Het waren geen taferelen zoals twee jaar geleden na zijn eclatante overwinningen in Parijs-Nice (opgedragen aan zijn verongelukte landgenoot Andrei Kivilev) en de Amstel Gold Race, maar de blauwe kijkers van Vinokourov hadden gisteren tijdens de podiumhulde op de rue Jean Jaurès in Ans toch weer een hoge vochtigheidsgraad.

Dik drie kwartier en een dopingcontrole later viel tijdens de persconferentie van die emoties nog weinig te merken en was

Vino

naar de buitenwereld toe opnieuw zijn onderkoelde zelve. Exact dezelfde

cool

als waarmee hij vrijdag op de fiets was gekropen om het parcours van

La Doyenne

te verkennen en

en cours de route

moest vaststellen dat de Ardennenklassieker dit jaar toch wel een grondig hertekend profiel bezat.

,,Pas toen ik hier aankwam, vernam ik dat er veranderingen aan het parcours waren aangebracht. Niet vroeger, inderdaad'', haalde Vinokourov ietwat nonchalant de schouders op. ,,Na die verkenning wist ik wel dat ik hier een rol van betekenis kon spelen.''

Wanneer ben je er tijdens de wedstrijd echt in gaan geloven?

,,Na de beklimming van de Côte de la Redoute. We telden daar nog dik één minuut en die voorsprong bleef stabiel. Toen besefte ik dat we een kans maakten.''

Was het echt de bedoeling om al van zo ver te gaan?

,,Uit mijn vorige deelnames aan Luik-Bastenaken-Luik leerde ik dat ik niet moest wachten tot diep in de finale omdat ik dan toch weinig kans maak tegen mannen als Rebellin en Di Luca. Daarom aarzelde ik ook niet toen Voigt ging. Een groot renner. Na wat hij in de Waalse Pijl liet zien, wist ik dat ik zijn wiel moest nemen. Al lukte me dat niet meteen.

(Vino moest hemel en aarde bewegen om bij de Duitser te geraken, iets wat naar verluidt pas lukte toen hij hem toeschreeuwde om te wachten, red)

Echt, Voigt vliegt als een Boeing, hij is precies een jumbo jet.''

Had je geen schrik om met hem naar de streep te rijden?

,,Eens samen hebben we niet veel gepraat. We begrepen elkaar en wisten dat we alles moesten geven. Daarna heb ik nog geprobeerd om er hem op de Saint-Nicolas af te rijden, maar dat lukte niet. Godefroot heeft me toen gezegd dat ik alles op alles moest zetten in de sprint.''

Geen druk

Hoe groot was de druk vandaag op jouw schouders, wetende dat T-Mobile dit seizoen nog geen enkele keer kon winnen?

,,Het is juist dat de ploeg hier lang heeft moeten op wachten, maar we zijn altijd kalm gebleven. Vroeg of laat moest onze dag komen, dat wisten we, daarom zijn we ook in elke wedstrijd het maximum blijven geven. Maar ik voelde dat toch niet aan als extra druk.''

En nu?

,,Eerst wat champagne drinken, want dat hebben we dit jaar nog niet kunnen doen. Daarna las ik een break in van drie weken, ga ik even op familiebezoek in Kazachstan. Vervolgens herneem ik in de Bayern Rundfahrt om via de Dauphiné Libéré op te bouwen richting Tour, nog altijd het grote doel. Samen met Jan ga ik alles geven en proberen Armstrong te kloppen. We zien wel, deze grote overwinning is alvast goed voor de

moral

.''