Lang blond haar, indrukwekkende tattoos op de linkerarm en een azuurblauwe piercing tussen de donkerbruine ogen: Burcu Çetinkaya doet de hoofden draaien, zeker als ze in het gezelschap van haar even stoer ogende corijdster Çiçek Güney door de Ieperse straten wandelt.

Wat komt een Turkse sportvrouw eigenlijk in België zoeken? 'Allemaal toevallig eigenlijk', antwoordt Çetinkaya in charmant Frans. 'Eind vorig jaar, bij de voorstelling van de internationale Fiesta Trophy, kwam ik in contact met de mensen van de Belgische Trophy. Of we niet eens een rally in België wilden rijden? Tuurlijk wel. Van het een kwam het ander en nu rijd ik het hele Belgische én Turkse kampioenschap.'

Met succes, want bij de vorige manche in Turkije eindigde ze als derde. Dat moet een hoop gefrustreerde, boze of jaloerse mannelijke deelnemers opgeleverd hebben. 'Of een mengeling van alle drie', schatert ze. 'Er is een beetje afgunst, maar de meeste rijders steunen ons wel.'

Ook al omdat het Turkse rallywereldje beseft dat Çetinkaya een godsgeschenk is voor de wat tanende sport. Vorige maand zat ze nog in een TV-praatshow die door 25 miljoen mensen werd bekeken. 'Twee vrouwen in een rally-auto, dat trekt het grote publiek aan', beseft de 26-jarige Turkse met een universitair diploma in economie. 'We worden nu ook herkend op straat. Zelfs in België. Een paar weken geleden werden we op de Brusselse Grote Markt aangeklampt door mensen die duidelijk grote fans waren. Niet dat ik dat erg vind, integendeel.'

Marc Herremans

Çetinkaya mag dan al indruk maken in België, België maakte ook al indruk op haar. Vooral één Belg dan: Marc Herremans. 'Ik zag zijn film

To Walk Again

bij een voorstelling in Kortrijk', vertelt de Turkse, nog steeds onder de indruk. 'Ik heb meteen een hele reportage rond Marc Herremans gemaakt, opdat hij en zijn levensverhaal ook in Turkije zouden bekend geraken. Die man is zo sterk, heeft zoveel levenskracht, daar moet je gewoon van onder de indruk komen. Misschien haalt hij zijn wilskracht uit zijn liefde voor de sport.'

Is dat ook de reden waarom zij voor een niet voor de hand liggende sport koos? En niet verder deed in basketbal of snowboard, twee disciplines waar ze ook al successen in behaalde? 'Dat valt niet te vergelijken', antwoordt Çetinkaya nuchter. 'Toen ik dertien was, woonde ik voor het eerst een rally bij. Ik was meteen verkocht. Ik wil dan ook carrière maken in deze sport, vandaar dat ik klein begin. Eerst Turkije, nu België, volgend jaar wereldkampioenschap. En duurt het wat langer vooraleer ik aan de top geraak, wel, dan duurt het maar wat langer. Ik geef de strijd niet zo gauw op.' De Belgische rijders zijn gewaarschuwd. (gve)