (100m); vanaf 12.50 uur ook live op ARD.