Geen kat die de Kannibaal deze week aanklampte om meer te weten over de ruzie van het voorbije weekeinde. In hotel Royal Christina, op 100 meter van het strand van Palma de Mallorca horen alle Duitse oudjes het in Keulen donderen bij de naam Nys. Nochtans rommelde het dit weekeinde stevig op de Vlaamse velden. Na de Wereldbekerwedstrijd in Koksijde haalde Wellens keihard uit naar zijn eeuwige rivaal. 'Nys wou niet overpakken in de voorlaatste ronde. Hij liet liever de rest terugkeren dan met mij naar de streep te gaan. Hij gunt mij de zege niet. Dat vind ik zo'n kampioen niet waardig.'

Ook in Gieten daags erop waren de brokken duidelijk nog niet gelijmd. Maar dinsdagmiddag stuurde Wellens dan toch een sms'je naar Nys.

'Niet om zijn woorden terug te nemen maar om te melden dat hij het spijtig vindt dat het zo breed werd uitgesmeerd', aldus Nys. 'En om te zeggen dat hij wel respect heeft voor mij. Daarmee was de kous voor hem af en voor mij ook. Ik ga er geen woorden meer aan vuilmaken.'

Nys bleef bij het hele gedoe trouwens opvallend rustig.

'Soms is het best om op je tanden te bijten. Maar ik was ook niet van plan om zelf terug te bellen. Ik had niet het gevoel dat ik iets verkeerd had gedaan. In Koksijde had ik al enkele keren aangevallen en wou ik energie sparen voor de laatste ronde. Rijd ik dan tegen hem? Neen, dan rijd ik gewoon om zelf te winnen.'

Nys was dan ook geschrokken van de hevige reacties van Wellens. In Gavere, half november, getuigden ze allebei nog over het respect dat door de jaren voor elkaar was gegroeid, maar dit weekeinde stonden de kemphanen dus weer lijnrecht tegenover elkaar.

'Ik vond het absurd', aldus Nys. 'Bart was de laatste jaren veel minder impulsief geworden in dat soort dingen. Nu was elke vorm van relativering weg. En zo is het echt niet plezant koersen. Kijk maar naar Gieten. Normaal slaan wij voor de cross nog een praatje met elkaar en staan wij naast elkaar op de startlijn. Nu was daar een plaats tussen. Je voelde die wrijving. Als wij een heel seizoen op die manier tegen elkaar rijden, dan zou het niet leuk zijn om deze sport te beoefenen.'

Maar kom, zand erover. In Igorre zal Wellens allicht opnieuw applaudisseren als Nys op het podium geroepen wordt. Was dit dan zo'n typisch crossakkefietje dat maar al te graag opgeklopt wordt door de media en de crossers zelf?

Nys grijnst: 'Het was een december-akkefietje, typisch voor de tijd van het jaar. Wij rijden nu al enkele weken tegen elkaar. De kampioenschappen komen dichter en er komen al wat irritaties omdat de ene al wat meer won dan de andere. En dan botst het even. Daar kan je je klok op gelijk zetten.

(lacht)

Noem het maar een traditie.'