Ik ben zo blij om jullie te zien!'' Manu Eboué glundert als hij in het trainingscomplex van Arsenal in Londen Colney Belgisch bezoek krijgt. De 22-jarige speler heeft alle redenen om dolgelukkig door het leven te stappen. Zijn Luikse echtgenote Aurélie schonk onlangs het leven aan hun tweede dochtertje Maeva, hij versierde een basisplaats bij Arsenal en hij is straks met Ivoorkust op het WK. Eboué schopte het als rechtsachter zelfs tot in het beste elftal van Europa.

Niet slecht voor iemand die van augustus 2002 tot december 2004 met Beveren tegen pakweg La Louvière of KV Oostende speelde. Morgenavond kan Eboué een nieuw hoofdstuk schrijven in zijn eigen sprookjesboek. Dan staat hij in de finale van de Champions League oog in oog met Ronaldinho.

Als we ons met Eboué aan een tafeltje zetten, stormen plots een tiental journalisten op ons af. Engelsen, Fransen, Duitsers en Spanjaarden: allemaal willen ze weten wat de revelatie van het seizoen te zeggen heeft. Eboué blijft stoïcijns en goedlachs. Hij is gekleed in een wit T-shirt van de Engelse rockband

The Who

. Zanger Roger Daltrey schreef een song voor het afscheid van Higbury, het oude Arsenal-stadion. ,,Neen, ik ben geen fan. Ik vond het gewoon een leuk T-shirt met glinstertjes.''

Manu, wat verwacht je straks van het duel met Ronaldinho?

,,Het was altijd al mijn droom om tegen grote spelers te mogen voetballen. Nu wil ik deze kans grijpen. Ik ben blij dat ik tegen Ronaldinho mag spelen. Hij heeft meer talent dan de rest. Ik ga er veel van leren.''

Heb je hem bestudeerd?

,,Neen. Ik weet dat Ronaldinho heel goed is en dat hij veel mensen angst inboezemt.''

Ben je zelf ook bang?

,,Op de Académie van Jean-Marc Guillou hebben we geleerd van niemand bang te zijn. Ik heb veel respect voor Ronaldinho, maar geen angst. Hij is ook maar een mens zoals jij en ik.''

Shirt van Zidane

Je schitterde dit seizoen al tegen Nedved, Zidane en Robinho. Wie was de lastigste tegenstander?

,,Ik heb van allemaal veel geleerd. Vooral om kalm te blijven.

(lacht)

Je kent mij, hé. Bij Beveren was ik vaak te nerveus. Nu maak ik mijn hoofd leeg en concentreer ik me op de match.''

Heb je met een van die vedetten van truitje gewisseld?

,,Met Zidane. Ik ben een fan. In Madrid had ik na de match geen tijd om zijn truitje te vragen. Maar hij beloofde me toen dat ik het na de terugmatch zou krijgen. Nog voor de aftrap kwam Zidane naar me toe:

onthoud het, na de match krijg je mijn shirt.

Dat was voor mij een stimulans om nog harder te werken in die wedstrijd. Het truitje van Zidane hangt nu ingekaderd aan de muur.''

Heb je nog veel contact met je vrienden bij Beveren?

,,Ik bel hen dagelijks. Ik heb gehoord dat het een heel moeilijk seizoen voor hen was en dat ze zich pas in de laatste minuut van de competitie hebben kunnen redden. Beveren betekent veel voor mij. Ik wil alle mensen bedanken die me er zo goed geholpen hebben. Ik geef nu nog steeds het beste van mezelf voor Beveren.''

Je tweede vader Jean-Marc Guillou is er intussen ontslagen.

,,Ik heb veel van Guillou geleerd. Eerst vond hij me nochtans te oud voor zijn Académie in Abidjan. Maar ik ben hard blijven werken, heb veel gevoetbald met mijn vrienden op straat. Na een oefenmatch tegen de Académie heeft Guillou me erbij genomen. Hij gaf me een goede opleiding, leerde me altijd vriendelijk te zijn en altijd mooi voetbal te brengen.''

Komen je vrienden van Beveren straks naar de finale in Parijs?

,,Het is jammer genoeg niet gelukt om hen aan een ticket te helpen. Maar ze zullen allemaal voor televisie zitten om me aan te moedigen.''

Voel je je een beetje Belg?

,,Zeker. Sinds mijn huwelijk ben ik Ivoriaan én Belg. In België is het voor mij allemaal begonnen. Ik wist dat ik talent had en dat ik moest wachten tot de goede God me een kans gaf. Ik heb elke dag gebeden en ik heb die kans gekregen van Arsenal.''

Wat is je mooiste herinnering aan Beveren?

,,Mijn laatste match. We wonnen tegen Germinal Beerschot. Ik wilde meteen naar de kleedkamer, maar de fans riepen me terug en ik danste voor hen. Ik kijk nog vaak naar de videocassette met die beelden.''

Bij Beveren was je de ambiancemaker van de groep, de zanger ook. Kan dat ook bij Arsenal?

,,Ja. Bij Arsenal ben ik ernstig als er ernstig gewerkt moet worden. Maar daarnaast probeer ik me ook te amuseren met mijn vrienden. Een beetje zingen, een beetje dansen.''

Bij Beveren legde je veel risico's in je spel. Heeft Arsenal-coach Wenger je moeten intomen?

,,De Belgische en de Engelse competitie zijn niet met elkaar te vergelijken. Ik speel zoals de trainer het me vraagt. Maar ik ben nog altijd dezelfde voetballer van bij Beveren. Risico's horen bij het voetbal, dus ik neem ze.''

Steun uit Beveren

Wenger zei al dat je speelde zoals de Braziliaanse flankaanvaller Garincha.

,,Ik verdedig én ik val aan. Als ik de bal krijg, dan wil ik een actie opzetten en mee naar voor gaan.''

Sinds januari ben je een vaste waarde, maar de twaalf maanden daarvoor speelde je weinig. Was de aanpassing groot?

,,Het was moeilijk. Ik sprak geen Engels, ik kende de stad niet. Ik wist niet waar ik was. Nu heb ik me aangepast en spreek ik Engels.''

Terwijl de meeste Arsenal-spelers Franstalig zijn.

,,Ja, maar toch wil ik goed Engels leren. Dat zal me helpen in de toekomst. Toen ik het lastig had, kreeg ik veel steun van mijn vrienden uit Beveren. Zij hebben me gezegd om niet op te geven. Net als The Boss

(Arsène Wenger, red.)

. Ik ben hard blijven werken.''

Je vestigde met de Arsenal-verdediging een Europees record: doelman Jens Lehmann kreeg al tien Europese matchen geen tegengoal.

,,Jens is iemand die ons veel helpt. Je kan altijd op hem rekenen. Hij staat dan wel achter mij, maar als ik omkijk, word ik soms bang van hem. Dan zie ik hem daar staan en denk ik: als ik nu een fout maak, dan kaffert hij me uit. Op een voetbalveld lijkt hij een gemenerik, maar eigenlijk is het een heel

coole

kerel.''

Hoe is het om met een ster als Thierry Henry te spelen?

,,Dat was mijn droom. Ik wist dat hij me veel zou leren. Aan mij en de andere jongeren geeft hij vaak cadeautjes.''

Welke?

(glimlacht verlegen)

,,Dat kan ik niet zeggen. Dat is een geheimpje.''

Ben je zelf al een bekend figuur in Londen?

,,Als ik op straat loop, herkennen de mensen me.

(wijst lachend naar de pet die op zijn knie hangt te bengelen)

Daarom moet ik een hoed opzetten. Ik hou niet van uitgaan, dat weet je. Het enige wat ik doe is met mijn dochtertjes gaan spelen in het park.''

Weldoener

Eboué moet na ons interview ook nog langs bij de Britse zondagskranten. Opnieuw wordt hij bedolven onder tientallen opnametoestellen. De Engelsen willen vooral meer te weten komen over de woelige situatie in thuisland Ivoorkust.

,,Dankzij mijn naam gaan er in Abidjan nu veel deuren open voor mijn familie. Ik heb een grote familie en iedereen rekent op mij. Ik stuur geld naar iedereen in mijn familie. Naar drie verschillende generaties. Ik heb hen ook geholpen bij het vinden van werk en huizen'', zegt Eboué.

,,Ik geniet van al die aandacht'', vertrouwt Eboué ons even later toe. Terwijl zijn ploegmaten naar huis snellen in hun Ferrari's en Lamborghini's toont hij zijn sleutelbos. Naast een Ford-sleutelhanger ook een hangertje met de foto's van dochtertjes Clara (2 jaar) en Maeva (2 maand).

,,Lijken ze niet op elkaar'', glimlacht de trotse vader. Een overactieve bewaker komt informeren of die Belgen hem soms lastigvallen. Eboué: ,,Helemaal niet! Ik vind het fantastisch om nog eens iemand uit België te zijn.

(tot ons)

Vertel ze dat ik nog altijd aan hen denk!''