18 mei 2008 om kwart voor vier in Hoffenheim, na een wedstrijd in de tweede Bundesliga. Het Dietmar Hopp-stadion, bovenop een heuvel en omringd door zuurstofrijke bossen, davert op zijn grondvesten. Hoffenheim promoveert naar de Bundesliga. Het Eichbaumbier vloeit rijkelijk bij de 6.350 fans in het stadion en in het dorp: zesduizend liter wordt verstouwd. Zelfs twee jaar op rij is 1899 Hoffenheim gepromoveerd. In 1990 kwam de club uit een dorp met 3.272 inwoners nog zeven klassen lager uit.

Vijandige fans praten wel eens smalend over Hoppenheim, naar de steenrijke zakenman-mecenas Dietmar Hopp. Maar het dorp heet wel degelijk Hoffenheim. U vindt het in het heuvellandschap van de Kraichgau. De tv-serie Schwarzwaldklinik had hier opgenomen kunnen zijn, want alles in dit plattelandsvlekje ademt gemoedelijkheid. En de klok, die lijkt hier wat trager te tikken. Wie de A6-snelweg verlaat ter hoogte van Sinsheim en kiest voor de afslag naar Hoffenheim komt in een oase van rust terecht. Niets dan glooiende weiden met grazende koeien, slingerende wegen en betoverende herfstkleuren. De huizen zijn in de regel oud en verraden dat ze ooit als boerderij dienstdeden.

Opvallend is dat het dorp zijn middeleeuwse structuur behouden heeft: met bochtige, smalle straatjes rond de hoofdkerk die boven alles uittorent. In een vensterkastje aan de kerk nodigt de Sängerbund mannen uit om lid te worden van het koor. 'Uw arts raadt aan om in het koor te zingen: dat houdt lichaam en geest gezond.'

Maar waan u niet te veel in de tijd van toen. Op aanplakborden wordt een Erotikmesse aangeprezen. Hier in de deelstaat Baden-Württemberg, met evenveel inwoners als België, neemt de katholieke partij CDU van bondskanselier Angela Merkel het voortouw. De werkloosheid bedraagt nauwelijks vier procent. Hard en veel werken: die mentaliteit heerst. Zuid-Duitsers zijn geen werkschuw tuig, zoals de socialisten van het noorden of de communisten in het oosten, zo denken velen.

De wraak van de kleine man

Aan veel woningen wappert een klein clubvlaggetje in de lichtblauw-witte kleuren. In het warenhuis Ihre Kette is een hoekje voorbehouden als promostandje met een paar schamele clubartikels: een vaantje, posters, sjaal en plakkaat met als opschrift '1899 % Erstklassig. Glückwunsch zum Aufstieg in die Bundesliga.'

De ploegposter dateert van vorig seizoen. Als we later de fanshop bezoeken bij het Hopp-stadion valt onze mond open. In een containertje prijken op de wand een tiental gadgets voor supporters. Dat is het. De prijs voor de beste supporter gaat naar de bewoner van nummer 27 in de hoofdstraat: hij heeft zijn huis in de clubkleuren geschilderd, logo incluis. In de tuin wappert naast de Duitse vlag die van de club.

Het trainingscentrum van 1899 Hoffenheim bevindt zich onopvallend tussen een pompstation en een Biergarten buiten gebruik. Wie het niet weet, rijdt er zo voorbij. Iedereen kan zomaar naar binnen wandelen. Als je doorwandelt naar het oefenveld waad je door de mest van de nabijgelegen boerderij. Geen Hoffenheimer die zich daarover schaamt. De club mag dan geen

Traditionsverein

zijn met een rijke traditie, het is wel een

Dorfsverein

. De sympathie voor de club in het hele land heeft trouwens veel te maken met het gevoel van veel dorpelingen dat ze als achterlijke boertjes worden aangekeken. Het succes van Hoffenheim is dan ook hun wraak, dat van de kleine man.

Het oefenveld is afgezet met een metershoog rasterwerk. Een tiental supporters, de meesten gepensioneerd, proberen uit de training af te leiden wie de status van eerste doelman krijgt.

Nieuw stadion

Edgar Bernauer is vrachtwagenchauffeur en geboren en getogen in de gemeente. De vijftiger is van top tot teen in blauwe jeans gekleed, heeft oorbelletjes en rookt als een ketter.

'Dit is een heel normaal dorp, iedereen kent iedereen. Het is te mooi om waar te zijn: het succes bewijst nog maar eens dat je met geld alles kunt verwezenlijken, met dank aan Hopp, onze oud-linksbuiten. In januari spelen we onze thuismatchen in een nieuwbouwstadion in buurdorp Sinsheim. En in buurgemeente Zuzenhausen verrijst een al even nieuw trainingscomplex. Allemaal dankzij Hopp, die ook heel veel sociale projecten steunt.'

Het succes heeft hem verbaasd.

'Nu werkt de club zijn thuismatchen af in Mannheim, vijftig kilometer verderop. Er was gerekend op 6.000 abonnementen, maar de club heeft er 14.000 verkocht. En het nieuwe stadion zal te klein zijn: het is begroot op 30.000 toeschouwers terwijl er al 40.000 mensen een abonnement willen! Als er een paar geblesseerden zijn, kan de ploeg nochtans als een kaartenhuis ineenzakken. Maar de zesde plaats geeft recht op de UEFA Cup en desnoods mikken we op de achtste plaats en de Intertoto. Met ons snelle, agressieve en technisch verzorgde spel kan het lukken. We hebben bijna alleen jonge spelers, die zijn gretig en hongerig.'

Geen Abramovich

Demba Ba heet een van de spitsen van Hoffenheim: een verstandige Senegalees van 23 die in 2006 nog bij Moeskroen speelde.

'Ik heb heel lang getwijfeld voor ik mijn handtekening gezet heb bij Hoffenheim', zegt hij. 'Tenslotte ging het om een tweedeklasser, ik zou een stap terugzetten. Maar wat ik kan verdienen, is niet te vergelijken met Moeskroen. En de Bundesliga staat hoger aangeschreven. Het spelpeil is beter, de stadions ook, er zijn meer toeschouwers en het niveau ligt hoger. In de Duitse competitie spelen dan ook wereldtoppers als Franck Ribéry.'

Ba woont veertig kilometer verderop in de stad Heidelberg. De reden van het succes?

'De miljardair', zegt Ba. Dietmar Hopp dus. 'Na de match komt hij wel eens langs. Een verlegen man die zich niet opdringt. Geen Roman Abramovich

(de Russische eigenaar van het Engelse Chelsea, red.)

. Zeker niet. Nee, ik amuseer me hier maar al te best. Zelfs al kijk je je de ogen uit bij zoveel discipline en kraaknette straten zonder één papiertje.'