Van vrijdag tot zondag vindt het WK shorttrack plaats in Rotterdam. Tienduizend Nederlanders zullen drie dagen lang hun landgenoten naar de wereldtitels proberen schreeuwen. “Maar er is gelukkig ook een hoekje met honderd Belgen”, lacht Hanne Desmet. De 27-jarige Mechelse is allicht de belangrijkste ‘buitenlander’ die bij de vrouwen het oranje feestje kan verstoren.

Bij de mannen zijn de Nederlanders immers nergens favoriet, bij de vrouwen tellen ze op alle afstanden potentiële wereldkampioenen: Xandra Velzeboer pakte vorig jaar op het WK in Seoul goud op de 500 meter en 1.000 meter, Suzanne Schulting werd wereldkampioene op de 1.500 meter. Het is vooral op de twee langste afstanden dat Hanne Desmet (27) hoopt toe te slaan in Rotterdam. “Ik wil goud winnen. Op welk nummer maakt mij niet uit”, zegt Desmet. Op de 1.500 meter lijkt onze landgenote het meeste kans te maken. Ze staat nummer twee op de wereldranglijst en won dit seizoen drie wereldbekers. Maar op grote kampioenschappen lijkt er altijd iets mis te lopen op die langste afstand. Terwijl het dubbeltje dan vaak wel goed valt op de 1.000 meter: haar enige WK-medaille (zilver), olympische medaille (brons) en Europese titels (2x goud) behaalde ze op de tussenafstand. “Op de 1.500 meter zou ik in principe op mijn best moeten zijn, maar het zal afhangen van mijn rit en mijn beslissingen onderweg.”

De afgelopen drie jaar verzamelde Hanne Desmet 8 medailles op internationale kampioenschappen (EK’s, WK’s en Olympische Spelen) en 19 medailles op wereldbekers. Dat schept ondertussen hoge verwachtingen bij de buitenwereld. “Dat is héél speciaal. Vroeger verwachtte niemand iets van mij. Terwijl de meeste kampioenen al vroeg veel winnen, krijg ik pas op oudere leeftijd met die druk te maken. Ik voel dat de buitenwereld het als een mislukking ziet als ik niet op het podium sta. Ik probeer mezelf te focussen op het plezier hebben in races. Ik ben in ieder geval een completere schaatster dan ooit: tactischer, fysiek sterker en sneller. En ik ben zeker goed in vorm”, klinkt het vol zelfvertrouwen.”

Bij jongere broer Stijn (25) liggen de verwachtingen iets lager. Nochtans telt Stijn (drie) meer WK-medailles dan zus Hanne (één). De realiteit is echter dat de top van het mondiale deelnemersveld bij de mannen breder is dan bij de vrouwen en dat Stijn iets minder zijn stempel op het voorbije seizoen heeft kunnen drukken. “Ik heb vijf medaillekansen dit weekend, dat is veel”, telt Stijn. “Bij de individuele nummers zijn er zo’n vijftien mannen die in aanmerking komen voor een medaille. In de twee aflossingsnummers (mannen en gemengde aflossing) zijn er dat zes of zeven. Daarom denk ik dat daar mijn beste kansen liggen.”

Stijn Desmet bezorgde de Belgische aflossingsploegen dankzij zijn fenomenaal eindschot de voorbije twee jaar regelmatig internationaal eremetaal. “Dat zijn de voorbije seizoenen inderdaad mijn beste races geweest. Bij relays heb ik het makkelijker om ondanks de vermoeidheid het onderste uit de kan te blijven halen. De motivatie en de goesting om het team aan een medaille te helpen zijn altijd groot. Fysiek ligt het mij ook enorm omdat ik de snelheid niet zelf hoef te maken. Ik kan er extra topsnelheid halen zonder dat het fysiek extreem zwaar wordt.” Terwijl de grote shorttrack-naties zoals Canada, Nederland en Zuid-Korea over voldoende talent beschikken om in de reeksen en halve finales hun absolute toppers te laten rusten, moet Stijn Desmet elke race opdraven voor België. “Ik ben meestal wel de eindwinnaar in het klassement van de meeste kilometers per toernooi, maar daar worden geen medailles voor uitgereikt. Anders was dat mijn beste kans.”