Wat wilde je worden als kind?

Sascia: “Eén van de vroegste herinneringen die ik heb van de lagere school, is dat we een tekening moesten maken over onze droomjob. Ik tekende mezelf achter een bureau, met een telefoon bij de hand en allemaal mensen errond. Alsof ik toen al wist dat communicatie en een hecht team voor mij later onmisbaar zouden zijn. Mijn partner werkt in een school als ICT-medewerker, mijn broer en twee schoonzussen zijn leerkracht. Eigenlijk heb ik me altijd al aangetrokken gevoeld tot de sector.”

Je gaf je job op na bijna drie decennia. Vanwaar je beslissing?

Sascia: “Ik heb m’n werk lang met veel passie gedaan. Op het einde begeleidde ik ook de nieuwkomers in het bedrijf: ik legde hen de werking uit, bracht hen procedures bij en leerde hen de job aan. Ik had een verbindende functie die gevrijwaard bleef bij een ontslagronde tijdens de coronaperiode. En toch. De vraag die ik mezelf stelde, was of ik op dezelfde stoel wilde blijven zitten tot aan mijn pensioen. Het antwoord was nee. Via een vacature kwam ik bij het GO! atheneum van Dendermonde terecht. De vorige directrice zocht iemand met de juiste vaardigheden om de communicatie op zich te nemen en tegelijkertijd een aantal zorgbehoeften voor de eerste graad in te vullen. Ik heb de kans met beide handen gegrepen.”

Hoe werd je ondersteund om de switch te kunnen maken?

Sascia: “De zorgcoördinator en de klasleerkrachten van het eerste leerjaar legden me perfect uit waar ze mee bezig waren en hoe ik de leerlingen kon helpen. Het wees zichzelf uit. Ik kreeg telkens het lesmateriaal om samen te schrijven, lezen, hakken en plakken. Veel heeft met communicatievaardigheden te maken. Zo werd ik bijvoorbeeld ook verantwoordelijk voor de schoolbibliotheek. Door elke ochtend in te staan voor het uitleenmoment, leerde ik de kinderen stuk voor stuk beter kennen.”

Wat krijg je in ruil voor deze job?

Sascia: “Een lach op het gezicht van de kinderen en collega’s. De dingen die ik voor hen kan doen, zijn vaak heel tastbaar: een kniewonde verzorgen, een telefoontje doen naar ouders, leerkrachten helpen met een bestelling voor hun klas, … Het zijn kleine eenvoudige handelingen waarmee ik toch iemands dag kan maken. De voldoening en dankbaarheid die daarachter schuilgaan, stuwen me vooruit. Verder zit de werk-privébalans ook helemaal goed als je in de administratie werkt.”

Vallen je verlofdagen samen met de schoolvakanties?

Sascia: “Inderdaad. Tijdens de zomervakantie werk ik twee weken om het nieuwe schooljaar voor te bereiden, bijvoorbeeld om ouders kennis te laten maken met de school en infobrieven op te stellen. Alle andere vakanties ben ik thuis net als de leerkrachten en leerlingen. Het is een verademing om je job te kunnen combineren met wat tijd voor jezelf. Ik werk ook veel dichter bij huis. Ik kan niet zeggen dat ik ze al gemist heb, al die uren die ik vroeger doorbracht in de auto.”

Hoe zie je je toekomst tegemoet?

Sascia: “Liefst zou ik hier blijven werken. Op dat vlak is het wel wennen aan de administratieve procedures voor aanwerving en benoeming. In het onderwijs heb je geen proefperiode waarna je een contract van onbepaalde duur krijgt. Maar ik denk positief en hoop hier ook de komende jaren veel bij te kunnen leren. Er is meer dan genoeg om mijn tanden in te zetten: de bibliotheek, het organiseren van activiteiten, communicatie, de werking van het secretariaat, facturatie, noem maar op. Ik ben nu eenmaal iemand die ontzettend graag helpt.”