'We hebben een enorm goede speler verloren, maar dat komt vandaag maar op de tweede plaats. We hebben vooral een enorm goede vriend verloren.' Michel D'Hooghe - en met hem de hele familie van Club Brugge - zat er gisteren verslagen bij. De populairste speler van Club Brugge is niet meer.

Club Brugge gistermorgen. Veel vroeger dan anders komen de spelers op de club toe. Zij hebben het nieuws haast allemaal al vernomen: de ploegmaat met wie ze de dag ervoor nog samen onder de douche stonden, is woensdagnacht om het leven gekomen. De verslagenheid bij de spelers is met geen pen te beschrijven. Sommigen wenen.

In de kleedkamer spreekt voorzitter Michel D'Hooghe de groep toe. Om acht uur is er een spoedvergadering. Er wordt beslist om de wedstrijd tegen Westerlo van zaterdag gewoon te spelen. 'Uit respect voor François', zegt general manager Filips Dhondt.

Intussen komen ook de fans druppelsgewijs toe. Een vijftigtal supporters schuifelt wat onwennig heen en weer langs de grote poort van het Jan Breydelstadion. 'Is het echt waar?', vragen ze. Telkens wordt bevestigend geantwoord.

In de schaduw van het Jan Breydelstadion lopen emoties van vreugde en verdriet elke week hoog op. Maar dit is anders. Al snel wordt de eerste bos bloemen aan het hek gelegd. 'Ik kreeg 's morgens vroeg een sms', zegt Nicolas Decan van supportersvereniging

Blue Army

. 'Een flauwe grap, dacht ik. Maar de sms'jes bleven binnenkomen.'

Vriend kwijt

Hoewel Sterchele nog maar aan zijn eerste seizoen bezig was bij Club, waren de supporters al stapelgek op hem. 'François was een schitterende vent', zegt Decan. 'Je kon hem alles vragen. Als we hem nodig hadden voor een interview, stond hij er ook telkens op om in het Nederlands te spreken.'

'Ik heb hem gisteren nog gezien', zegt Sofie Werbrouck, twee weken geleden verkozen tot Miss Club Brugge. 'Ik kwam een handtekening vragen voor mijn broer. Hij heeft die met de glimlach gegeven. Typisch François.'

Een aantal fans komt opdagen in het witte uit-tenue (rugnummer 23) in combinatie met een hagelwitte broek. Geheel in de stijl van Sterchele. 'Hij was de populairste speler', zegt Sylvia Casert van Clubshop 'De Klokke'. 'Al het hele seizoen wordt zijn truitje het meest verkocht. Dat zal de komende dagen niet anders zijn.'

Tien uur. Terwijl de ochtendtraining op een normale dag zou beginnen, keren de eerste spelers terug huiswaarts. Diep verscholen achter een zonnebril. De laatste vlag in het Jan Breydelstadion wordt halfstok gehangen, terwijl in het administratief centrum 'De Klokke' een emotionele persconferentie bezig is.

'We zijn onze vriend kwijt', verwoordt aanvoerder Sven Vermant het gevoel bij de spelers. 'François is deze zomer bij ons toegekomen. Ik kan me niet één dag herinneren dat hij niet lachend is binnengekomen. Niet één.'

'François was een opgewekte, levenslustige jongen. Hij lag goed in de groep. Een echte vriend. Een beeld dat mij altijd zal bijblijven', zegt Vermant. 'We zijn een goede vriend en een fantastische ploegmaat kwijt, maar we kunnen ons niet inbeelden wat het verlies voor de familie is.'

'Het dringt eigenlijk nog niet tot ons door. In de kleedkamer zat iedereen wezenloos voor zich uit te staren.'

Verschrikkelijk

Ook Jacky Mathijssen was bijzonder aangeslagen. 'Ik betuig in de eerste plaats mijn medeleven aan de familie. Ik kan me niet voorstellen hoe verschrikkelijk dit voor hen moet zijn. Zelf onthoud ik drie zinnen: Sterchele was een goeie voetballer. François was een schitterende speler om mee te werken. En

Swa

was de mooiste, de beste ploegmaat om bij je te hebben. Hij was de ploegmaat van iedereen.'

'Een man die zich in de kortste tijd heeft geïntegreerd in de groep', wist ook voorzitter Michel D'Hooghe. 'Hij had een toekomst voor zich die alleen maar zonnig kon zijn. Hij is hier op een schitterende manier begonnen, met twee doelpunten tegen Bergen. Wie had toen gedacht dat we nog voor het einde van het seizoen in deze omstandigheden zouden samenzitten?'

'François zat boordevol talent, boordevol doelpunten. Hij had tekortkomingen. Maar hij had het talent om, als hij ergens te kort kwam, ervoor te zorgen dat niemand kwaad op hem was. Die charme en zijn glimlach zal ik nooit vergeten.'