Alles in dit plattelandsdorp ademt op een mooie nazomerdag peis en vree en

Gemütlichkeit

. Als je een dorpeling kruist, knikt die goedendag of krijg je zelfs een

Grüss Gott

mee.

Het lijkt geen toeval dat het trainingscentrum van Hoffenheim zich tegenover een

Schwarzkünstlerei

bevindt. Tot duidelijk wordt dat het ginds niet om zwarte magie gaat maar om... een boekbinderij. Iedereen kan zo door de smalle ingang van het oefencomplex wandelen. Bewaking is er niet. Vooral Audi's en BMW's staan er strak in het gelid. Daartussen ook de luxe Mini Cooper met Franse nummerplaat en getinte ruiten van spits Demba Ba. De krant

Bild

bracht onlangs een lofzang op hem uit. 'Voor zijn lengte is hij extreem beweeglijk en snel. Hij is moeilijk uit te schakelen en gevaarlijker voor doel dan vorig jaar.'

Op het einde van de training, met nauwelijks een tiental supporters in de buurt, is het lachen geblazen. De Kroatische sterspeler Vedad Ibisevic, topschutter van de Bundesliga met tien doelpunten, maakt een schertsende opmerking over Ba's vermeende povere beheersing van het Duits. Trainer Ralf Rangnick kaatst de bal terug. 'Jij moet veel zeggen, met je steenkolen-Duits. Van een Kroaat

(zegt dat plagerig, want het is een Bosniër, red.)

mag je toch goed Duits verwachten, maar ik hoor vooral veel stamelen en stotteren.'

Acht zussen

De Bundesliga davert op zijn grondvesten: van het seizoen 1997-1998 is het geleden dat een neo-eersteklasser nog zo goed voor de dag kwam. Otto Rehhagel leidde Kaiserslautern toen zelfs naar de titel. Na negen speeldagen is Hoffenheim aan de leiding gekomen na een klinkende 3-0-zege tegen leider Hamburg. De ploeg maakte ook al de meeste goals: 24. Vijf keer stond Demba Ba aan het kanon. Wenkt de titel en/of de Champions League? Het zou een huzarenstukje zijn, want in 1990 kwam de club uit een dorp met 3.272 inwoners nog zeven klassen lager uit. Alsof een vierdeprovincialer bij ons in de eerste klasse terechtkomt en meteen de titel pakt.

Na de training is het lang wachten op Demba Ba, een rijzige, energieke en meer dan gemiddeld verstandige kerel van 23. Een voetballer met kapsones, denk je dan. Niets daarvan. 'Sorry, de kinesist had heel wat werk omdat ik me bezeerd had', verontschuldigt hij zich meteen. 'Is het goed als we bij de Thai lunchen?'

Ba speelde in lagere afdelingen in Frankrijk tot hij in het seizoen 2006-2007 bij Moeskroen aan het werk ging. Ondanks een beenbreuk maakte hij er in tien wedstrijden acht doelpunten en zijn naam was gemaakt.

Muur van Berlijn

Het leven en de waarde van het geld moet je hem niet leren kennen: hij groeide op in Parijs met acht zussen en is ondanks zijn jeugdige leeftijd al vader. 'Of dat alles me volwassen maakt? Natuurlijk wel. Ik weet heel goed waarmee ik bezig ben. Nochtans heb ik heel lang getwijfeld voor ik mijn handtekening gezet heb bij Hoffenheim. Een paar keer heb ik njet gezegd, tenslotte ging het toen om een tweedeklasser.'

Voor een Franstalig en zwart gezin is het ook allesbehalve vanzelfsprekend om van Frankrijk naar Duitsland te verhuizen, met zijn moeilijke taal en beenharde

Profi

-mentaliteit, zijn racistische oprispingen soms ook. Over dat laatste: 'Als we in het oosten spelen, krijg je het als zwarte wel eens te verduren, ja. Maar verder heb ik er geen last van.'

Financieel wordt hij zo in de watten gelegd. 'Mijn loon verschilt dag en nacht van dat bij Moeskroen', legt hij uit. 'Maar het gaat om meer. De Bundesliga staat hoger aangeschreven dan de Belgische competitie. Het spelpeil is beter, de stadions ook, er zijn meer toeschouwers, het niveau van de spelers is beter - hier spelen wereldtoppers als Franck Ribéry en Luca Toni - en er is veel meer discipline. Dat laatste is overigens niet noodzakelijk een nadeel voor Afrikaanse voetballers.'

(lacht)

'Bovendien heeft het land een geschiedenis', verrast hij. 'Ik heb al enkele overblijfselen van de Tweede Wereldoorlog bezocht en de sporen van de Muur van Berlijn ga ik zeker ook bekijken.'

Ba spreekt vloeiend Engels en trekt zich behoorlijk uit de slag in het Duits. 'Ik heb het een tijdje aangekeken maar dan een cursus gevolgd. Het is belangrijk om de taal van het land te spreken. Het gaat toch ook om beleefdheid.'

Ba aardt goed in Duitsland. Hij woont veertig kilometer verderop. In de stad Heidelberg, want voor het dorpsleven past hij. In zijn eerste seizoen scoorde hij twaalf keer, promoveerde hij en de trein was vertrokken. Wat hem ook veel arbeidsvreugde bezorgt is de speltactiek.

'Wij houden niet van verdedigen. We willen aanvallen, snel, met combinatievoetbal. En de club kiest stelselmatig voor jonge, gretige en hongerige spelers. Dat draagt allemaal bij aan het succes. Voor mij is onze leidersplaats dus geen verrassing. Ik hoop nog altijd vooral dat we ons redden. Mijn persoonlijk doel is opnieuw twaalf doelpunten maken. Of we kampioen worden? Denk ik niet. Je moet toch een beetje realistisch blijven.'

www.achtzehn99.de www.nieuwsblad.be/bundesliga