Het is een avond geworden om nooit te vergeten voor Lotte Kopecky (en ongetwijfeld ook heel wat wielerfans), daar in Apeldoorn. Om 19u55 reed ze als winnares over de meet in de puntenkoers. Voor de tweede keer in haar carrière werd ze Europees kampioen op dat onderdeel. Oh ja, ze is ook de huidige wereldkampioene in de puntenkoers.

Een ererondje of twee, meer zat er niet in voor Kopecky. Geen uitgebreide knuffels met vrienden en familie of een moment om op adem te komen deze keer. Wel enkele minuten losrijden op de rollen en een keer goed drinken van de drinkbus, want om 20u02, nauwelijks zeven minuten na het einde van de puntenkoers, was daar de volgende race van Kopecky al: de afvalkoers. Voor alle duidelijkheid: Kopecky was niet bezig aan het omnium. Dit waren twee aparte wedstrijden, met twee keer een ander deelnemersveld. De andere deelneemsters van de afvalkoers stonden al klaar op de baan, wachtend op Kopecky.

Met amper zeven minuten rust het opnemen tegen andere (frisse) rensters, dit zou toch een onmogelijke opdracht worden? Neen! Kopecky reed rond alsof ze net een dag op haar kamer had kunnen rusten. Eén keer kwam ze in de verdrukking en kon ze de uitschakeling nipt vermijden, voor de rest schoof ze tactisch op wanneer het kon en perste ze er een sprintje uit langs de buitenkant wanneer het moest. Renster na renster viel af, Kopecky bleef stoïcijns rondfietsen. Het publiek werd gek en Kopecky leek alleen maar sterker te worden naar het einde toe. In de slotsprint sprintte ze de Duitse Teutenberg los uit het wiel. Zo kroonde ze zich om 20u14 tot Europees kampioen in de afvalkoers. Twee Europese titels op negentien minuten, zou dat ooit al gebeurd zijn? We vermoeden van niet. Kopecky schreef in Apeldoorn een stukje wielergeschiedenis.