'Goh! Man! Het ging over míljóenen euro's', grapte Wim Vansevenant als hem gevraagd werd naar de onderhandelingen met Bernhard Eisel. De Oostenrijkse spurter had vrijdag nogal onverwacht de laatste plaats veroverd, door een kwartier te verliezen op het peloton.

Seevie, al weken perfect op schema, moest plots gaan achtervolgen. 'Het zag er niet al te best uit', grimaste hij. 'Tweeënveertig seconden goedmaken op twee dagen is niet niks. Maar Eisel was nogal inschikkelijk:

Ach, ik geef hem zo aan u. Je hoeft je niet op te jagen

, zei hij. In de tijdrit reed hij goed door, dus dat vergemakkelijkte de opdracht voor mij. Nu ja, desnoods had ik zondag nog. Dan deed ik wel een surplace op de Champs-Elysées.'

Het peloton gunde Vansevenant die derde rode lantaarn op rij - op 3u54'51" van Sastre - dus wel. 'We wilden eerste en laatste eindigen met Silence. Nog een geluk dat hij tenminste zijn doel bereikt heeft', grapte Cadel Evans achteraf.

Al is het niet zo dat Vansevenant zich drie weken lang focuste op die laatste plaats. Met die instelling verover je geen plekje in de Tourploeg van een kandidaat-winnaar. De West-Vlaming staat vooral bekend als een hardwerkende meid voor het vuile werk. Gaten dichten, kopmannen uit de wind zetten, uren tegen de wind beuken... Om zich dan, als de finale begint, te laten uitzakken om krachten te sparen voor de volgende dag. En weer enkele seconden te winnen.

'Trouwens', zegt Vansevenant. 'Parijs halen was altijd het belangrijkste doel. In die rit naar Montluçon is het geen moment in me opgekomen om me te laten uitzakken tot bij Eisel. Ik was al lang blij dat ik in het peloton zat. Man, dat ging hard die dag. Grote namen als Flecha en Wegmann werden zelfs gewoon buiten tijd gereden.

(grijnst)

Uit ervaring weet ik dat je in zulke etappes niks kan riskeren.'

A la Armstrong

Met zijn huzarenstukje ving Vansevenant de voorbije dagen heel wat media-aandacht, en vangt hij in de criteriums een stevig appeltje voor de dorst.

In de nadagen van zijn carrière treedt hij uit de schaduw en daar is hij best fier op.

'Ik schrijf hier toch een beetje geschiedenis, hé. Dit record zal voor altijd aan mijn naam verbonden blijven, ook na mijn carrière. Ik hoop dat het de renners in de toekomst inspireert. Net zoals de zeven Tourzeges van Armstrong.'

Geen wonder dat NOS-coryfee Mart Smeets hem vorig jaar doopte tot 'de man met de leukste uitspraken uit het hele peloton'.

Vansevenant is nog zo'n overblijfsel uit de goeie ouwe tijd. Een karakterkop, altijd bereid om een babbel te slaan of iemand een loer te draaien. Als het werk gedaan is, zal hij een pint niet afslaan.

'Ook in Parijs ga ik er eentje drinken, of zelfs meer', zei hij zaterdag nog. 'Dat hebben we wel verdiend, denk ik. Ook al hebben we niet gewonnen. Daarna rijd ik nog enkele criteriums, en dan is het tijd voor vakantie met

moedere (zijn vrouw Vicky, red.).

'

Zonder beesten

Voor Vansevenant was dit zijn laatste Tour als coureur. Op het einde van het seizoen geeft hij er de brui aan, om de boerderij van zijn ouders in Bovekerke (een deelgemeente van Koekelare) over te nemen.

'Ik heb nog een diploma van de landbouwschool in Roeselare, ik moet er toch iets mee doen?', zegt hij. 'Maar het blijft wel een boerderij zonder beesten. Da's niks dan miserie. Het wordt sowieso al heel lastig werk.'

Vansevenant weet nog niet of hij zich helemaal terugtrekt op zijn West-Vlaamse akker.

'Het is tijd dat het gedaan is met de koers. Dat besefte ik woensdag nog heel goed, in die etappe naar l'Alpe d'Huez. Die was er echt wel over. Maar als ik binnen enkele maanden definitief stop. Tja, dan zal ik wel mijn klop krijgen, zeker? Zoals iedereen. Daarom zou ik graag nog in het milieu blijven in de toekomst, al weet ik nog niet in welke functie. Ach ja, we zien wel. Niets moet nog, alles mag.'