“Ik kan met zekerheid zeggen dat ik over vijftig jaar nog blind mijn weg ga vinden in de Vlaamse Ardennen. Zozeer staat elk kruispunt, elk boerenbaantje daar in mijn geheugen gegrift. Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen over Nederlands Limburg, zondag het decor van de Amstel Gold Race. Het is een gebied waar ik niks van snap. Tweehonderdvijftig kilometer lang heb je het gevoel constant door hetzelfde dorpje te rijden of door dezelfde straten te passeren langs alle mogelijke kanten. Die streek mag dan bekend zijn als een paradijs voor fietsers, in wedstrijdomstandigheden is het daar een echt drama, met al die verkeersdrempels, paaltjes en wegversmallingen waarvoor je constant op je hoede moet zijn.”

“Eigenlijk is er maar één ding dat profs op zaterdagavond te doen staat: uren studeren op Veloviewer. Veloviewer is een soort Google Maps next level, op maat van wielrenners. Een app waarop je het parcours van elke wedstrijd tot in detail kunt bekijken. En dan bedoel ik ook echt tot in detail. Je kunt niet alleen met je googlemannetje elke meter van het parcours afgaan en zien waar de gevaarlijke punten, bochten en obstakels liggen, het is ook te koppelen aan Strava en aan allerlei weer- en windapps, zoals Windfinder of Epic Ride Weather. Je kunt dus kijken hoe steil een segment is, hoe lang je er normaal over doet, wie de beste tijd heeft… Maar evengoed kun je inschatten hoe de windrichting zal zijn op een bepaald stuk, hoe het staat met de gevoelstemperatuur en wanneer het ergens in de loop van de koers gaat beginnen te regenen. Ik ga niet zeggen dat Veloviewer de klassieke verkenning overbodig maakt, maar veel scheelt het toch niet.”

“Het voorbereidende werk wordt uiteraard door de ploegleiders gedaan met het oog op de ploegbespreking ’s morgens in de bus, maar elk zichzelf respecterende prof moet in mijn ogen zijn account – want dat hebben ze allemaal – benutten om zich optimaal voor te bereiden, anders ben je een luierik. Het is bijna misdadig dat wie in de sprinttrein zit niet de laatste kilometers van een koers zou bestuderen op Veloviewer. Al is het maar om amateuristische fouten zoals het nemen van een rotonde aan de ‘verkeerde’ kant te vermijden.”

“Eigenlijk kan een ploeg op basis van Veloviewer op voorhand de hele wedstrijdtactiek uitstippelen. Van gevaarlijke wegversmallingen over open stukken waar waaiervorming kan ontstaan tot die cruciale bocht voor de laatste helling waar je vooraan moet zitten: letterlijk álles kan je als notitie toevoegen aan de kaart en dan tijdens de koers via de oortjes doorgeven.”

“Ook is Veloviewer zo interactief dat je zelfs tijdens de koers nog aanpassingen kunt doen. Als er bijvoorbeeld op km 100 iemand met bidons moet gaan staan, maar in de praktijk vindt hij op km 98 een veel betere plek, dan kan hij dat meteen op zijn iPad aanduiden en die aanpassingen komen live door in de volgwagen. Ik moet er geen tekeningetje bij maken wat een chaos het vroeger was om met de telefoon te proberen uit te leggen op welke stukje van het parcours je exact stond.”

“Team Sky was in 2016 de eerste die met Veloviewer werkte, maar intussen zijn er wereldwijd 130 wielerploegen die het account gebruiken. Maar het moet gezegd dat ze dat niet allemaal even toegewijd doen. Merkwaardig genoeg vertrouwen sommige ploegen en/of renners liever op het roadbook dat voor elke koers wordt uitgedeeld. In de Netflix-serie over Movistar zat een hilarische scène met een hoogoplopende discussie na afloop van een Tourrit tussen Valverde en de ploegleiding over het stijgingspercentage van de laatste kilometer dat niet bleek te kloppen met de gegevens in het wedstrijdboek. Terwijl één klik op Veloviewer hen alle juiste info had kunnen geven. Ik zal wel niet de enige profrenner geweest zijn die zijn ogen uitkeek bij zoveel amateurisme.”