Cathérine Jacques grijpt naast goud maar is blij met brons

© © EPA

Als laatste Belg in actie op het EK in het Finse Tampere kon Cathérine Jacques, op de mat in de -70 kilo, haar eerste toptitel binnenhalen. Haar doel haalde ze niet, maar ze mag wel voor de derde keer op rij met brons pronken. ,,Ik wil de beste worden, en het zál goed komen. Dat klinkt naïef, maar ik geloof graag in mijn droom.''

Gezweet heeft Cathérine Jacques en echt afgezien ook tegen Erica Barbieri in de eerste ronde, waarin ze hard op het hoofd viel. ,,Ik wist een halve minuut niet meer waar ik was.'' Dan Alina Croitoru moeiteloos opzijgezet, daarna de afknapper tegen Heide Wollert en dus vechten om brons. ,,Ze had 'n beter antwoord, geen excuus.''

In haar laatste kamp hield ze Cecilia Blanco in een houdgreep, 25 seconden lang, ippon dus en brons. De vierde topmedaille, na brons in het EK en WK vorig jaar, het EK-brons van 2003 en een vijfde plaats in de Olympische Spelen van 2004.

,,Ik wilde meer en er was meer mogelijk, maar zo was het ook heel mooi. Conditioneel ben ik absoluut vooruitgegaan, in kracht ook. Nu nog de foutjes uit mijn judo halen. Ik wil overal goud halen, dus ook in het EK en WK volgend jaar, ja. Het is typisch Belgisch om dat niet te doen, maar als kind al heb ik gezegd dat ik de beste wil worden. Zelfs al klinkt dat naïef, ik geloof graag in mijn droom. Het kan, want ik heb dit jaar toch Parijs gewonnen, het belangrijkste tornooi?'' En toen was het tijd voor de podiumceremonie. Jacques, niet om een grapje verlegen, gespeeld ernstig: ,,Mag ik u eens iets vragen? Ligt mijn haar goed?''

Groot onderhoud

,,Mijn linkerpolsblessure

(en operatie door vochtophoping, februari vorig jaar waardoor ze een paar maanden stillag, red.)

was een geluk bij een ongeluk: ik had een pauze nodig om weer bij te tanken en te vertrekken. Vergelijk het met een auto die een groot onderhoud krijgt: ik kan er nu weer een aantal duizend kilometer tegen. Ik voel me goed.''

Naast meer beroepsernst, na de vijfde plaats tijdens de Olympische Spelen twee jaar geleden ging er écht een lichtje branden, boekte de 26-jarige BLOSO-topsportster uit Kapellen ook vooruitgang tijdens de training. ,,Die zijn nu meer op mij afgesteld, ze zijn persoonlijker. Er wordt ook meer naar mijn lichaam geluisterd, wat voordien niet altijd gebeurde. Als bijvoorbeeld op papier stond dat het op een dag tijd was om die bepaalde training te doen, deed ik dat, ook bij een slechte dag. Nu niet meer, we passen die training nu aan.'' Het lijkt logisch, maar is het soms allerminst. ,,Ik ben nu perfect omringd. De ploeg rond mij, daar heb ik zelf voor gezorgd. Het was lang zoeken en het was ook moeilijk om iedereen op elkaar af te stemmen, maar het is gelukt.''

,,Geen onbenulligheden''

Jacques behoort tot de generatie die gebukt gaat onder de erfenis van Ulla Werbrouck en Gella Vandecaveye, die jarenlang hun categorie beheersten.

,,Dat we niet meer constant vergeleken worden met Vandecaveye-Werbrouck? Eindelijk! Ik begrijp het wel, want zij waren dé namen, maar het stoort me dat sommigen bij die namen blijven hangen. Er is een jonge en frisse ploeg op komst.'' Met een gemotiveerde Jacques. ,,Het beeld dat mensen van mij hebben is misschien dat van een speels iemand, maar dan veeleer negatief bekeken. Terwijl ik zeker even gedreven ben als Ilse Heylen: als ik iets in mijn hoofd heb, steekt het er echt in.'' Maar vraag haar niet om altijd en overal bloedernstig te zijn. ,,Ik maak me niet graag druk om onbenulligheden.''

Aangeboden door onze partners

HOOFDPUNTEN

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen