Zijn team walste over de mat, maar bij Ronaldinho zat er af en toe zand in de machine en daar kon hij even niet mee leven, die prachtige goal ten spijt. Ronaldinho zoekt al langer naar zijn supervorm, maar als liefhebber wil je dat niet altijd zien. Want Ronaldinho: dat is talent, genie, snelheid, kracht, creativiteit en overzicht in één voetballer. En bovendien straalt hij geluk uit, positieve energie. De bal en de hele wereld zijn zijn vrienden. Maar eigenlijk, heel eerlijk, was Ronaldinho al een paar maanden minder bezig. Hij flitste voor het laatst negentig minuten lang in maart tegen Chelsea, in de 1/8ste finales van de Champions League vorig seizoen. Dirigeren en zelf afmaken in de laatste minuten van de wedstrijd. Nadien haalde de Braziliaan nog altijd een niveau waar 98 procent van zijn collega's enkel kan van dromen, maar we stelden toch te veel balverlies en een zekere loomheid vast. In de kwartfinales tegen Benfica miste Ronaldinho een penalty en borstelde hij de ene vrije schop na de andere in de tribune. In de halve finales tegen Milan beperkte hij zich tot één magische pass die Giuly op weg zette naar de 0-1. Een moment van gratie dat ons weer met de wereld van Ronaldinho verzoende. Tijdens de finale tegen Arsenal in Parijs was het opnieuw met een vergrootglas zoeken naar een echte Ronaldinho-actie die naam waardig. Maar de klasse van Barcelona en ook wat Franky Vercauteren de 'mentale beschikbaarheid' van het hele team noemt, stuwde Barcelona toch naar de verdiende zege.

Mentale beschikbaarheid

En dan het WK in Duitsland. Daar verdween Ronaldinho in een nevel van onverschilligheid. Hij hield het bij één frivool hakje in vijf wedstrijden en vatte met afgezakte schouders post aan de zijlijn. Misschien was hij gewoon moe, of ontgoocheld in zijn maats die er maar niet in slaagden voor elkaar te voetballen. Wellicht was hij vooral ook ontdaan door het egoïstische voetbal van zijn grote voorganger Ronaldo. Bij Brazilië was er geen 'mentale beschikbaarheid' .

Bij Barça is die er onder Frank Rijkaard voortdurend. Presteert Ronaldinho wat minder, dan gaat hij in dienst van het geheel voetballen en laat hij de fakkel bijvoorbeeld over aan Samuel Eto'o. Een al even fantastische voetballer. Ronaldinho danst over het veld, Eto'o zoeft door de defensies. Merkwaardig is dat er tussen beiden wel naijver leeft, maar dat je daar op het veld geen fractie van een seconde wat van merkt. Beide vedetten nemen zonder aarzelen elkaars positie over, Eto'o loopt zich indien nodig de ziel uit het lijf als linksachter (zoals tegen Milan achter Cafu in de slotfase) om Ronaldinho en Barça ter wille te zijn.

Toch steekt bij de fiere Kameroener af toe enige verontwaardiging de kop op. Hij voelt zich als Afrikaan en als beste Afrikaanse voetballer benadeeld, gediscrimineerd. Ook ten opzichte van zijn maat Ronaldinho. Zijn uitspraak 'Als ik in Brazilië geboren was en Eto'odinho zou heten, zou ik honderd keer meer gewaardeerd worden, dan was ik de beste voetballer ter wereld' is duidelijke taal van een man die met trots opkomt voor zijn continent.

Auto cadeau

Ronaldinho profileert zich minder en mompelt zacht gezouten praatjes die niemand deren. Hij houdt van vrouwen en een nachtje stappen. Eto'o strijdt ondertussen met overtuiging tegen het racisme op de Spaanse velden of ventileert nog eens zijn afkeer voor Real Madrid, de club die hem van Kameroen naar Europa haalde, maar zonder respect behandelde. Eto'o is een man die principes boven voetbal plaatst. Je leest het in zijn felle, fiere ogen en merkt het aan de rechte rug waarmee hij door het leven stapt. Voor elke goal krijgt de Kameroener dit seizoen van Ford een auto cadeau. Die laat hij onmiddellijk naar zijn thuisland Kameroen verschepen waar ze ter beschikking worden gesteld van mensenrechtenorganisaties. Eto'o en Ronaldinho verschillen dus nogal wat van elkaar, maar op het veld vormen ze een twee-eenheid die je niet uit elkaar krijgt. Zoals je ook de hele ploeg van Barcelona niet zomaar uit elkaar krijgt. Barça is een uitgebalanceerd netwerk waar elke speler, ook de grootste vedette, zijn plaats heeft. In tegenstelling tot rivaal Real, waar ze nog altijd worstelen met het Galactico-syndroom.

Eigenlijk is het niet moeilijk om supporter te zijn van FC Barcelona, het is zelfs gemakkelijk.