Na zeven matchen waarin hij geen minuut mocht meedoen, kreeg Bart Goor vorige zaterdag tegen Tubeke nog eens een speelkans. Trainer Ariël Jacobs bracht hem in de 70ste minuut in het veld voor Olivier Deschacht. Goor kreeg de aanvoerdersband en een staande ovatie van het publiek. Een afscheidscadeau voor hij naar Germinal Beerschot vertrekt. 'Ik heb een onvergetelijke avond beleefd', aldus Goor na de match. 'Zo'n afscheid van Anderlecht had ik ook niet verwacht. De trainer had mij aan de rust al gezegd dat ik zou invallen. Het voelde fantastisch aan om nog eens het gras te mogen voelen van de club die mij alles heeft gegeven. Om nog eens het voetbalplezier terug te vinden voor ik vertrek.'

Dat voetbalplezier was Goor een beetje kwijtgespeeld in het Astridpark. Hij mocht nog meedoen in de met 4-0 verloren match tegen Zulte Waregem twee maanden geleden, maar sindsdien moest hij bij paars-wit constant de bank warm houden. 'Ik voel me niet het slachtoffer van die nederlaag in Waregem', vervolgt Goor. 'Ik speelde nog een goede oefenmatch op Olympic Charleroi, maar de trainer rekende niet meer op mij. Ik ben niet boos op Ariël Jacobs.

Boos

is niet het goede woord. Zoals de meeste bankzitters was ik vooral gefrustreerd, want volgens mij verdiende ik meer kansen. Ik heb daar met de trainer over gesproken en hij begreep mij. Ik wilde mijn carrière zeker niet afsluiten als bankzitter. Ik accepteerde het niet dat ik op de bank zat, hoewel dat geen schande is bij een club met zoveel concurrentie als Anderlecht. Ik heb moeilijke momenten beleefd als reservespeler. '

Goor heeft er misschien spijt van dat hij vorig seizoen zijn contract bij Anderlecht verlengde. 'Helemaal niet', weet de middenvelder nog. 'Als we Champions League hadden gespeeld, had ik misschien meer speelgelegenheid gehad. Ik ben nog niet versleten. Als ik mocht invallen, bewees ik dat ik het niveau nog steeds aankan. De dag dat het op is, stop ik.'

Hereniging met Anthuenis

Het laatste hoofdstuk van zijn actieve carrière zal Goor dus schrijven bij Germinal Beerschot waar hij verenigd wordt met zijn oude coach Aimé Anthuenis, maar waar de supporters hem ooit uitjouwden net als Proto. Goor relativeert het echter allemaal. 'Als Anderlecht-speler weet je dat de supporters op je roepen', besluit hij. 'Ik heb nooit echt problemen gehad met de fans van Germinal Beerschot. Hun acties waren altijd ludiek en nooit monotoon. Ze waren altijd inventief. Ik ga ook niet speciaal voor Aimé Anthuenis naar Beerschot. Ik sprak al met de club voor hij er coach werd, al verheug ik me er wel op om herenigd te worden met de trainer met wie ik de grootste successen kende. Er was ook interesse van andere ploegen, maar Germinal Beerschot was meteen concreet. Het is een sympathieke club die een plaats in de subtop verdient.' (ldh)