Toen Wesley Sonck in de zomer van 2003 Genk ruilde voor Ajax, leek iedereen ervan overtuigd dat er een perfect huwelijk was ingezegend. Hij was net twee jaar op rij Belgisch topschutter geworden, brandde van ambitie om het ook in het buitenland te maken en beschikte altijd al over die typisch Amsterdamse lef, iets wat hem in België vaak kwalijk werd genomen.

Maar het draaide anders uit. Coach Ronald Koeman trok Sonck aan om hem eventueel ook als hangende spits naast Ibrahimovic te gebruiken in een 4-4-2-concept, maar bleef uiteindelijk trouw aan het bij Ajax heilige 4-3-3-systeem. Sonck werd als noodoplossing even uitgespeeld als rechtsbuiten. Maar hoewel hij steeds het beste van zichzelf gaf, zag ook Koeman in dat de vleugel niet de beste positie was voor de Ninovieter.

Schaduwspits

Tijdens de voorbereiding op dit seizoen leek Sonck wel helemaal door te breken bij Ajax: coach Koeman gaf hem zijn kans als spelverdeler, een rol die dicht aansloot bij de manier waarop hij als schaduwspits in België brokken maakte bij Germinal Beerschot en RC Genk. Ook bij de Rode Duivels is Sonck in een systeem met twee aanvallers altijd op niveau gebleven.

Maar bij het begin van het nieuwe seizoen verdween Sonck weer naar de bank. Na het vertrek van Ibrahimovic naar Juventus krijgt hij nu een nieuwe kans. Maar dat Ajax tien miljoen euro wilde neertellen voor Arouna Koné (dat is het dubbele van het bedrag dat voor Sonck werd betaald) geeft te denken. Sonck past niet in het profiel van de ideale Ajax-spits, zoals Van Basten en Kluivert dat wel deden. Daarvoor ontbreekt het hem aan technisch vernuft. De drie wedstrijden die Sonck nu speelde op die positie, bewezen dat alleen maar. Ajax scoorde daarin acht keer, Sonck zelf moest genoegen nemen met één goal, twee schoten op de lat en één assist.

Vertrouwen van Koeman

Begrijp ons niet verkeerd. Sonck heeft wel degelijk de kwaliteiten om het te maken bij een club van het niveau van Ajax. Maar de spelstijl van de Amsterdammers past gewoonweg niet bij hem. Sonck moet kunnen zwerven rond een diepe spits, net die combinatie met Dagano maakte hem bij Genk zo sterk.

Bij Ajax lukt dat niet. De kans dat Koeman zijn vleugelspitsen overboord gooit en ter wille van Sonck met vier middenvelders en twee spitsen gaat spelen, is bijzonder klein. En het ziet er ook niet naar uit dat Sonck in de plaats van Van der Vaart als spelverdeler zijn kans gaat krijgen. Nochtans speelde hij op die positie zijn beste wedstrijden voor Ajax.

Coach Koeman blijft Sonck voorlopig verder het vertrouwen geven als diepe spits: ,,Hij creëert ruimte voor de andere spelers. Ik maak me pas zorgen als die het niet meer afmaken.''

Opzichtig falen

De Nederlandse pers heeft het echter wel gehad met Sonck in de punt. ,,Verdwaald en machteloos worstelde Sonck. Voetbaltechnisch voldoet hij niet aan het profiel van een traditionele Ajax-spits'', schreef het

Algemeen Dagblad

. ,,Sonck speelde geen rol van betekenis. Een alarmerend signaal'', meldde

De Volkskrant

. ,,Dramatisch spel, opzichtig falen'', noteerde

Sp!ts

. ,,Sonck moet vrezen voor zijn basisplaats'', keek

De Telegraaf

vooruit.

De conclusie van de kranten is simpel: Sonck werkt hard en bevestigt zijn kwaliteiten als opportunist, maar puur qua techniek voldoet hij niet aan wat Ajax van zijn diepe spits verwacht.

Hoe moet het nu verder met Sonck? Er zijn drie mogelijkheden. Ofwel vindt hij plots toch zijn draai als diepe spits bij Ajax. Ofwel laat Koeman Ajax in functie van Sonck spelen. Twee weinig waarschijnlijke opties. De gemakkelijkste oplossing lijkt dat Sonck, op zijn 26ste op het hoogtepunt van zijn kunnen, elders zijn voetbalgeluk gaat beproeven. Bij een topclub waar hij wel zijn kwaliteiten perfect kan uitspelen. Maar Sonck is ongetwijfeld te koppig om toe te geven dat het Ajax-systeem niet bij hem past. Al geeft de persstop die hij nu inlaste aan dat hij zich niet perfect in zijn vel voelt.