Van bij de start was het erg onrustig in het peloton, elke aanvalspoging werd in de kiem gesmoord. Aan de voet van de Kanarieberg versnelde Puck Pieterse. Ze deed heel wat volk pijn en achteraan stond de poort wagenwijd open. Op 46 kilometer van de aankomst was alles te herdoen. Wegens een ongeval op het parcours werd de wedstrijd er geneutraliseerd. Na een oponthoud van een half uur werd de koers weer op gang gebracht. Een gegroepeerd peloton zette vaart naar de kasseien van de Mariaborrestraat. Daar vormde zich een omvangrijke kopgroep met daarbij Lotte Kopecky, Marianne Vos, Elisa Longo Borghini, Puck Pieterse, Fem van Empel en Shirin van Anrooij. In Oudenaarde zorgden de rensters van Lidl-Trek echter voor een hergroepering.

Dat was het sein voor Marianne Vos, Elisa Longo Borghini, Shirin van Anrooij, Letizia Paternoster en Puck Pieterse om te gaan aanvallen. Lotte Kopecky ging in haar eentje in de achtervolging en voegde zich die op de Huisepontweg, op 25 kilometer van de eindmeet, bij de koplopers. Met nog 12 kilometer te rijden trokken Vos en Van Anrooij in de aanval. Achter hen probeerde men slag om slinger naar de koploopsters toe te rijden. Zonder succes, het mondde uit in een sprint met twee, die Vos als eerste inzette.

Uitslag:

1. Marianne Vos

2. Shirin van Anrooij

3. Letizia Paternoster +20”

4. Lotte Kopecky

5. Puck Pieterse

6. Elisa Longo Borgini

7. Chiari Consonni +51”

8. Arlenis Sierra Canadilla

9. Lucinda Brand

10. Julie De Wilde

Het is de 250e zege voor Vos, de tweede dit seizoen. Eind vorige maand won ze de Omloop Het Nieuwsblad (WT). Na Monique van de Ree (2012), Kirsten Wild (2013), Amy Pieters (2014, 2015, 2016), Ellen van Dijk (2018, 2019), Annemiek van Vleuten (2021) en Demi Vollering (2023) is ze de zevende Nederlandse op de erelijst. Slechts twee keer werd de wedstrijd niet gewonnen door een Nederlandse. Daar zorgden de Finse Lotta Lepistö (2017) en de Italiaanse Chiara Consonni (2022) voor.

“Op naar de Ronde van Vlaanderen”

“Ik ben blij dat ik zo’n intensieve wedstrijd met succes kan afronden. Op naar de Ronde van Vlaanderen nu”, reageerde Vos na haar zege. “Toen Shirin ging aanvallen, wist ik dat ik mee moest gaan. De verstandhouding bij ons tweeën was goed, tot Elisa Longo Borghini in de achtervolging was gegaan en Van Anrooij niet meer wou meedraaien. Ik kon niets anders doen dan doorrijden en proberen iets over te houden voor de eindspurt. Die begon ik van ver op kop. Ik kon haar zo mogelijk nog opvangen. Ik sprintte met alles wat ik nog in mijn lijf had en dat was nodig.”

Bij de vrouwen werd de koers niet ontsierd door een val maar wel door een ongeval op het parcours, net voordat de rensters er hun passage zouden maken. Daardoor stonden ze een halfuur met de voet aan de grond.

“Als er omstandigheden zijn om tot neutralisatie over te gaan, dan moeten wij ons daar bij neerleggen. Wij hebben gewacht tot we weer het licht op groen kregen. We hadden daarvoor al eens een bommetje gedropt, maar we moesten weer verder met het hele pak. Er werd meteen stevig gekoerst, zeker in de zone van de hellingen. In de finale volgde de ene aanval de andere op, ik koos de goede.”

“Mijn algehele gevoel was niet slecht”, aldus Kopecky na afloop. “Na de neutralisatie waren we niet super alert. De neutralisatie was niet ideaal, maar we moesten ons er gewoon aan aanpassen. Ik kwam met een hele sterke groep vooraan, maar het is mijn eigen schuld dat ik niet reageerde op de aanval van Shirin van Anrooij en Marianne Vos. Ik heb gegokt en verloren. Ik voelde me scherp vandaag en reageerde op de juiste momenten, slechts één keer niet. Ik heb geen twijfels. Ik kijk uit naar de Ronde van Vlaanderen.”