Het erfgoedevenement ontleent zijn naam aan ’s werelds kortste maar ook meest intense liefdesgedicht U, nu!. Het werd in 1620 geschreven door Joost van den Vondel, een van de meest bekende en invloedrijke Nederlandse dichters en toneelschrijvers. Hij leefde tijdens de gloriejaren van de rederijkers.

De aanzet tot deze tentoonstelling ligt bij de Mechelse rederijkerskamers. “Toen we op onze zolder op zoek gingen naar iets stuitten we op een schat aan vergeten teksten en rekwisieten. Sommige gingen zelfs terug tot 1874”, zegt Mieke Meskens van theatergezelschap De Moedertaal. De vereniging viert dit jaar haar 150ste verjaardag. “Toen we de erfgoedcel en het stadsarchief contacteerden, groeide het idee om hier meer mee te doen en om er ook andere Mechelse gezelschappen bij te betrekken. We kregen de medewerking van amateurgezelschappen De Peoene, Theater Korenmarkt, Toneelkring Ik Dien en Voor Taal en Kunst. Ook de archieven van niet meer actieve gezelschappen als Jong Maar Moedig en KTV De Dijlezonen werden ter beschikking gesteld voor de tentoonstelling.”

Schatten

Tijdens gesprekken met de theatergezelschappen kwamen naast de rekwisieten ook heel wat herinneringen en anekdotes naar boven. Het resultaat wordt nu gepresenteerd tijdens een theatervoorstelling en drie expo’s, elk met een unieke invalshoek op het rijke Mechelse theatererfgoed. De eerste expo opende zaterdag in het Predikheren. Verspreid over alle verdiepingen van de bibliotheek vind je unieke rekwisieten en documenten uit meer dan 100 jaar theatergeschiedenis. Van scripts over affiches tot maquettes: bezoekers ontdekken er schatten uit de archieven van de zeven gezelschappen en het theaterarchief van Stadsarchief Mechelen. Het Predikheren linkt al die stukken en anekdotes aan haar rijke collectie.

Marieke Goovaerts van de Erfgoedcel Mechelen was betrokken bij de organisatie van de expo. “Sommige stukken zijn heel oud en hebben een grote historische waarde. Er zijn ook heel wat uiteenlopende objecten te zien. Van theater Korenmarkt hebben we bijvoorbeeld maquettes die ze maakten van hun voorstellingen. Een van de meest opmerkelijke stukken is een uittreksel uit een verslag van een bestuursvergadering van De Moedertaal uit 1970. Daarin staat duidelijk vermeld dat vrouwen principieel niet toegelaten zijn in het bestuur van de vereniging”, vertelt Goovaerts. “Je had wel een aparte damesafdeling”, vult Mieke Meskens van De Moedertaal aan, “maar die mochten enkel de typisch vrouwelijke taken doen zoals feesten organiseren en broodjes smeren.”

“Een van de meest opmerkelijke stukken is een uittreksel uit een verslag van een bestuursvergadering van De Moedertaal uit 1970. Daarin staat duidelijk vermeld dat vrouwen principieel niet toegelaten zijn in het bestuur van de vereniging”

Marieke Goovaerts

Erfgoedcel Mechelen

Uiteindelijk is U, nu! een drieluik geworden. Naast de expo in Het Predikheren volgt er vanaf 12 mei een tentoonstelling in de Kunsthal en vanaf 8 mei een fototentoonstelling in theater arsenaal. “In de Kunsthal gaat de Colombiaanse antropoloog en kunstenaar Juan Pablo Plazas aan de slag met de verhalen die in de brochures, rekwisieten en kostuums van de gezelschappen zitten. Hij bekijkt alles met een nieuwe blik”, legt Marieke Goovaerts uit. “Tenslotte exposeert fotograaf Raymond Mallentjer in arsenaal. Hij legde verschillende repetities van de vijf gezelschappen op beeld vast.”

Taart

Ten slotte is er de theatervoorstelling U, nu! die op acht verschillende dagen en op drie plekken in Mechelen wordt opgevoerd. Theater arsenaal en de vijf actieve gezelschappen zochten in hun archieven naar de scènes, sketches, liedjes en anekdotes waar ze de beste herinneringen aan hebben. Samen met regisseur Ruud Gielens, Rick de Leeuw en theatercollectief Lazarus smeedden ze die aan elkaar tot een bonte revue. De eerste opvoering vindt plaats op 10 mei.

“Deze expo bewijst nog maar eens dat Mechelen een theaterstad is”, zegt cultuurschepen Björn Siffer (Voor Mechelen). “Er zijn veel gezelschappen en er komen nog steeds nieuwe bij. Cultuur, en meer specifiek, theater mag je niet beschouwen als een kers op de taart. Het is de taart zelf. Daarom moeten we er blijvend in investeren.”