Wat de Jonge Duivels tegen Italië lieten zien, was ronduit indrukwekkend. Akkoord, ze hadden scheidsrechter Baldassi (net als tegen China) bij twee cruciale fases wel erg opvallend aan hun kant, maar dat doet niets af aan hun sublieme prestatie tegen Italië.

De manier waarop ze na een vroege tegengoal op strafschop en rood voor Vermaelen reageerden, zagen we de laatste jaren een Belgische nationale ploeg nog nooit doen. Heel volwassen, met tonnen groepsgevoel en inzet (zoals het hoorde in het Arbeidersstadion in Peking) en deze keer ook met efficiëntie, werd de scheve situatie rechtgezet terwijl ze meer dan een uur met tien tegen elf moesten kampen.

België bleef met een man minder de aanvallende combinaties opzoeken en slaagde daar wonderwel in. Na een weliswaar onterecht toegekende gelijkmaker van Dembele scoorde Mirallas na een prachtaanval via Martens, Dembele en De Roover nog voor rust de 1-2.

Nadat hen eerst een strafschop onthouden was, maakten de Italianen, die weinig open kansen kregen, weer vanop de stip gelijk, maar nog was het zelfvertrouwen en de ambitie van de Duivels niet gefnuikt: Dembele - wat speelde die een berematch - trok heerlijk op wandel en schoof in doel. Ook omdat Italië bij die fase keeper Viviano verloor voor natrappen hielden de Belgen vlot stand en mocht het feest worden ingezet voor de kwalificatie.

Zelfs trainer Jean-François de Sart, doorgaans erg beheerst en rustig, spurtte in dolle euforie het veld op. Begrijpelijk: net als op het EK van vorig jaar speelt België de halve finale. De Duivels strijden nog een week mee om de medailles: een van de twee resterende matchen winnen, en minstens brons is binnen.

De meeste kans om te winnen, hebben de steeds beter voetballende Belgen in de halve finale, morgen in Shanghai tegen Nigeria. In de grote of kleine finale wacht Brazilië of Argentinië.

'We gaan nu helemaal voor een medaille', triomfeerde Jan Vertonghen, die eerst op het middenveld en na de uitsluiting van Vermaelen achterin uitblonk. 'En dan heb ik het niet over brons: we gaan voor goud! Ik had verwacht dat we naar de halve finale zouden gaan.'

Straffe taal, maar na de prestatie tegen Italië, dat in zijn drie eerder matchen nog geen enkele tegengoal slikte, mag dat wel.

'We zijn top vier van de wereld en het beste Europese team van het tornooi', zei De Sart. 'Dit is nu al een historische prestatie. Maar het is geen toeval: dat bestaat niet in voetbal. Dit is het resultaat van hard werken.'

Dit is inderdaad een historische kwalificatie. België won goud op de Spelen van 1920 in Antwerpen en brons, maar dat was in een compleet ander tijdperk. Al kan het gloriemoment nog gedevalueerd raken als de Belgen op de vierde en minst benijdenswaardige plaats alsnog naast een medaille grijpen.

Deze generatie wordt al jaren bewierookt. Nu kan die lof omgezet worden in een prijs. Het zou hoopgevend zijn voor de Belgische voetbaltoekomst, al blijft dit een tornooi voor spelers onder de 23 jaar: nog altijd iets anders dan een echt WK.

Maar dat mag niet wegnemen dat de Duivels alle lof verdienen voor wat ze in China verwezenlijken. Zeker gezien de omstandigheden rond teruggeroepen spelers, misnoegde bankzitters en klachten die deze groep de voorbije weken teisterden. De mentale weerbaarheid waarmee de spelers dat van zich afzetten, is veelbelovend.