Je bekent dat je vijf dopingmethodes hebt gebruikt. Hoe wanhopig en onverstandig moet je daar voor zijn?

'Sprinten is Russische roulette hé. Ik heb eenmalig epo genomen, en na één week was ik al een ander mens in duurlopen. Kijk, wat ik nooit kon, lukte toen wel. Je staat niet op een zondagmorgen op, denkend: de zon schijnt, laten we beginnen met doping. Het is een proces van jaren. Er niet willen mee beginnen, maar dan zie je het andere mensen wel doen. Je wordt geklopt.'

'Ik mag nog van geluk spreken dat ik een belofte moest houden aan mijn vader, dat is een tijd een rem geweest. Het was mijn verantwoordelijkheid, maar een aantal mensen had me wel een rem kunnen opleggen.'

Had je geen innerlijke stem die zei: ik mag dat niet doen? Of je gezond verstand?

'Dat stemmetje is wel een belangrijke factor, ja.

(denkt na)

Het is zeker niet dat ik het gedaan heb voor het geld - want veel kon ik niet verdienen. Het ging me om de zekerheid dat ik de goede beslissing nam. Ondanks de belofte aan mijn vader die ik brak. Ik voelde: dit is een keuze die ik moet maken. Niet om de wereldtop te halen, want dat was onmogelijk, maar ik zag Ben Johnson lopen, zag andere atleten doping nemen en wilde weten of het zou helpen. Als ik er nu over nadenk heb ik spijt. En tegelijk geen spijt.'

'Ik heb een aantal stemmetjes in mijn hoofd. Ik heb heel veel spijt voor de mensen die ik belogen heb, zoals mijn trainer Patrick Himschoot die nergens van wist, en voor mijn vader. Voor mijn collega's ook, toch zij die het altijd eerlijk gespeeld hebben. De mensen die ik geklopt hebt, heb ik gelukkig bijna niet benadeeld: op het Belgische kampioenschap verdien je geen frank. De enige Belg die me kon kloppen was Patrick Stevens, ik was sowieso eerste of tweede, met of zonder doping. Maar ik heb niemand een olympische titel afgenomen.'

Als je wint op doping kun je toch nooit gelukkig en trots zijn? Je weet dat je niet meer dan een bedrieger bent.

'Sorry, maar zo werkt het niet. Daar ben je echt niet mee bezig. Je bent gefocust op je eigen carrière, op je eigen lichaam, op jouw wedstrijd. En je staat er niet bij stil dat de wereld voortdraait. Je zit in een cocon met jezelf, om jezelf optimaal te begeleiden en voor te bereiden voor een race van A naar B. Ik heb nooit tegen anderen gelopen, maar altijd tegen mezelf: zo snel mogelijk van A naar B. Of er links en rechts iemand naast mij stond, maakte niet uit. Of ik nu eerste of derde was maakte evenmin uit: ik was liever derde met een mooiere tijd dan eerste in een zwakke tijd. Mijn innerlijke kracht was zo snel mogelijk te lopen.'

Ik vraag me zeer sterk af of je dopinggebruik niet al ten tijde van je Europese indoortitel in 1996 bezig was, en of het niet nog een aantal jaar is blijven duren na 2001. Misschien gaat het over feiten die nog niet verjaard zijn, en zwijg je daarom. Je tijden die je de laatste jaren liep, voor iemand die de 35 voorbij is, zijn zeer ongeloofwaardig.

'Nee, toch niet. Dan moet je wel heel veel mensen schorsen als je dat denkt. Kijk, ik ben Europees kampioen geworden terwijl ik een werkerstype ben. In het wielrennen is dat een eer, in atletiek mag dat niet. Had ik het geluk gehad al vroeger te beginnen met atletiek, zoals Patrick Stevens, had ik veel beter mijn techniek kunnen oefenen en was ik misschien ook een flyer geweest. Dat was mijn handicap: ik was een laatbloeier.'

'Maar ik voel me dikwijls verkeerd begrepen, zelfs al heb ik dat ook een beetje bewust uitgelokt. Ik ben nochtans een vriendelijke jongen, respectvol.'

Je beweert dat je in 2001 gestopt bent met doping. Moest je afkicken?

'Nee, dat op zich was geen probleem. Hoewel drie jaar doping nemen echt wel lang is. Ik zat wel nog altijd met die harde tepel

(zie kader)

. Het werd wel kleiner, maar er zat een bolletje in en daardoor kreeg ik angst. Er kwam soms etter uit. Ik heb het laten nakijken, want ik vreesde dat het zou verkankeren, en het is operatief verwijderd. Door de anabolica krijg je ook een Adonis-effect: je kijkt constant in de spiegel om te zien of je wel mooi bent. Ik was soms ook depressief, verslaafd aan het slaapmiddel Stilnoct. Nu wil ik een kind met mijn vriendin en denk ik na. Ik voel het aan mijn hart: vooral de Ventolin en de clenbuterol. Mijn hart is twee jaar in overdrive gegaan door die producten. Hoofdpijn ook. Tot vandaag leef ik met de angst dat ik een hartstilstand kan krijgen.

(stil)

Ja, wat ik gedaan heb is waanzinnig.'