Het was zo mooi geweest. Op 29 mei massaal naar Athene voor de eerste Brugse Europese finale in 32 jaar. Het mocht niet zijn.

CEO Bob Madou had op voorhand de opstelling gekregen van coach Nicky Hayen, zo liet hij op Instagram weten. Hij stelde daarbij vast dat Club met… twaalf zou spelen. Het was niet gelogen: de achterban op Jan Breydel was op de afspraak. Olympia kolkte.

Andreas Skov Olsen was er niet bij. Hij had plots weer pijn gevoeld en gaf forfait. Een aderlating – een goeie Skov kan het verschil maken.

Er was voortdurend spanning voelbaar in het stadion. Telkens als die van Fiorentina in de buurt van de zestien kwamen, hielden de fans hun adem in. Het gebeurde voor de pauze meermaals: er was een goede Mignolet, de lat en een portie geluk nodig om een tegentreffer te vermijden. Die Florentijnse mogelijkheden kwamen er wel pas nadat Club op voorsprong was geklommen. Wie anders dan Hans Vanaken zorgde voor de 1-0. Hij liftte de bal richting penaltypunt, waar De Cuyper voor verwarring, maar niet voor een deviatie zorgde. De keeper was verrast.

De bordjes hingen door Vanakens doelpunt in evenwicht, nadat het in Italië 3-2 was geworden. Door het thuisvoordeel en het spelverloop tot dat moment zag het er voor Club goed uit. Fiorentina dreigde voor de 1-0 geen enkele keer.

Kouamé op de lat

Dat veranderde nadat de bezoekers op achterstand waren gekomen. Mignolet moest redding brengen toen Gonzalez voor hem opdook. Er waren nog een paar hete standjes. Kouamé kwam het dichtste bij 1-1: zijn knal spatte uiteen op het doelhout en ging net niet binnen.

Aan de overzijde had Club de 2-0 kunnen maken. Thiago zette zich door op rechts en legde terug op Skoras, maar die kwam niet tot een schot. Halfweg stond het zo 1-0, het beloofde hoe dan ook nog een zenuwslopende bedoening te worden.

Odoi, die een sterke partij speelde, liet de 2-0 liggen: hij kon vrij koppen, maar besloot niet binnen het kader. Nadien nam Fiorentina de match in handen. Club kwam er niet meer uit en kon de bal voorin niet bijhouden. De Bruggelingen leken vanaf het uur door hun beste krachten heen te zitten. Op deze manier zou het moeilijk worden om de finale te bereiken.

Fiorentina ging nadrukkelijk op zoek naar de 1-1. Biraghi krulde een vrijschop op de lat. Bij de fase nadien trof Kouamé de lat. Hayen heeft een konijnenpoot, dat kan niet anders. Het was vrouwen en kinderen eerst, Club kreunde.

Het was aftellen naar de 1-1, maar die kwam er lange tijd niet. Het was een mirakel. Of een beloning voor de inzet? Club bleef knokken.

Slotoffensief

En toen plots, schijnbaar uit het niks, wees de ref naar de stip. Er was een contact geweest tussen Mechele en Nzola, dat wel, maar het leek streng. De VAR boog zich over de overtreding en vond het niet nodig om in te grijpen. Penalty voor Fiorentina.

Met nog maar een handvol minuten op de klok miste Beltran niet (1-1). Club moest nu scoren om verlengingen af te dwingen.

Hayen bracht Nusa en Nielsen. Jan Breydel maakte zich op voor een slotoffensief. Vanaken maakte ei zo na de 2-1, verder kwam Club niet.

Club mag trots zijn op het parcours in Europa. Het haspelde drie voorrondes af, was dominant in de groepsfase en klopte vervolgens Molde en PAOK. De supporters hebben genoten, er is gedroomd, maar Fiorentina was te sterk.

Was het waarlijk een strafschop?