'Met Kerstmis denk ik altijd aan Jacky Mathijssen'

Zijn ontdekker Raymond Mommens zei ruim twee jaar geleden al dat Joseph Akpala (21) alles heeft om topschutter te worden in België. Sinds dit weekend heeft de Nigeriaanse aanvaller van Charleroi een stap in die richting gezet.

Michaël Van Damme

Met zijn drie opportunistische goals tegen Racing Genk (3-1) hees Joseph Akpala zich naast Eliyaniv Barda aan de kop van het topschuttersklassement met vijftien goals. Aangezien hij twee keer meer op verplaatsing scoorde, draagt Akpala voortaan de gouden bal. Zondag, daags na de wedstrijd, trok hij naar Waterloo om er God tijdens een gospelmis te danken voor zijn hattrick. Gisteren lag hij languit op de sofa in zijn appartement tegenover het

Stade du Pays de Charleroi

, zijn enorme plasma-tv als enige lichtbron in de leefruimte, waar alle gordijnen dichtgetrokken waren. Een monoloog uit de donkerste voetbalkamer van België.

'Jullie Belgen zoeken de zon op, maar in Afrika schijnt de zon altijd. Als we thuis zitten, houden we ze liever buiten. Bovendien voelt het minder koud aan zonder al dat kille licht. Jos, de Nigeriaanse stad waar ik ben opgegroeid, ligt in de koudste streek van het land. Het kon er soms twaalf graden zijn. Ik bevroor. Nu ja, mijn eerste dag hier in Charleroi was nog erger: min twaalf! Ik speelde een reservematch tegen Genk met voetbalschoenen die enkele maten te groot waren omdat ik een drietal paar kousen over elkaar droeg. Toch maakte ik een doelpunt en gaf ik twee assists, geloof ik. Met Dante, die hier samen met mij arriveerde en nu bij Standard speelt, trok ik naar een park om foto's in de sneeuw te nemen, iets wat we nog nooit hadden gezien.'

Bijbel

'Ik ben hier in Charleroi beland dankzij scout Raymond Mommens. Hij heeft me ontdekt op stage in Portugal met de Nigeriaanse nationale ploeg voor de Afrika Cup van 2006. Ik mocht niet mee naar Egypte, maar Charleroi heeft me nadien met het vliegtuig naar hier laten komen. Hadden ze dat niet gedaan, dan speelde ik allicht bij AA Gent of Standard, die me ook volgden.'

'Charleroi is een warme club. Ik heb vooral goede herinneringen aan toenmalig trainer Jacky Mathijssen, nu bij Club Brugge. Eind september 2006 raakte ik geblesseerd en ik kon tijdens de winterstop niet naar Nigeria door de revalidatie. Al mijn ploegmaats brachten de feestdagen bij hun familie door en ik zat hier alleen. Ik heb toen een tiental dagen bij Jacky mogen logeren. Op kerstdag ging hij zelfs mee naar de kinesist. Jacky en zijn vrouw hadden familie en vrienden uitgenodigd voor het kerstmaal en iedereen sprak speciaal voor mij de hele avond Engels. Jacky's dochtertje is mijn maatje. Ik hield van dat gezelschapsspel met die vragen op kaartjes

(Trivial Pursuit, red.)

, al moesten de vragen voor mij vertaald worden. Intussen heb ik al wat Nederlands opgepikt. Ik mail nog met Jacky's dochter. Na de wedstrijd tegen Club Brugge hadden we twee dagen vrij en dan ben ik nog eens langs geweest bij Jacky. Voor zijn spelers is hij een gouden kerel. Met Kerstmis denk ik nog steeds aan die periode bij hem.'

'Van zijn conditietrainer Eric Roex, die hier nog steeds zit, heb ik mijn synthesizer gekregen. Ik speel er enkel gospelliederen op. De Bijbel is mijn favoriete boek en ik ga regelmatig naar gospelmissen. Ik heb meer dan één Bijbel omdat ik de verschillende vertalingen bestudeer.'

'In mijn jeugd kwam ik niets te kort. Mijn vader was ingenieur in een voedingsbedrijf en de provincie waar ik ben opgegroeid, Plateau State, staat bekend als

The home of Peace and Tourism

. We woonden vlak bij een berg, waarvan iedere ochtend apen afdaalden. De natuur is er prachtig. Ik weet niet wat er achter die berg ligt, want mijn vader verbood me er op te gaan. Hij maakte me bang met verhalen over slangen en schorpioenen.'

Webdesigner

'Ik was toen al voetbalgek, net als mijn vader. Vooral de wedstrijden van de Nigeriaanse nationale ploeg wilde ik niet missen op tv. Meestal keek ik thuis, maar in Nigeria valt de stroom steeds uit. Dan haastten mijn vader en ik ons naar een plaats waar er wel stroom was. Soms moesten we vijf of tien kilometer rijden en misten we enkele doelpunten.'

'Mijn vader vond het belangrijk dat ik de middelbare school afmaakte. Ik heb zelfs drie maanden niet mogen voetballen toen mijn resultaten achteruit gingen. Toen ik ouder werd, was er minder tijd om te voetballen. Tijdens de week kon ik na schooltijd niet meer spelen en 's zaterdags moesten we onze kleren wassen en huishoudelijke karweien verrichten. In Nigeria is dat verplichte kost voor kinderen. Daarna moesten we een uur rusten, maar dat vond ik pure tijdverspilling. Als ik eindelijk weg kon, voetbalde ik tot zonsondergang. Ik verbeet de honger, want als ik naar huis zou gaan om te eten, zou ik niet terug mogen gaan voetballen.'

'Mijn moeder hield niet van voetbal, maar nu is ze mijn grootste fan. Ik hoop dat ze me ooit kan zien in het shirt van onze nationale ploeg, de

Super Eagles

. Toen ik nog in Afrika voetbalde, werd ik al geselecteerd voor enkele vriendschappelijke wedstrijden. Nu heeft de coach van de olympische ploeg al enkele keren gebeld. Als ik volgende maand geselecteerd word voor een oefenkamp, kan ik misschien naar de Spelen. In Nigeria kunnen ze mijn prestaties volgen via mijn eigen website. Ik schrijf zelf de verslagen, meestal de avond van de wedstrijd zelf. Als ik later mijn voetbalschoenen moet opbergen, wil ik webdesigner worden. Of architect. Voetbalwebsites of voetbalhuizen: wie kan die beter maken dan een ex-voetballer. Maar nu concentreer ik me op de topschutterstitel.'

www.josephakpala.com

Aangeboden door onze partners

HOOFDPUNTEN

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen