'Zijn twee moeilijkste seizoenen ooit', noemt Brian Priske (31), tegenwoordig in zijn vaderland centrale verdediger bij Vejle, zijn passage bij Club Brugge. 'Noch bij Portsmouth, Genk of in Denemarken heb ik dat ooit meegemaakt. het was een opluchting dat ik vertrok.'

Waarom was dat zo'n opluchting?

'Omdat ik er niet meer van genoot. Ik ging 's morgens tegen mijn zin trainen, wetende dat ik in het weekend weer de

bad guy

ging zijn op wie iedereen zou schieten. Ik kreeg veel op mijn schouders en dan raak je geïrriteerd. Ik ben niet de man die gaat ruziën maar als er zo vaak met je gesold wordt doe je dat toch

(Priske doelt op een woordenwisseling met vriend Simaeys op training, red.)

.'

Hoe is het zover kunnen komen?

'Ik maakte een wat aarzelende start onder Ferrera omdat het hele team in het begin niet draaide. Blijkbaar is het vervolgens moeilijk om van een eerste indruk af te komen. Ik liet me ook wat van de wijs brengen met de rechtsmidden die voor me stond

(Englebert, red.)

. Ik was soms zo gefrustreerd omdat we het ondanks vele discussies maar niet eens geraakten over hoe samen te spelen. Ik stak daar zoveel energie in dat ik soms te weinig met het spel bezig was. Het laatste seizoen was anders: ik had geen rechtsmidden meer voor me en ik gaf me altijd 110 procent. Maar toch bleef ik degene op wie voortdurend werd geschoten.'

Waaraan lag dat?

'Ik wijt het wel enigszins aan de media. Ex-spelers zoals Brylle en Jensen die in de krant zeiden dat ik niet goed genoeg was, altijd maar weer was ik de schuldige. Natuurlijk speelde ik slechte matchen, maar zelfs als ik goed speelde, werd er naar mij verwezen. Terwijl nooit iemand zich afvroeg of het niet aan de vorm van het team lag, het systeem, andere spelers... Het was te vaak onrechtvaardig hoe weinig steun ik kreeg, ook vanwege supporters.'

Had je die steun binnen de club wel?

'Met Luc Devroe had ik een heel goede relatie want hij steunde me. Voor hem hoefde ik niet eens weg. Met de spelers had ik ook een goede band.'

En Mathijssen? Want je sprak de laatste maanden nauwelijks met hem.

'Dat klopt. We converseerden nauwelijks maar dat was zijn verantwoordelijkheid. Het is aan een coach om geregeld eens te praten met ervaren spelers zoals Clement, Vermant of mezelf. Ik zou dat vaker gedaan hebben. Maar ik wil Jacky zeker niet met de vinger wijzen. Hij was veeleisend voor me maar hij steunde me voldoende, hoor.'

Had je vaak het gevoel dat het verwachtingspatroon te hoog was?

'Ik denk het wel. Er wordt vaak gerefereerd naar de periode-Sollied en voordien maar van die spelers schiet niemand meer over. Ik haat excuses zoeken, maar bij Club werd soms te veel verwacht van een back. In Engeland was dat anders, overal eigenlijk.'

Welke raad geef je aan jouw opvolger Laurent Ciman?

'Hij moet gewoon kalm blijven en aan iedereen laten zien dat hij het beste voor heeft met de ploeg. Hij kan niet veel anders doen dan hard werken. En dan maar hopen dat het tij zich keert.' (kvu)