In het begin nochtans veel vertrouwen bij Moeskroen. Je zou voor minder met 12 op 12 en weeral geen enkele wijziging in de ploeg. Bij Westerlo was dat anders. De opnieuw fitte Wils nam de plaats in van Corstjens en omdat Ruiz uiteindelijk toch niet in orde geraakte, mocht de in Lokeren goed ingevallen Adams beginnen.

Moeskroen voetbalde ver vooruit, had vaak slechts drie verdedigers met Assou-Ekoto in steun, en kreeg daardoor meer greep op het middenveld. Desondanks een lange studieronde die enkel onderbroken werd door een counter van Adams, een center van Sarki en Tomou die Volders van de sokken liep. De thuisploeg putte er minstens evenveel vertrouwen uit als de leider. Volders moest zelfs met een spectaculaire parade op een kopbal van Modubi echt tussenkomen. Hij duwde de bal uit de benedenhoek en behoedde de leider daarmee voor achterstand. Bassegio, centraal goed begonnen, zakte te snel weg en Moeskroen loste de voordien creatieve greep op het middenveld. Een keer had Bassegio in de eerste helft nog een inval. Ouali scoorde maar, liep duidelijk in buitenspel. Op dat ogenblik speelden de Moeskroense spitsen zo ver uit mekaar dat ze amper een steun waren voor mekaar.

Terwijl Westerlo baas werd maar de centers van Sarki niet aankamen, kreeg Moeskroen in de eerste helft nog één grote kans. Helemaal op het conto van Custovic die zich vrij kapte maar naast de verste paal besloot. Blijkbaar zorgde dat voor frustratie bij Oussalah die De Winter onderuit liep op het ogenblik dat de bal weg was. Tim Pots noch zijn grensrechters zagen het. Het zorgde wel voor wat animo, maar dan alleen op de supportersbanken.

Rood

Een wedstrijd die potvast zat loskrijgen: dat was de opdracht van beide teams. Hoewel er wat snediger werd gevoetbald, lukte dat ook in de tweede helft niet. Veel slordigheden en de laatste pas die nooit aankwam.

Moeskroen kroop onder de druk achteruit en leek op een actie van Sarki even te plooien. Van Gyseghem werkte de lage center weg. Tomou lukte bij een volgende actie evenmin maar Westerlo bleef de forcing voeren. Sarki wou echter zo snel naar voor dat hij zich enkele keren verslikte. Een keer, zelfs helemaal vrij, nog op de voet van een verdediger besloot.

Te weinig actie? Scheidrechter Pots meenden van wel. Dus goot hij wat olie op het vuur door voor enkele niet zo zware fouten geel te trekken. Zelfs rood toen Scheelen zich twee keer in twee minuten bezondigde.

Westerlo nog twintig minuten met tien. En toch dreigde het. Farssi zorgde zelfs voor en hoogstandje door van op eigen helft te vertrekken, drie verdedigers te omspelen maar... geen man meer in de buurt te vinden. Dus trapte hij zelf. En niet eens onaardig. Sarki kreeg ten slotte dé kans. Hij mikte echter even slecht als hij dat voordien al ettelijke keren had gedaan. Westerlo kwam daarvoor wel goed weg toen Pots een duidelijke fout op Custovic niet met een strafschop beloonde.