Letland, Oostenrijk, Nederland, Noorwegen, Israël, Griekenland, Estland, Zwitserland, Georgië en Armenië. In die volgorde werden de landen die door zullen gaan naar de finale op zaterdag aangekondigd. Geen België dus daar. Het lijkt wel een vloek. Het is ons land nog nooit gelukt om vier keer op een rij door te stoten naar de grote finale, sinds het systeem met halve finales werd ingevoerd in 2004. De Nederlandse delegatie viert wel feest: Joost Klein gaat dus door.

Voor de show stonden de zenuwen al op scherp in en rond de Malmö Arena. Niet alleen bij de artiesten, maar ook de ordediensten waren op hun hoede. Anderhalf uur voor de show dook voor het eerst pro-Palestijns protest op aan het stadion. Naast de rij waar het publiek door de veiligheidscheck moest, verscheen een banner met ‘Genocide songcontest’ en stil protest, tot uiteindelijk een scanderende mars van tientallen demonstranten aankomt.

Politie liet aanvankelijk begaan, maar wanneer geen gehoor werd gegeven aan het vriendelijke verzoek om op te krassen, grijpt ze toch fors in. Betogers worden beetgepakt en omgeleid naar een nabijgelegen park. (Lees verder onder de foto)

De liveshow zelf verloopt zonder incidenten. Wel kreeg de Israëlische Eden Golan voor en na haar optreden van Hurricane uit de zaal naast gejuich vooral boegeroep te horen. Thuis zal u daar wellicht weinig van hebben gemerkt: de organisatie filtert dat geluid eruit. Eerder op de dag kwam ook het nieuws naar buiten dat het land een klacht indiende bij de organisatie European Broadcasting Union (EBU) vanwege het boegeroep.

‘Peace’ van Mustii

Daarnaast was vooral heel duidelijk dat dit de sterkste halve finale van de twee was. Met een sterke opener als Malta, een overtuigde topfavoriet uit Zwitserland en een indrukwekkende Slimane die de hele zaal stil kreeg met zijn indrukwekkende stuk a capella om er maar enkele te noemen. (Lees verder onder de foto)

Ook België trad aan. Mustii begon niet helemaal overtuigend aan zijn performance van Before the party’s over. Bij het begin klonk hij licht nerveus. Al herpakte hij zich wel naar het einde toe. Bij de repetitieve uithaal van de titel in het slot klonk hij krachtig en pakte hij toch de zaal wel in. (Lees verder onder de video)

Ook opmerkelijk: op zijn linkerschouder stond in zwarte letters PEACE getekend. Een duidelijke boodschap van Mustii, eentje die er tijdens de repetities nog niet bij was. (Lees verder onder de foto)

Makkelijk was het alleszins niet in dit straf deelnemersveld. De zaal was bovendien gevuld met Nederlanders: voor Joost Klein werd het een halve thuiswedstrijd. Met zijn Europapa, happyhardcore en gabbergehak bracht hij het feest echt in de zaal. Met het duidelijke eerbetoon aan zijn overleden vader wist hij aan het einde datzelfde publiek ook te ontroeren. Missie volbracht voor de Noorderburen.