Commentaar
“De leiding van Club Brugge moet ook naar zichzelf kijken”: onze chef voetbal over het ontslag van Ronny Deila
Het ontslag van Ronny Deila (48) als trainer van Club Brugge was om verschillende redenen onvermijdelijk geworden. Maar de leiding van blauw-zwart moet ook in de spiegel kijken.
Iets meer dan twee jaar geleden nog een baken van stabiliteit is Club Brugge met de zevende trainer in 26 maanden een kerkhof voor trainers geworden. Dat mag de leiding van de club zichzelf aanrekenen. De aanstelling van Michel Preud’homme in 2013 zette Club Brugge op weg naar het succes. De gewezen doelman, nu ook als trainer en technisch directeur gepensioneerd, voegde aan het duo Bart Verhaeghe-Vincent Mannaert net dat toe wat nodig was om Club naar de hoogste hoogten te stuwen: sportieve knowhow en vooral winnaarsmentaliteit. De grinta die Preud’homme erin duwde werd keurig overgenomen door eerst Ivan Leko en daarna Philippe Clement. De winnaarscultuur zat in de diepste vezels van blauw-zwart. Club Brugge groeide door de specifieke capaciteiten van voorzitter Verhaeghe en CEO Mannaert intussen ook naast het veld uit tot een voorbeeldclub. Een modern voetbalbedrijf dat financieel floreert, niet het minst door een sterk transferbeleid.
Verhaeghe-Mannaert: te veel verkeerde trainerskeuzes de jongste jaren. — © BELGA
De denkfout die werd gemaakt, is dat het belang van de trainerskeuze steeds meer werd gerelativeerd. Meer en meer leefde het idee dat de ijzersterke clubstructuur de coach in een zetel zette en dat zijn rol niet zo belangrijk was. Het ‘instituut Club Brugge’, de organisatie en de sterkste spelersgroep van het land leken in de ogen van de clubleiding een garantie op succes. Niet dus. De jongste trainerskeuzes werden, op Alfred Schreuder die naar Ajax trok na, in de ogen van Verhaeghe en ook scheidend CEO Mannaert mislukkingen. Dan scheelt er iets in de selectieprocedure.
Club blijft de lucratieve transfers opstapelen. Jaloersmakend voor de andere clubs. Maar deze zomer werd niet evenwichtig ingekocht. Een handvol spelers voor middenveld en aanval, dat wel. Weer had Club de sterkste selectie van het land, maar het pijnpunt dat zich al vroeg in het seizoen manifesteerde, de defensie, werd niet aangepakt. Ook niet tijdens de winterstop. Een tekortkoming die ook bijdraagt tot de matige resultaten. Opnieuw kopen om te winnen, niet alleen om door te verkopen.
Ronny Deila zag het anders dan de clubleiding. — © Isosport
Ronny Deila bleek – eerlijk – ook tegen onze verwachtingen een miscast vanwege de tactische beperkingen en zijn onvermogen de jarenlang gecultiveerde winnaarscultuur in de groep te krijgen. Dat hij worstelde met de druk was verrassend voor een coach die bij Strömgodset, Celtic en New York City titels pakte. In één van die nijdige reacties verwees hij naar het feit dat Club vorig jaar drie trainers versleet en hij de vierde zou worden om dan wéér opnieuw te beginnen. Deila stelde teleur, maar niet alles wat de Noor zei, was fout.
Blauw-zwart trainerskerkhof weer een naam rijker
Ronny Deila kreeg vanochtend te horen dat hij mag beschikken bij Club Brugge. Op drie seizoenen tijd wist blauw-zwart al vijf coaches te verslijten. Beloftencoach Nicky Hayen neemt voorlopig over en wordt zo nummer 6 in het rijtje. Een terugblik.
Alfred Schreuder: 178 dagen
De Nederlander kreeg als eerste de zware opdracht om een vervolg te breien aan het succes van diens voorgangers. Met de nodige adelbrieven betrad hij de poorten van Jan Breydel: hij was assistent van Koeman bij FC Barcelona en coachte ook Twente en Hoffenheim. Schreuder boekte er meteen grote successen, want in de play-offs ging hij met z’n troepen over Union, dat toen bijna het volledige seizoen op kop stond. Die prestatie werd ook opgemerkt door Ajax, dat in Schreuder de ideale vervanger zag van Erik Ten Hag. De Nederlander greep die kans met beide handen en verliet Club Brugge na amper een half jaar.
Carl Hoefkens: 179 dagen
Het was opvallend hoe Carl Hoefkens als T2 meer stond te coachen dan Schreuder in diens periode als hoofdcoach. Het bestuur zag dan ook de perfecte opvolger in de 45-jarige Belg. Bij de supporters leek niemand eraan te twijfelen dat dit een goede keuze was, maar het bestuur nam een risico met zijn aanstelling. Hoefkens had immers nog geen ervaring als hoofdcoach. Toch zette hij al snel een huzarenstukje neer door te overwinteren in de Champions League. Maar zo goed het liep in Europa, zo slecht liep het in de eigen competitie. Brugge maakte nooit echt aanspraak op de titel. Een half seizoen later was ook zijn liedje uitgezongen.
Scott Parker: 67 dagen
Voor het eerst sinds het vertrek van Clement, moest Club Brugge op zoek naar een nieuwe coach tijdens de wintermercato. Enkele dagen na het ontslag van Hoefkens, was het tijd voor de intrede van de grootste flop ooit bij blauw-zwart. Op 31 december 2022 werd Scott Parker voorgesteld. Hij maakte voordien indruk bij Fulham en Bournemouth in de Engelse Championship. Brugge leek dus een succescoach binnengehaald te hebben, maar niets was minder waar. Op 8 maart 2023 kon de Engelsman zijn kluisje alweer leegmaken wegens zwakke prestaties. Van de twaalf competitiematchen kon Parker er slechts twee winnend afsluiten.
Rik De Mil: 114 dagen
Dan maar opnieuw in de eigen winkel gaan kijken, moeten Verhaeghe en co. gedacht hebben. Rik De Mil werd overgeheveld van de Brugse beloften en dat bleek aanvankelijk een goede zet. Op de laatste speeldag van de reguliere competitie kon Club zich plaatsen voor de Champions’ play-offs. De euforie was echter van korte duur, want blauw-zwart eindigde er troosteloos laatste. Het besliste wel nog mee de titelstrijd door op de laatste speeldag Union te verslaan, waardoor Antwerp uiteindelijk kampioen werd in een knotsgekke slotfase. Bij aanvang van het huidige seizoen werd hij even assistent om vervolgens naar Westerlo te trekken.
Ronny Deila: 260 dagen
Tot slot mocht ook Ronny Deila het eens proberen. De Noor behaalde successen bij Standard en viel op door zijn temperamentvolle stijl naast het veld. Een transfer van Standard naar Club Brugge is allesbehalve evident, maar op 1 juli 2023 was er toch de officiële voorstelling van Deila bij Club. De fans lieten al snel hun onvrede blijken, want onder het bewind van de Noor kon blauw-zwart maar 14 keer winnen in 30 competitiewedstrijden. Dat Club Brugge wel nog Europees actief is, was geen deftig argument om hem langer aan boord te houden. De nederlaag afgelopen weekend op het veld van STVV was de druppel die de emmer deed overlopen.
