Jasmine (65) met pensioen na 36 jaar dienst als Rode Kruis-medewerker: “Ik ga de prikjes missen”
Jasmine in pensioen na 36 jaar Rode Kruis-medewerker — © Bas De Wilde
Jasmine Moreel (65) uit Heule is nog maar een dag met pensioen maar ze mist nu al de prikjes die ze elke dag zette in het Kortrijkse donorcentrum. “Ik denk dat ik er alles samen zo’n 30.000 moet gezet hebben de laatste jaren. En het klinkt misschien raar, maar ik ga dat toch wel wat missen. Al moet je me niet vragen waarom.”
Jasmine, moeder van zes kinderen en grootmoeder van acht kleinkinderen, begon in 1988 als vrijwilliger bij het Rode Kruis. “Het was een jaar na de ramp met de Herald of Free Enterprise in Zeebrugge en vier jaar na het drama in ’t Fort in Kortrijk waar een schoolgebouw ingestort was. Twee incidenten met heel wat slachtoffers en veel weerklank in de media. Twee gebeurtenissen die ook op mij een grote impact hadden en die me misschien wel stimuleerden om me op te geven als vrijwilliger.”
Zware periode
Op 1 april 2006 maakte Jasmine de overstap naar de Dienst van het Bloed. Veel in de buurt zoals in Heule, Bissegem, Kortrijk en Marke maar ook naar plaatsen aan de kust en in Oost-Vlaanderen. Elke avond vertrokken we dan met een volgeladen auto, wat nu trouwens nog steeds gebeurt, namen bloed af en braken alles weer af. (Lees verder onder het kader)
Veertien jaar geleden kreeg Jasmine tijdens een collecte in de toenmalige Katho Hogeschool het idee om te starten met een opleiding Verpleegkunde. “Toen begon een zware periode. Ik werkte parttime bij het Rode Kruis, stond in voor de opvoeding van de kinderen en volgde afstandsonderwijs en stages om uiteindelijk, vier jaar later, mijn bachelor in de verpleegkunde te behalen. Vanaf toen mocht ik ook ‘prikken’, voor mij was dat een belangrijke stap in mijn carrière.” (Lees verder onder de foto)
Het hele gezin kwam langs in het donorcentrum om de laatste dag van Jasmine te vieren. — © Bas De Wilde
Zonder diploma in de verpleegkunde kon Jasmine enkel assisteren tijdens de donoravonden. “Niet iedereen mag zomaar prikken, dat is een behoorlijk technische handeling waar je een opleiding verpleegkunde voor moet gevolgd hebben. Maar uiteindelijk is het in ons beroep als ‘bloed- en plasma-afnemer’ ook waar het allemaal om draait. Eigenlijk zijn het plasma en het bloed dat je afneemt levensnoodzakelijke goudklompjes voor andere mensen. Donoren beseffen het misschien niet altijd, maar door hun engagement worden regelmatig levens gered. Ik ben altijd trots geweest dat ik daar aan heb kunnen meehelpen.”
Rode Kruiser
Op 1 oktober 2020 werd Jasmine teamleider in het donorcentrum van het Rode Kruis in de Kortrijkse Doorniksewijk. “De laatste 3,5 jaar ben ik daar voltijds aan de slag geweest, dagelijks kwamen er toch wel tot 80 mensen (of soms meer) doneren. Dat was niet te onderschatten voor mijn team en mezelf. Over twee weken verhuist het donorcentrum naar de Steenpoort in Kortrijk. Maar die verhuis laat ik met plezier over aan mijn opvolger.”
“De microbe van een leven als ‘Rode Kruiser’, zo noemen we de mensen van het Rode Kruis, kon ik niet helemaal doorgeven aan de kinderen. Mijn echtgenoot Bart is wel actief in de organisatie, twee dochters waren ook een tijdje vrijwilliger. Maar ik stel vast dat de meeste van mijn kinderen wel die zorgende factor hebben die al die jaren ook speelde in mijn leven. Twee van mijn kinderen zijn leerkracht, een dochter werkt in een apotheek, een ander zit in de zorgsector en nog een andere dochter is dierenartsassistente. Hebben ze toch nog iets mee van hun moeder”, lacht Jasmine.
