Coach en vriend Wim Vandeven

"Er lag zo veel druk op ons. Ik wist wel dat ze het kon, want ze blaakte de afgelopen dagen van vertrouwen, maar er is nog een verschil tussen kunnen en doen. Daarom heb ik geen plaats of hoogte willen vooropstellen. Ze heeft nu 4 grote internationale titels behaald. Ik denk dat ze stilaan bij de groten in België hoort".

"Ik denk niet dat 2m05 vandaag haar maximum was, want er zat nog een beetje lucht tussen. Ik dacht dat vandaag het olympisch record (nvdr. van 2m06) zou vallen, en daarbij dacht ik niet enkel aan Blanka Vlasic. Maar Tia kreeg een beetje kramp in de kuit door de inspanning en een beetje dehydratatie, en daarom hebben we beslist om de druk te leggen bij Blanca en de tweede en derde sprong over 2m07 over te slaan. En die beslissing is goed uitgedraaid".

"Het was zalig in het stadion, met al die Belgen rond me. Iedereen van de atletiek was hier, en ook de voetballers. We hebben enorm veel steun gehad. Dit was echt sterven. Het was zelfs nog een tikkeltje erger dan in Göteborg (nvdr. waar Hellebaut in 2006 Europees kampioene werd). Welk gevoel ik nu heb, kan ik niet benoemen. Ik weet alleen dat ik heel heel gelukkig ben".

"Tia doet nu nog drie wedstrijden, en daarna nemen we vakantie. Zürich wordt heel moeilijk, want dan zijn we amper thuis, maar op de Memorial in Brussel zal het al rustiger zijn, want dat is voor thuispubliek. Daarna volgt nog Stuttgart".

Delegatieleider Philippe Rogge

"Je kan echt geen goud verwachten in een wedstrijd met Blanka Vlasic erbij. Toen het zeker was dat we een medaille hadden, ben ik rechtgesprongen en heb ik geroepen in de eretribune. Iedereen keek naar mij en ik heb me eigenlijk wat gegeneerd. Bij goud heb ik me dan maar wat ingehouden en heb ik mijn vuist in de lucht gestoken. Ik heb ook (de Kroatische tafeltennisser) Zoran Primorac omhelsd, die eigenlijk een halve Belg is".

"Wat een einde van de Spelen. We hebben veel kritiek gehad, en die respecteren we, maar we leggen die altijd op een hoop tot iedereen gedaan heeft. Als je ziet wat een fantastische laatste dag beleven, dan moet je altijd pas de balans maken als alles voorbij is".

"Tia heeft zich hier vier jaar op voorbereid, en ze stond er. In elk opzicht zijn Tia en Wim een ijzersterk team, en ze verdienen dit absoluut. Ik heb zelden iemand drie weken lang zo gefocust en sereen bezig gezien".