Harry Kane wist wat gedaan. Scoren tegen Lazio, zijn ploeg naar de kwartfinales loodsen en zo ervoor zorgen dat men (even) niet meer over zijn vloek zou praten. Want u weet het: bij uitschakeling in de Champions League zou Bayern München zo goed als zeker een seizoen zonder prijs tegemoet gaan, voor het eerst sinds 2012. En voor een speler die op zijn dertigste speciaal naar de Rekordmeister gekomen is om eindelijk iets te winnen, zou dat pijnlijk zijn. Eén troost: hij is niet alleen. Ook Eric Dier, z’n land- en leeftijdsgenoot, ruilde Tottenham afgelopen winter in voor de Duitse topclub, dromend van een eerste trofee.

Ondanks de slechte resultaten moet je wel gewoon vertrouwen hebben in een speler als Kane. 31 goals in 32 duels in zijn debuutseizoen bij Bayern: da’s waanzinnig. En we zullen al maar meteen doorspoelen naar het einde van de eerste helft: het werden er 32 in 33. Jawel, nadat Müller een voorzet knap terug kopte en Guerreiro zijn schot miste, was Kane er als de kippen bij om alsnog binnen te knikken. Sterk staaltje opportunisme van de Engelsman, die met zijn vijftigste Europese treffer de Allianz Arena eindelijk nog eens in vuur en vlam zette.

De voorsprong was meer dan verdiend, want vanaf minuut één had Bayern het heft in handen genomen. Drie weken na de 1-0-nederlaag tegen de Italianen op Valentijn leek de liefde tussen Thomas Tuchel en zijn team helemaal op, want er werd ook nog met punten gemorst tegen Bochum en Freiburg, maar daar was nu niks van te merken. Sané kon al snel op doel trappen – dat was in de heenmatch geen enkele speler gelukt – en het was vooral dankzij doelman Provedel en de grinta van de verdedigers, die zich voor elk schot smeten, dat de 1-0 zo lang uitbleef. Het had zomaar zelfs nog 0-1 kunnen worden, want Ciro Immobile liet een enorme kopkans liggen. Hij heeft al productievere seizoenen gekend, en baalde dus extra toen een minuutje later Kane wél raak trof.

Commedia dell’arte

Op slag van rust kreeg de thuisploeg nog een corner, die aan de tweede paal bij De Ligt belandde. De Nederlandse verdediger, die door de schorsing van Upamecano mocht starten, volleyde richting doel, en Thomas Müller verlengde de bal met het hoofd voorbij een verbouwereerde Provedel. Gouwe ouwe Müller, die bijna aan zevenhonderd duels voor Bayern zit, was zo toch weer extreem belangrijk.

Lazio probeerde na rust nog de bakens te verzetten, maar het staat niet voor niks maar negende in de Serie A en stichtte amper gevaar. Immobile claimde dan maar een penalty na contact met De Ligt, maar daar kwam vooral veel commedia dell’arte bij kijken. Dan kwam Bayern veel dichter bij een derde goal. Musiala, die voor rust al een keer zijn kans was gegaan, zag een nieuwe poging net naast belanden. Ook Guerreiro maakte er ei zo na 3-0 van, maar die kwam toch weer op naam van de prijsschutter van de ploeg. Jawel, nadat Provedel de knal van Sané keerde, tikte Harry Kane de rebound binnen. Even het telraam er weer bijhalen: da’s dus 33 in 33. En boeken toe.

Kane zocht ook nog een hattrick maar die vond hij niet. In de plaats incasseerde hij nog een frustratietik van Cataldi. Ach ja, het maakte hem niet uit. Het enige wat telde was dat we even niet meer over zijn vloek moeten schrijven. Maar om het gedoe daarover definitief te bannen, zal hij met Bayern toch all the way moeten gaan.