Met 'Gorki' kreeg de vzw Sportkomiteit Putte-Kapellen toch maar weer een naam op haar erelijst, al was de spoeling aan de Belgisch-Nederlandse grens dit keer wel uiterst dun. De zoon van een melkkoeienboer en de voormalige CD&V-volksvertegenwoordiger en toekomstige eerste schepen van Pittem, Gisèle Debevere-Gardeyn, gold als een belofte toen hij op twintigjarige leeftijd van de wielerclub Kortrijk Groeningespurters van Dirk Demol overkwam naar het Lotto-Adecco van Christophe Sercu. Bij momenten was hij de evenknie van Tom Boonen, de wereldster waarmee hij als jeugdrenner altijd de kamer deelde. 'Gorki' wordt wel niet graag blijvend herinnerd aan deze vergelijking. Een beetje te veel speelvogel, een beetje te veel pech maakten dat hij veel te lang bleef hangen. ,,Het is niet omdat ik graag lach dat ik niet ernstig met mijn vak bezig ben.''

Vorig jaar leek hij met zeges in de Classic Haribo en de Omloop van het Waasland de stap te hebben gezet. ,,Maar dan was er weer die onnozele knie die me het hele voorjaar buitenspel zette. Er volgden twee operaties. Het BK in Antwerpen was mijn eerste koers. In Zottegem botste ik dan op de onbekende Duitser René Obst. Het najaar was goed. In Parijs-Brussel werd ik vijfde. Ik had veel verwacht van Parijs-Tours, maar raakte in de sprint ingesloten en eindigde pas achttiende. Toch geeft deze Sluitingsprijs me een heel goed gevoel om de winter in te gaan. Volgend seizoen wil ik die lijn doortrekken, dit keer hopelijk zonder lijfelijke ellende.''

Geen sleet op formule

Putte-Kapellen blijft inderdaad een naam. Burgemeester en Vlaams minister van begroting en ruimtelijke ordening Dirk Van Mechelen schatte het aantal feestvierders op zo'n slordige 40.000. De mayonaise van Putte-Kapellen blijft pakken, hoewel de deelnemerslijst zelden zoveel onbekende namen bevatte als dit keer. De tijd dat Eddy Merckx er een erezaak van maakte om ook dit aan zijn omvangrijke palmares toe te voegen, ligt al 39 jaar achter de rug. Er is maar één Putte-Kapellen. Waar André Haazes levendiger dan ooit uit het mudvolle Nederlandse café Grenszicht schalt, terwijl de renners met een gemiddelde snelheid van 47,69 kilometer per uur langs de zwierende kermismolens scheuren. Waar de 'kibbeling' nergens beter smaakt als die van het viskot in de aankomststraat.

Afscheid

De Sluitingsprijs Putte-Kapellen is een blauwdruk van 'La Flandre Profonde'. Waar wielrennen een religie blijft, ondanks de verschrikkelijke dopingexcessen van het afgelopen jaar. Een Waalse collega merkte op dat er aan de grens evenveel volk was als in alle Waalse koersen samen. Burgemeester Van Mechelen, nu als notabele met Miss Belgian Beauty Céline Du Caju netjes vóór de afsluiting, verwoordde het 'Putte-Kapellen-gevoel' treffend: ,,Als zevenjarige slagerszoon kwam ik hier al heen. Ik moet hier zijn. Een koers van, door en voor het volk.''

Putte-Kapellen is ook telkens weer afscheid nemen. Van Kurt Van de Wouwer dit keer, van Jens Renders die met een vierde plaats een punt zette achter een door liesproblemen te korte profcarrière. Van Céline Du Caju die zaterdag de scepter als Miss Belgian Beauty doorgeeft. Putte-Kapellen was misschien ook afscheid nemen van Geert Omloop, want geen enkele ploeg lijkt trek te hebben in de voormalige Belgische kampioen die even in opspraak kwam door een dopingaffaire, waarin hij vrijuit lijkt te gaan. ,,Of het mijn laatste koers is? Weet ik niet. Zonder mij zal het peloton wel weer zuiver zijn'', klonk het cynisch. Putte-Kapellen was misschien het adieu van Nico Mattan die nog altijd niet onderdak is. Zijn vader André had een autocar vanuit Ingelmunster ingelegd. Een van de vele bussen die op de middag aankwamen en diep in de nacht naar alle uithoeken van Vlaanderen terugbolden. Die mix van melancholie en uitgelatenheid om de laatste koers van het jaar maakt Putte-Kapellen uniek. Het is weer voorbij, dat megachaotische wielerjaar. Het is wachten op de vrieskou van de Omloop Het Volk.