“Ik weet voor wie ik vanavond ga zingen”: Laurens (25) leeft zonder stress toe naar finale van ‘The voice’

Geblinddoekt naar het podium van The voice van Vlaanderen worden geleid, dan een gitaar in je handen gepropt krijgen, om vijf minuten later iedereen weg te blazen met een magische versie van Bob Dylans All along the watchtower, beroemd geworden in de versie van Jimi Hendrix. Het kan niet anders of de zenuwen van Laurens Maes (25) zijn bekleed met een laagje roestvrij staal.

Ook wanneer we hem woensdagavond ontmoeten, straalt Laurens een naturel en relaxte cool uit die je niet verwacht van iemand wiens leven over 48 uur een heel andere wending kan nemen. “Misschien blijf ik wel zo kalm omdat ik me niet erg bekommer om het wedstrijdelement”, zegt hij. “Na elke vorige ronde dacht ik ook dat het voor mij daar zou eindigen. Waar ik wel fanatiek mee bezig ben, is de muziek en mijn performance.”

(Lees verder onder de foto)

LEES OOK: Laurens (25) deed zijn blinddoek af, en stond op het podium van The Voice: “Ik wist echt van niets”

“Ik heb me niet echt uitgesloofd om campagne te voeren en ben dan wellicht ook niet de grootste stemmentrekker. Echt waar, ik gun mijn medefinalisten alle drie even hard de overwinning. Als voetballer (Laurens is linksvoor bij de Gentse caféploeg FC De Albatros, red.) geef ik ook liever een mooie assist dan dat ik zelf scoor.”

Ook gedurfd: na de succesvolle cross battles gaf Laurens zijn job in de reclamesector zomaar op om zich volledig te wijden aan wat hij het liefste doet: muziek maken en optreden. “Ik wil dat niet doen met een begeleidingsgroep die mijn naam draagt maar als onderdeel van een échte band, als bloedbroeders onder elkaar.”

Schuchtere fans

Een van die broeders is Alessandro Labriola. Die speelt geen noot muziek maar is wel zaakvoerder van het restaurant Sole d’Italia, waarmee zijn familie al meer dan een kwarteeuw een stukje Puglia naar de Zwijnaardsesteenweg brengt. “Laurens woont hier vlakbij. Hij kwam toch al iedere dag een koffietje slurpen. Ik heb hem na zijn ontslag dan maar een flexi-job aangeboden, zodat hij zijn huur kan betalen.” (lacht)

Alessandro gaf Laurens werk in zijn restaurant Sole d’Italia. — © fvv

Vrijdagavond blijft Sole d’Italia dicht. Alessandro wil er immers absoluut bij zijn als zijn maat de trofee meebrengt naar Gent. Overigens, de eerste fans van Laurens beginnen schoorvoetend het Italiaanse buurtrestaurant te ontdekken. “Heel schattig was een papa die deze week met zijn dochter van acht jaar binnenkwam”, zegt Alessandro. “Niet om iets te eten, maar omdat het meisje graag een handtekening wou van Laurens.” Die had het echter druk met repeteren in de studio van zijn coach, Mathieu Terryn. “Toen Laurens terug was, hebben we samen snel een videootje opgenomen voor dat meisje.”

“Ik heb ook een filmpje gekregen van een mama”, zegt Laurens. “Je ziet haar met haar man en baby’tje in de living dansen terwijl ik Oh Caroline zing op tv. Fantastisch. Daarvoor doe je het toch?”

De afgelopen week had Laurens overigens geen tijd om af te wassen of op te dienen. “Iedere dag moest er worden geoefend en gewerkt. Liedjes uitwerken met de coach, nu eens repeteren met het orkest, dan weer met de dansleraar.”

Heeft Laurens daar enige inbreng in ? “Jazeker, de meeste liedjes heb ik zelf aangebracht. Mathieu laat iedere kandidaat zo veel mogelijk zichzelf zijn, al heeft hij me al veel geleerd over podiumprésence. Ook wat betreft de outfits die ik tijdens optredens draag, is er ruimte voor overleg. Zo houdt de stiliste er bijvoorbeeld rekening mee dat ik niet graag sneakers draag. (enthousiast) Eén nummer ga ik brengen in een pak, helemaal in het roze.”

Liefde voor Gent

Voor Mathieu Terryn is het duidelijk. “Laurens is iemand die geboren is voor een podium, die muziek ademt en leeft”, zegt hij.

“Dat was eigenlijk al zo van toen ik als kereltje van twaalf met een gitaar op mijn rug van Heusden, waar we woonden, naar de Gentse Feesten fietste om op te treden als straatmuzikant”, zegt Laurens. De liefde voor Gent is zo groot dat hij het woordje ‘wijs’ op de achterkant van zijn bovenarm liet tatoeëren.

Het lettertype van die tattoo komt van de oude typmachine van zijn grootmoeder. “Ik had een heel goede band met haar, maar ze is twee jaar geleden helaas overleden. Al mijn teksten schrijf ik op haar typmachine. Elk lied dat ik vrijdagavond zal zingen, is voor haar.”