In 2003 stootte een bouwakker in een opgebroken keldervloertje van een dansclub in Manhattan op het in een tapijt gewikkeld skelet van een vrouw met een elektriciteitssnoer om haar nek. Naast het skelet lag een horloge van het merk Bulova uit 1966, een stuiver uit 1969, een plastic speelgoedsoldaatje en een ring met de initialen PMcG. Ondanks die aanwijzingen raakte de politie nergens met het onderzoek: verder dan de vaststelling dat het om een ongeveer 16-jarig meisje ging, kwamen ze niet.

Naast het skelet lag een horloge van het merk Bulova uit 1966, een stuiver uit 1969, een plastic speelgoedsoldaatje en een ring met de initialen PMcG

Ver familielid

Eén onderzoeker bleef zich echter vastbijten in de zaak. Een doorbraak kwam er nadat rechercheur Ryan Glass van de NYPD DNA van het skelet liet vergelijken met een database waarin ook de slachtoffers van de aanslagen op 11 september 2001 waren opgenomen. Daar zat blijkbaar ook een ver familielid van het moordslachtoffer in.

LEES OOK. Wat kan je na dertig jaar nog afleiden uit stoffelijke resten? “De regel is: hoe dieper onder de grond begraven, hoe beter het lijk er nog zal uitzien” (+)

Op die manier kon Glass het slachtoffer identificeren als Patricia McGlone, een 16-jarig meisje uit Brooklyn. Veelzeggend: zij trouwde eind jaren 60 met een dertigjarige man die banden had met de dansclub in kwestie. Het is niet duidelijk of de man, die nu in de tachtig of negentig moet zijn, nog leeft en iets te maken heeft met de zaak. Glass wil dan ook doorbijten, en de zaak helemaal oplossen. “Want het blijft toch altijd iemands dochter”, klinkt het.