Er bestaat bijna geen twijfel over: zonder Evenepoel moet en zal de muur van Hoei ook deze editie weer scherprechter zijn. De meeste explosieve types: Pogacar & Roglic (blessure) staan op afwezig. Een uitgesproken favoriet is er niet en dat kan zomaar eens zorgen voor een extra vleugje spanning. Wie dan wel?

In de richting van Thomas Pidcock moet je altijd kijken, zeker na zijn overwinning van afgelopen zondag in de Amstel Gold Race. Dylan Teuns schreef deze al eens op zijn palmares en toonde in de Ronde (achtste) en in de Brabantse Pijl (tweede) dat het niet aan de benen zal liggen. De Deense kampioen Mattias Skjelmose is ook wel het type voor dit soort koers en uitgesproken kopman bij Lidl-Trek: iets waar de mannen van UAE meer last van hebben, al lijkt Marc Hirschi de vooruitgeschoven man. De Zwitser is er na een paar moeilijke seizoen weer helemaal bovenop, getuige zijn tweede plek in de Amstel Gold Race. Maar in zijn ploeg is het ook opletten voor Juan Ayuso.

Zijn we er dan al? Helemaal niet! We zijn pas begonnen. Ben Healy is niet al te best aan zijn seizoen begonnen en zal erop gebrand zijn om zich hier te tonen. Simon Yates stond sinds 2015 niet meer op de startlijst, maar is er dit jaar weer bij. Dé grote kanshebber is hij niet, maar er wordt zeker rekening gehouden met de Brit. En dan vernoemen we David Gaudu, Aleksandr Vlasov en de Belgische Quinten Hermans nog niet.

Vanuit Charleroi vertrekt het peloton voor een tocht van bijna 200 km op een parcours dat zwaarder is geworden dan vorig jaar. De Côte d’Ereffe en de Muur van Hoei moeten niet drie, maar vier keer beklommen worden. Dat klimwerk begint pas op 100 km van de aankomst. In de aanloop daarnaartoe staat enkel de Côte d’Yvoir nog op de route.

Ook de vier lokale rondes zien er een tikkeltje anders uit. De Côte de Cherave moet niet meer overwonnen worden. De Muur van Hoei moet dat uiteraard wel. Met maximumpercentages van 15% en zelf 20% als je de binnenbocht neemt, is het elk jaar opnieuw zwoegen voor de renners.

Naar wie niet is de vraag? Geen absolute keien voor deze koers aan de start zoals Pogacar, Roglic of Evenepoel. Dan is het toch vooral uitkijken naar… Ayuso, Hirschi & Almeida.

De mannen van UAE Emirates zouden de show wel eens kunnen stelen. Met een ijzersterke ploeg reizen ze af naar Wallonië. Juan Ayuso verkeert in bloedvorm en schreef de Ronde van het Baskenland op zijn naam. Een explosief type is de Spanjaard wel niet.

Voor Marc Hirschi is deze koers op zijn lijf geschreven. In 2020 deed hij al eens voor hoe het moet, Tadej Pogacar werd toen 9e. Ook Joao Almeida heeft deze 88e Waalse Pijl niet zomaar voor het eerst aangevinkt. De 25-jarige Portugees won Luik-Bastenaken-Luik voor U23’s in 2018, de Waalse Pijl moet je dan ook zeker liggen.

Nog maar eens stond er geen maat op Tadej Pogacar (24). Een paar pedaalstoten tijdens de traditionele ‘massaspurt’ op de Muur van Hoei waren voldoende voor de eerste Sloveense zege in de Waalse Pijl. Michael Woods begon naast Pogacar en Tom Pidcock aan de eerste bochten, maar het was Romain Bardet die als eerste versnelde. Links kwam dan Pogacar die gemakkelijk van alles en iedereen wegreed. Meteen had hij een megavoorsprong, alleen naar het einde toe kon Mattias Skjelmose door een vierende Pogacar wat achterstand wegwerken. Het Deense supertalent van Trek-Segafredo werd tweede, de Bask Mikel Landa finishte derde. Aan Belgische zijde onthouden we de fantastische vlucht van Louis Vervaeke, die op één kilometer van de streep strandde, en Tiesj Benoot (7de) en Maxim Van Gils (8ste) die bij de eerste tien eindigden.

Bij de vrouwen zijn er minder vraagtekens rond de naam van de absolute topfavoriet dan bij de mannen. Die rol is namelijk op het lijf geschreven van Demi Vollering. De Nederlandse won vorig jaar niet enkel deze koers, ook de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik werden aan haar prijzenkast toegevoegd. Genoeg ervaring in de Ardennen dus, iets waar je als tegenstander alleen maar schrik van krijgt.

Een mogelijke tegenstander is Elisa Longo Borghini. De Italiaanse kent de Waalse Pijl als geen ander en reed de koers al 12 (!) keer. Het straffe hieraan: de renster van Lidl-Trek won La Flèche nog nooit. Slecht deed ze het ook niet: 11 van de 12 keer eindigde ze in de top twintig. Ook Uttrup Ludwig staat op de deelnemerslijst. Beter dan een tweede plaats in 2020 deed de Deense echter nog niet. Toen moest ze zevenvoudig winnaar Anna Van Der Breggen zien te kloppen, wat niet lukte, maar geen schande is.

Verder is het uitkijken naar de twee sterren van Canyon SRAM Racing: Elise Chabbey en Katarzyna Niewiadoma. Of misschien komt het aanvallend geweld wel uit iets onverwachtere hoek. Markus, Moolman & Labous, het zijn allemaal namen die hun stempel wel al eens hebben gedrukt in het vrouwelijke peloton en waar uiteraard rekening mee gehouden zal worden.

Gedaan met extreem vroeg opstaan: de Waalse Pijl voor vrouwen eindigt (net als Luik-Bastenaken-Luik) voortaan na de mannen. Eindelijk volgt organisator Amaury Sport Organisation het voorbeeld van Flanders Classics. Daarmee gaf de Parijse wereldorganisator gehoor aan de almaar luider wordende klachten. De rensters vonden het ongehoord om zo vroeg in de ochtend de weg te worden opgestuurd.

De vrouwen vertrekken in Hoei en rijden de mannen eigenlijk tegemoet. Op de heenweg staan er meteen drie klims ingepland. Côte d’Evrehailles is de laatste van die drie en tevens ook het keerpunt na goed 50 km. Vanaf dan bolt het vrouwelijke peloton nog dik 90 km richting Hoei. Net zoals de Côte d’Ereffe wordt ook de muur van Hoei twee keer voorgeschoteld aan Vollering & co.

Na de Strade Bianche, Dwars door Vlaanderen en de Amstel Gold Race eerder dat seizoen schreef veelvraat Demi Vollering vorig jaar ook de Waalse Pijl op haar naam. De 26-jarige Nederlandse vertrok aan de voet van de Muur van Hoei en duldde tot aan de meet niemand in haar wiel. Voor Vollering was het haar eerste zege in de Waalse Pijl.