Een kwartiertje na de schoolbel komt meester Jan het straatje voor Klavertje Vier ingereden. Hij wordt er begroet door een erehaag van leerlingen en collega’s. Jan Van Lombergen gaat met een glimlach op pensioen. “Ik heb het volste vertrouwen in mijn opvolger”, zegt hij. “Voor één ding ben ik wel een beetje bang: het verdwijnen van het sociaal contact met de leerlingen en de mensen hier op school. Ik heb heel mijn leven lang in het onderwijs gestaan en thuis hadden mijn ouders een zaak. Ik zat dus altijd tussen de mensen.”

De laatste schooldag kwam de laatste maanden heel snel dichterbij. “Gisterenavond ben ik vertrokken op school om 17.30 uur, maar eigenlijk zit ik al met mijn vertrek in het achterhoofd van net na Nieuwjaar”, vertelt hij. “Het afgelopen jaar nam ik op verschillende vergaderingen en bijeenkomsten al een beetje afscheid. Nu is het voor echt.”

Meester Jan blikt alvast vooruit naar nieuwe uitdagingen en hobby’s. “Ik heb een grote tuin waarin veel moet gebeuren en ik ga graag fietsen.”

Basisschool Klavertje Vier was maandag niet van plan om Meester Jan zonder slag of stoot te laten vertrekken. Onder luide aanmoediging van de leerlingen stonden er hem nog enkele opdrachten te wachten. Kersverse directrice Magali Christiaens komt eerst even tussen met een dankwoord in de vorm van een gedichtje. “Meester Jan, zo handig en bekwaam. Wie moet nu al die klusjes aanpakken? Ik ben niet zo handig, dat moet ik bekennen. Klavertjevier zonder jou, we zullen er echt aan moeten wennen”, zegt ze. “Dankuwel voor alles wat je hebt gedaan, geniet van je pensioen en laat het leven voortaan zijn gang maar gaan.”

Meester Jan richt zich nog eens tot alle kinderen. “Jullie zullen mij hier niet meer elke dag zien, maar ik zal altijd meester Jan blijven. Zwaai maar eens als jullie mij op straat of in de buurt tegenkomen!”