"Dit had ik niet verwacht", zei de olympisch kampioene. "Ik wist dat ik klaar ging zijn voor dit toernooi, maar Vlasic kloppen, dat was al een jaar niemand gelukt. Ik heb mezelf verrast."

"Na mijn sprong over 2m05 kon ik eigenlijk niet meer springen. Ik had een kramp gevoeld in mijn kuit, maar mocht natuurlijk niets laten merken. Erg gerust was ik niet, Vlasic heeft immers een record van 2m07, dus met haar weet je nooit. Maar ze moest springen onder druk en dat is niet evident."

"Ik heb het hele jaar naar dit toernooi gepiekt. Ik heb niet het talent van Vlasic, ik moet mijn momenten uitkiezen. En dat heb ik dus heel goed gedaan. Ik heb nu vier gouden medailles in de kast (1x Europees kampioene hoogspringen outdoor, 1x Europees kampioene hoogspringen indoor, 1x wereldkampioene vijfkamp, 1x olympisch kampioene), ik kan alleen maar blij zijn."

"Ik dacht dat ik op het podium in tranen ging uitbarsten, en ik had ook enkele moeilijke momenten, maar ik voelde vooral fierheid. En ongeloof."

"Ik denk dat België het niet zo slecht gedaan heeft op deze Spelen", oordeelde Hellebaut. "Heel veel van onze atleten hebben een persoonlijk record neergezet. Wat kan je meer vragen?"

Prins Filip

"Daarnet heeft prins Filip me gebeld, en hij zei me dat hij heel trots was. Van de Brabançonne kende ik wel enkele woorden, maar ik wilde de tekst op voorhand niet leren omdat ik bang was dat dat ongeluk zou brengen," aldus Hellebaut. "De sfeer in het stadion was geweldig vanaf het begin, en dat helpt me ook altijd. Ik heb heel veel Belgen zien zitten, maar in de eerste plaats zoek je natuurlijk naar familie en vrienden. De impact van de medaille zal ik pas zien als we thuis komen, denk ik. Ik denk dat er heel veel volk ons zal staan opwachten. Ik zal blij zijn als ik mijn familie en vrienden terugzie, en ook mijn petekindje, dat ondertussen zes maanden is en dat ik al drie weken niet gezien heb".

"Ik zal nu een nieuwe uitdaging moeten zoeken. Het speelt in mijn hoofd om deze winter een vijfkamp te doen, maar wat heb ik op de meerkamp nog te bewijzen eigenlijk. Maar daaraan denken is voorbarig; ik ga nu eerst genieten".