Achtendertig wordt Niko Eeckhout op 16 december. Daarmee zal hij hoogstwaarschijnlijk volgend seizoen de oudste prof zijn van het internationale peloton. Toch gaat hij er vanaf zaterdag 1 november nog eens tegenaan met de mentaliteit van een neoprof. Voor zichzelf, maar ook voor zijn broers Tom en Bruno.

Het is geen alledaags verhaal. In tijden waarin veel bedrijven de andere kant opkijken voor deze door doping bezoedelde sport, of alleen al door de recessie de geldkraan toedraaien, stappen de broers van de ex-Belgische kampioen in de wielrennerij.

'Niet zomaar uit liefdadigheid om onze oudste broer toch maar een jaar langer in zijn job te houden, maar ik geloof wél nog in deze sport', zegt de 32-jarige Tom die zaakvoerder is van de Bouwonderneming Eeckhout & Zonen. 'Ik gaf al wat geld links en rechts. Ik charterde een VIP-bus voor Dwars door Vlaanderen, of voor de E3-Prijs Harelbeke waar ik klanten uitnodigde. Door hoofdsponsor te worden, mik ik op naambekendheid. Ik kan ook mijn netwerk bij de koersen betrekken. Het is een win-winsituatie, voor Niko en voor mijn bedrijf. Ik zit in de villabouw. Oost- en West-Vlaanderen is mijn afzetmarkt. Wielrennen is nog altijd een uitstekend kanaal om reclame te maken. Wie kende Mapei toen ze erin stapten? Ik stel nu vast dat in een bouwwinkel iedereen nog het pakje met de bekende kleuren herkent.'

Zo klinkt het ook bij de 36-jarige broer Bruno die zich vol achter het initiatief zet. 'Toen ik het van onze Tom hoorde, heb ik Niko gebeld. Ik zei hem dat hij zich geen zorgen hoefde te maken over volgauto's. Die lever ik wel', zegt de baas van de vrachtwagengarage Eeckhout-Cardoen in Ooigem.

Op een blauwe maandag probeerde Tom Eeckhout (32) het ook bij de jeugd, maar na een zestal koersen had hij het begrepen en maakte dan maar een carrière in de bouwsector. Hij kocht het vijf generaties oude bouwbedrijf van vader Geert. 'Alleen uit nostalgische redenen behield ik de oorspronkelijke naam van de zaak:

Bouwonderneming Eeckhout & Zonen

, hoewel ik drie dochters heb.'

Broer Bruno beweert dat hij geen zestal wedstrijden live zag van zijn oudste broer Niko, maar toch hapte hij toe.

'Ach, het is vrij simpel. Op jaarbasis zijn Tom en ik toch genoodzaakt om publiciteit te maken voor onze bedrijven. Dit gebeurt nu door het sponsoren van een toernooi links, een wielerwedstrijd rechts. Zelf zat ik destijds als sponsor in de autosport, maar ik kreeg amper return. Ik denk dat mijn geld nu beter besteed zal zijn.'

Openstaande rekeningen

Aan geïnteresseerde ploegen had Niko Eeckhout geen gebrek toen hij op 5 september van ploegmanager Christophe Sercu hoorde dat er geen plaats meer was als wegkapitein bij Topsport Vlaanderen-Mercator. 'Ik had een vijftal aanbiedingen op zak. Ik kon naar Team Rock Racing, maar ik had geen zin om mijn allerlaatste jaar van mijn carrière het vliegtuig te nemen naar de Verenigde Staten om daar nog een maand te liggen koersen ver weg van huis. Dat was de gemakkelijkste weg, mijn carrière wat rekken.'

'Ik zat te dubben over de toekomst. Mijn broer Tom vroeg wat er scheelde. Ik vertelde hem dat ik ook geen zin had om mijn laatste seizoen misschien vol te maken in een ploeg die met haken en ogen aan elkaar hing. Anderzijds was ik nog niet klaar met mijn loopbaan. Ik had mezelf altijd voorgehouden dat ik in 2009 nog renner zou zijn. Ik heb ook nog wat rekeningen openstaan

(doelt op zijn gedwongen afscheid bij Topsport Vlaanderen, red.)

.

Kurt Bogaerts, de manager van An Post Sean Kelly Team, had me al gepolst in Bessèges begin het seizoen, maar hij keek nog uit naar een bijkomende sponsor.

Dat doe ik wel om het jaar te overbruggen

, zei mijn broer Tom. Een oplossing op

zijn Eeckhouts

. Ons vader Geert houdt ons altijd voor dat we aan één zeel moesten trekken. Ik denk dat het dit is wat bij bedoelde.'

Het maakt dat het voor

Eeckhoutje

niet zomaar een seizoen wordt om uit te bollen. 'Ik won eerst advies in bij dokter Dag Van Elslander, de man die me zestien jaar lang begeleidde. Ik wou me hoeden voor het jaar te véél. Hij zei me dat ik zeker niet versleten ben. Misschien drie procent minder, maar nooit tien procent. En het kon net zo goed hetzelfde zijn als dit jaar. Alleen al de motivatie maakt het verschil', vertelt de Wielsbekenaar.

'Eigenlijk moet ik misschien blij zijn dat ze me buiten hebben gegooid bij Topsport Vlaanderen. Ik had daar misschien zomaar nog één jaar gereden, maar nu heb ik een heel ander gevoel. Een heel andere verantwoordelijkheid. Ik heb er lang over nagedacht. Dit is wat ik zocht: een ploegje van een twaalftal man dat één programma rijdt dat op mijn maat is gesneden.'

Opstap naar managerschap

'Het programma dat we rijden, was ook al van doorslag. De naam Sean Kelly opent nog altijd veel deuren. Het team geniet als Ierse ploeg ook de sympathie van UCI-voorzitter Pat McQuaid. Als continentale ploeg kunnen we wel niet naar de Omloop Het Volk, of de Ronde van Vlaanderen, maar daar hebben we niets te zoeken. Wel in Kuurne-Brussel-Kuurne, of Dwars door Vlaanderen. Koersen waarin ik me nog eens dubbelplooi. Ik start overal om te winnen. In een klein team kan je ook teamspirit creëren. Allen voor één en één voor allen. Ik heb de afgelopen jaren vooral gezien hoe het niet moest. Met de Ier Paidi O'Brien (1.60 meter) en ikzelf hebben we de kleinste en de oudste prof ter wereld.'

Eeckhout heeft ook al verder gekeken dan 2009. 'Ik wil met An Post Sean Kelly Team een doorstart maken. De droom van Kurt Bogaerts en ik is om over een dik jaar door te groeien naar een professioneel continentaal team. Dan stap ik naast hem in het management. Ik ben misschien naïef, maar net als mijn broer Tom denken we dat er andere bedrijven bereid zijn om tot ons project toe te treden. Doordat ik pas op 5 september hoorde dat ik niet kon blijven, was het te laat om heel doortastend naar andere sponsors op zoek te gaan. We maken ons sterk dat het over twaalf maanden wél lukt. Misschien zijn we naïef, maar laat ons dat zelf maar uitzoeken. Het is het proberen waard. Als je in Ierland op pad gaat, kom je honderd grote boeren tegen. Hier zet je een voet buiten en je staat aan de voordeur van een kleine, middelgrote of grote ondernemer. Dit is niet het verhaal van twee jongere broers die hun oudere broer willens nillens in het profpeloton houden. Neen, we willen op onze manier doorgroeien. Stap per stap en goed gestructureerd. Anders is het weggesmeten geld, zoals bij veel ploegen.'