O'Grady (33) zat al op vinkenslag in het eerste uur van de koers, toen de klassieke marathonvlucht weinig traditionele proporties aannam. Met meer dan dertig waren ze. Een stevig peloton met een paar gepatenteerde hardrijders, dat terecht wantrouwen wekte en daarom niet té veel vrijheid kreeg. Alhoewel. Vijf van die vroege helden zaten in Roubaix wel bij de top tien van de uitslag. Zo goed is dat dus ook niet afgelopen voor de

vijfsterrenfavorieten

in het pak.

Fabian Cancellara had merkelijk niet de staat van genade waarop hij rekende om nog eens zijn grote slag te slaan. Ronde van Vlaanderen-laureaat Alessandro Ballan speelde jojo tot de elastiek het begaf en Thor Hushovd was alleen maar achterin te zien.

Van Leif Hoste zullen we het nooit weten wat deze dag écht voor hem in petto had. De West-Vlaming werd door een motorrijder omvergekegeld op het Carrefour de l'Arbre. Blijkbaar zit er toch iets grondig mis met de verstandhouding tussen de West-Vlaming en de Helletocht. Sukkelt er geen vlag tussen zijn wiel of klapt er geen spoorweg dicht, dan is er wel een motor om hem in het decor te duwen. Geen toeval dus dat hij als... dertiende eindigde.

Boonen wacht te lang

Tom Boonen had gisteren sowieso wel kunnen winnen. De sterkste man in koers? Sterker nog dan O'Grady? De Kempense Monegask ging in de finale alleszins zodanig te keer tot hij de andere tenoren had afgeschud. Helaas bengelde hij dan al in uitzichtloze positie, veel te lang gevangen gezet door renners die hij als de kwaadste klanten beschouwde maar dat uiteindelijk niet waren. Toen hij na twee-drie keer demarreren eindelijk alle ballast had afgeschud, zat er alleen nog een ereplaats in.

Toen het er echt om ging, peddelde O'Grady al anderhalve minuut voor hem uit. Een kloof die niet meer te dichten viel. Boonen moest zich trouwens ook parkeren bij Franzoi en Hammond, en die vragen om een handje hulp. Hij werd uiteindelijk afgevlagd als zesde, eervol gesneuveld.

Bjorn Leukemans, invaller voor de gekwetste Wim De Vocht, ging hem nog een fractie vooraf. Men kan zich zelfs afvragen of er niet nóg meer had ingezeten voor de ontbolsterde Antwerpenaar, die zich op meer dan tachtig kilometer van het einde al nadrukkelijk roerde. Op de stenen van Mons-en-Pévèle was hij het die Flecha en co losweekte uit de hoofdmacht. Iets wat een zwaar geviseerde Boonen toen nog niet was vergund.

Had hij anders mee gekund met O'Grady? Nog zo'n open vraag, want de Zuid-Australiër met zijn vette accent, zweefde gisteren hoe dan ook wel in staat van genade over de ruigste brokken van de Hel. Pech haalde hem weg uit de vroege ontsnapping. Eerst een val, dan nog eens lek. ,,Over en out'', dacht hij toen zelf. Niet te lang, want die Aussies zijn taaie beesten. De sproeterige Stuart vond snel zijn tweede adem en die was sterk genoeg om de anderen weg te blazen. Het maakt er zijn verdienste alleen maar groter op.

Kanjer

Op die manier kreeg een warrige editie van Parijs-Roubaix toch nog een laureaat op de erelijst waar niemand moeite mee had. Eentje die eigenlijk recht had op die grote kanjer voor zijn eigen palmares. Een veelwinnaar is O'Grady immers allerminst. Zijn vorige persoonlijke winst gaat al terug tot de HEW-Cyclassics in Hamburg in 2004, bijna drie jaar geleden.

Heel die tijd bleef hij echter indrukwekkend ereplaatsen schrapen. Indrukwekkend, voor wie het wilde zien. Dit jaar alleen al een serie om u tegen te zeggen. Aan topvijfplaatsen citeren we de Ronde van Californië, Omloop Het Volk, Milaan-Turijn, Milaan-Sanremo, Waregem. Op de baan van Roubaix mikte hij er alleen maar een kriekje bovenop. ,,Ik dacht wel dat ik het kon'', grinnikte hij. ,,Zeker met zo'n aankomst. Je bent pistier of je bent het niet.''

VIDEO: Volksfeest aan Carrefour de l'Arbre