In The Spring Classics: Road to Resilience van Visma-Lease a Bike toont de ploeg nooit eerder vertoonde beelden van Dwars door Vlaanderen en de zware valpartij van Wout van Aert. “Kut, einde voorjaar en ook einde Giro”, klinkt het al meteen na de val in de ploegauto van Visma-Lease a Bike. Merijn Zeeman zegt meteen: “Daar lag Wout. Ik zag meteen dat het volledig fout was.”

En ook Van Aert doet zijn verhaal: “De koers ging eigenlijk net beginnen voor ons. We wilden als ploeg beginnen met aanvallen vanaf de Kanarieberg. Op het moment dat Tiesj Benoot Tim van Dijke voorbij steekt, is alles nog oké. Ik volgde de beweging van Tiesj mee naar de linkerkant.”

Grapje Van Aert

“Eerst was het heel hard schrikken”, gaat onze landgenoot voort. “Ik wilde zo snel mogelijk naar de zijkant van de weg geraken. Toen ik mij probeerde te verplaatsen, voelde ik dat er van alles niet goed was aan mijn schouder en mijn heup. Toen heb ik echt enorm veel pijn gehad tot het moment dat ik stevige medicatie kreeg in het ziekenhuis. Het eerste halfuur was echt verschrikkelijk.”

“Die sleutelbeenbreuk hadden ze snel vastgesteld, maar op foto’s werd die voor de zekerheid nog eens bevestigd. Toen zeiden ze dat ze dachten dat mijn ribben ook geraakt waren, maar dan kwam de volgende dokter zeggen dat ik zeven ribben gebroken had. Nog een beetje later bleek mijn borstbeen ook gebroken. Op dat moment was ik eigenlijk best rustig en zei ik om te lachen ‘Ik hoop dat er niet te veel dokters meer komen, want er komen dan alleen maar blessures bij’.”

Parijs-Roubaix mentaal moeilijk

“De Ronde van Vlaanderen was de eerste dag dat ik terug thuis was. Je wil dan toch zien hoe de ploegmaats het doen. Ik geraakte ook niet uit de zetel op dat moment dus dan is het helemaal moeilijk om de koers te vermijden. Tijdens Parijs-Roubaix was ik niet thuis en heb ik het een beetje vanop afstand gevolgd. Toen had ik het misschien wel een beetje moeilijker. Toen begon het besef te komen. Ik was nog steeds heel moe en had nog veel verzorging nodig. Ik was nog veraf van trainen. Dat was mentaal het moeilijkste moment van de afgelopen weken.”

“Het gaat naar omstandigheden best goed. De laatste weken ben ik opnieuw mobiel en kan ik opnieuw de normale dingen in het leven doen. Volgens de mensen die mij begeleiden verloopt het herstel goed. Het is leuk om de koersbroek opnieuw aan te trekken, al was dat een hele opgave”, lacht Van Aert. “Het is wel confronterend dat je in misschien wel de beste vorm van je leven teruggeslagen wordt naar de slechts mogelijke conditie.”