Toen oud-atleet Erik Wijmeersch er Renno Roelandt van beschuldigd had dat hij hem in 1998 zou hebben aangezet tot dopinggebruik, zelfs zonder bewijs te leveren, achtte het BOIC de tijd rijp om zijn ethische commissie te laten opdraven. Roelandt is ex-sprinter, ondervoorzitter van het BOIC en lid van het Wereld Anti-Dopingagentschap WADA. De commissie hield onder leiding van ex-magistraat Jan Peeters drie keer zitting en bracht een advies uit aan de raad van bestuur.

Het Nieuwsblad kreeg de exacte inhoud van het advies. Wijmeersch wordt de mantel uitgeveegd omdat hij recente gesprekken met Roelandt zonder diens medeweten op band had opgenomen. Wijmeersch wilde hem zo compromitteren. Dit wordt verwerpelijk genoemd, en nergens kan met voldoende zekerheid worden afgeleid dat Roelandt doping zou hebben aanbevolen. Niettemin krijgt de arts enkele vegen uit de pan. Zo zou zijn houding niet diegene zijn die kon worden verwacht. Concreet: Roelandt heeft altijd ontwijkende antwoorden gegeven, zonder ook maar één keer een kordate houding aan te nemen of elke dopingpraktijk te veroordelen. Een persbericht dat hij heeft geschreven, zou onbegrijpelijk en totaal ongeloofwaardig zijn. Daarin zegt hij: ‘Ik heb met hem (Wijmeersch) inderdaad over groeihormoon gesproken, maar in een tijdgeest en context waarin heel wat vreemde zaken gebeurden en waarin de Belgische atletiek geen enkele rol speelde op wereldniveau.’ Ook een verklaring in Humo deed de commissie de wenkbrauwen fronsen: een deal met Wijmeersch waarnaar Roelandt oor zou hebben gehad en waardoor enkele bandopnames niet zouden worden bekendgemaakt.

Alle elementen samen doen de ethische commissie besluiten dat het BOIC schade heeft geleden en dat er sprake is van een overtreding waardoor verder functioneren onmogelijk geworden is. Ontslag dus.

De ethische commissie sprak zich onlangs ook uit over Roelandts woorden ‘vuile zwarte’, geuit bij de olympische voetbalmatch België-Nigeria. Hier is het oordeel veel milder: de feiten zijn bewezen, luidt het, maar het is voldoende om Roelandt te herinneren aan zijn ethische plicht.

Afrekening

Roelandt was gisteren aan de telefoon furieus. Hij blijft beweren dat de opnamebandjes door Wijmeersch ‘gemanipuleerd zijn van a tot z’. Over de fax en deal zegt hij dat hij ernstig gechanteerd werd door Wijmeersch’ raadgever, journalist Maarten Michielssens, die dat ontkent.

Roelandt zegt ook dat hij commissievoorzitter Jan Peeters ‘als jurist een flauw beestje vindt’. ‘Is dat wel een jurist?’ vraagt hij zich af. ‘Hij moet een rechter zijn en niet de procureur spelen. Geen mens kan dat advies au sérieux nemen.’ De arts vraagt zich af of er een afrekening plaatsvindt. Dikwijls kwam de als progressief bekend staande ondervoorzitter namelijk in conflict met de overwegend conservatieve raad van bestuur. Dat Roelandt het advies zeer laattijdig kreeg, dat zijn advocaat Luc Deleu het advies niet ontving en niet werd gevraagd wanneer het voor hem paste om te vergaderen, zijn tekenend, vindt Roelandt. Wordt hij vanavond ontslagen, ‘dan begint er een juridische procedure tegen het BOIC. Ik ga mij niet laten afslachten.’

Advocaat Luc Deleu meldt nog dat Roelandt niet naar de rechtbank stapt voor de beschuldigingen die Wijmeersch tegen de arts had geuit, om de ex-atleet ‘niet nog meer reclame te geven’. Opmerkelijk, want omdat Wijmeersch geen bewijzen heeft, lijkt Roelandt kans te maken om dergelijk proces te winnen.