Nog niet te vaak een stroboscoop boven een tennisveld zien hangen. ,,Net een discotheek'', vond Tatiana Golovin. En het meisje ziet eruit alsof ze het kan weten. Maar dit was dan ook meer dan een tennnispartij. Dit was het feest van Kim Clijsters, The Comeback Queen buiten categorie. Drie weken na een enkelblessure die op acht weken inactiviteit werd geraamd alweer op de mat. En vooral, op één jaar tijd van nummer 134 naar nummer 1.

Vorig jaar in Antwerpen maakte ze inderdaad ook haar comeback, toen na aanslepende perikelen met de pols. En nu staat ze alweer op één. Dankzij een onwaarschijnlijke zomer 2005. Plus haar eerste Grand Slam, de US Open.

Met al dat sentiment kon Golovin geen rekening houden. Eenmaal Belle Perez uitgezongen en de stroboscoop (gelukkig maar) opgetrokken, toonde de Frans-Russische belofte dat ze niet zomaar het nummer 24 van de wereld is geworden. Kim Clijsters blonk uit in onzorgvuldigheid. Al in het eerste spel versierde ze een breakpunt, dat ze echter niet benutte. In het zeer lang aanslepende vijfde spel kreeg ze meerdere breakpunten, maar Golovin haalde het alsnog: 2-3. Clijsters mikte de bal meer dan eens aan de verkeerde kant van de lijn, zelfs eens in de tribune. En haar opslag was geen wapen. Gebrek aan wedstrijdritme wellicht, want haar stevig ingepakte rechterenkel hinderde haar zo te zien niet. Ze schudde zelfs een spreidstand uit de benen. En nog één, bij setpunt van Golovin. Onuitgegeven diep en laag, maar het mocht niet baten. De eerste set was na 42' voor Golovin.

Medische time-out

Maar Clijsters hing allesbehalve in de touwen door het verlies van die eerste set. Ze brak meteen terug en kreeg het publiek, dat in de eerste set nogal lauw reageerde, nu luidruchtig op haar hand. Van 1-0 ging het naar 2- 0, 3-1 en 4-2. Clijsters nam het heft in handen en het publiek volgde. Met zijn 11.000 naar Antwerpen afgezakt, op een sombere woensdag, terwijl de match ook op tv was en er op een andere zender zelfs voetbal te zien was. Dat fenomeen verklaar je niet door een gratis fles champagne alleen.

En het fenomeen kon de publieke steun goed gebruiken. Leek ze vlotjes op weg de tweede set in te palmen, dan begon de motor bij 4-2 te sputteren. Golovin kwam terug, 4-3 en 5-5. Clijsters bleef slordig en liet het op een tiebreak aankomen.

Clijsters serveerde in die tiebreak merkbaar beter, pakte ook een minibreak en kwam bij 6-4 op setpunt. Maar haar opslag liet haar alweer in de steek en er was een fout van Golovin nodig om onze landgenote finaal toch de tweede set te gunnen.

Toen de scheidsrechter in de derde set bij 1-2 voor Golovin een medische time-out omriep, vreesde iedereen het ergste. We waren al ruim anderhalf uur aan de gang. Clijsters begon wat tekenen van vermoeidheid te vertonen. Wat alleen maar logisch was gezien haar onbestaande voorbereiding. Maar de 'trainer' ging naar Golovin. Hoogstwaarschijnlijk blaren op de zolen van haar rechtervoet. Zo fris zat zij dus ook niet meer.

Vechten

Het werd 2-2 en het vertoon kreeg iets episch. Clijsters zowel als Golovin op het tandvlees, het melkzuur tot aan de lippen, de spieren niet meer uitvoerend wat de hersenen commanderen. Clijsters sloeg in het vijfde spel zowaar twee aces, maar het sleepte uren aan voor de fans konden juichen voor de 3-2. Maar nog was het geen definitieve kloof. Golovin klampte aan 4- 4, 5-5. En dan kreeg Kim een zetje van de scheidsrechter. Die overriep haar lijnrechter en zette Kim op 30-0. Clijsters vertrokken en na 2u22' had ze de match binnen: 4-6, 7-6 (7-4) en 7-5.

,,Ik weet niet hoe ik het gedaan heb'', hijgde Kim na. ,,Ik ben blijven vechten. En het publiek heeft me daar zeker bij geholpen.''

Meer had het Sportpaleis niet nodig om nog eens uit de bol te gaan.