'Huwelijksaanzoek mag er nu komen'

© © BELGA

Van de Spelen had ze al afscheid genomen, gisteravond wuifde ze België uit. Tijd om stilaan te denken aan haar nieuwe leven. Kim Gevaert: 'Ik hoop elke keer weer dat Djeke, mijn vriend, mij ten huwelijk vraagt. Ik denk dat het nu niet meer lang zal duren.'

Hans Jacobs

De twee sleutelmomenten van dit jaar zijn voorbij. Gisteravond, het overweldigende afscheid voor een uitverkocht Koning Boudewijnstadion. En een dikke week eerder haar laatste Olympische Spelen, afgesloten met een zilveren medaille. Kim Gevaert nestelt zich in een sofa van haar horlogesponsor (Omega), smeert met een drankje haar stembanden, die behoorlijk hees klinken. Ze overloopt nog één keer haar rol op de hoogmis van de sport, in Peking: van die gemiste start op de 100 meter tot de zilveren medaille op de 4x100m.

'De Spelen waren een heel emotionele week, met enorme ups en downs. Ik heb echt moeilijke momenten gekend, en ook zeer euforische. Maar ik onthou toch die zilveren medaille die ik mee naar huis mag nemen.'

Hoe wil je het liefst worden herinnerd: een topsprintster die haar stempel op de internationale sprint heeft gedrukt of een topsprintster die zichzelf nooit is voorbijgehold?

'In de eerste plaats als iemand met een passie voor de sport, die graag deed wat ze heeft gedaan. En ik denk dat ik daarbij altijd mezelf gebleven ben, ofschoon het meisje van toen niet de vrouw van vandaag is.'

Hoe moeilijk is het om je vriendinnen van de sport, met wie je meer dan tien jaar bent opgetrokken, te verlaten?

'Er zijn er al een paar voor mij gestopt, hé. Met iemand als Katleen De Caluwé, Nancy Nackaerts of Audrey Rochtus

(haar vroegere ploeggenoten van de 4x100m)

heb ik het meeste meegemaakt, zij waren net als ik jonkies toen we in de atletiek stapten. Ik kijk ernaar uit om hen nu meer te zien: een avondje stappen, samen gaan eten... Elodie

(Ouedraogo)

zal ik altijd blijven zien. Ik kijk er ook naar uit om eindelijk eens een dagje te gaan winkelen zonder aan een training te moeten denken.'

En je ziet Djeke Mambo, je vriend, meer.

'Hij had ook iets van: oef, ik heb Kim weer helemaal terug (

lacht

). Begrijpelijk, hé. Dat is nog iets om naar uit te kijken: meer samen zijn.'

Een paar maanden geleden hoopte je dat hij je eindelijk ten huwelijk zou vragen. Heeft hij dat al gedaan?

'Neen, nog altijd niet. Ik hoop erop, elke keer weer. Ik verwacht dat het nu geen jaren meer zal duren (

lacht

). Misschien als we straks over een paar weken naar Congo op reis vertrekken, op zoek naar de roots van Djeke. Dat zou kunnen.'

En al een zwangerschapscursus geboekt om je voor te bereiden op je kinderwens?

'Natuurlijk kijken we heel erg naar kinderen uit, al lang. Maar we gaan niets forceren, hé, rustig aan (

lacht

). We willen ook eerst wat genieten, rustig wat tijd voor onszelf te maken. En intussen is mijn zus bevallen, ik heb al beloofd om één dag per week voor haar baby te zorgen.'

Welke waarden wil je je kind of kindjes meegeven? Je komt zelf uit een warm gezin, dat heel erg aaneenhangt.

'Respect voor jezelf en voor anderen, dat zeker. Dat vinden Djeke en ik heel belangrijk. Eerlijkheid, dat ook, inlevingsvermogen in andere culturen ook. En ik hoop dat ze ook kunnen genieten van het leven, iets passioneels vinden, net zoals ik heb kunnen doen.'

Hoe wil je het professioneel aanpakken? Je hebt wel al wat aanbiedingen: een rol in het kabinet van Anciaux, tv-projecten, een rol in de Van Damme Memorial.

'De eerste weken zullen we het heel rustig aan doen. Ik wil nu nog niet beslissen wat ik wil doen. Ik denk nu niet meteen aan geld verdienen. Belangrijk is dat ik iets vind waar ik evenveel passie kan insteken als in de atletiek. Dat zal moeilijk zijn. Ik wil niets met tegenzin doen. Ik hoop wel om in de atletiek betrokken te blijven. Niet als coach. En atletenmanager zie ik me, toch nu niet, niet doen, want dat betekent weer veel reizen. Een rol in de organisatie van de Memorial zie ik wel zitten, een soort ambassadrice. Wilfried

(Meert)

heeft me dat een tijdje geleden gevraagd.'

Moet jij eigenlijk nog werken? Justine Henin, de tennisster die dit jaar afscheid nam, is binnen, idem dito voor Kim Clijsters.

'Ik ben nu eenmaal in een andere sport terechtgekomen. Ik ben blij met wat ik opzij kon zetten, al is poen scheppen nooit mijn drijfveer geweest. Ik wil niet klagen over wat ik verdiend heb. Ik zal aardig kunnen leven, maar ik kan niet op mijn luie krent zitten. En zo steek ik ook niet in elkaar.'

Wat zul je na vanavond het meest missen?

'God, die 100 meter is zo'n mix van emoties. Je kunt zo down zijn, maar ook zo euforisch. Hard werken voor iets dat dan ook lukt, daar krijg ik zo'n kick van. Dat is een onbeschrijflijk gevoel. Dat zal ik heel hard missen.'

Aangeboden door onze partners

HOOFDPUNTEN

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen