Kopecky maakte zondag haar debuut in Luik en kon tevreden terugblikken op een eerste keer La Doyenne. “Op zich was het een positieve ervaring. Maar ik kwam net iets tekort op de beklimming van de Roche-aux-Faucons. Ik denk dat ik die met frissere benen wel zou moeten kunnen overleven. Sowieso is het een zware helling voor mij, maar ik denk dat ik met frissere benen verder kan komen. Ja, ik denk wel dat winnen hier binnen mijn mogelijkheden ligt.”

Na een lang voorseizoen en overwinningen in onder meer Parijs-Roubaix en de Strade Bianche verdwijnt Kopecky nu een maand uit competitie. “Ik ben heel blij met mijn voorjaar. Met de resultaten, en met de regenboogtrui die ik zoveel heb kunnen tonen. Hier en daar hebben we wel een aantal dingen geleerd. Ik denk dat ik het komend jaar iets anders ga aanpakken. Hoe? Dat gaan we volgend jaar zien.”

Vollering in tranen: “Ik gokte teveel”

In de sprint van zes koploopsters in de straten van Luik werd Vollering pas derde. “Het is balen hoe ik de sprint reed”, klonk het ontgoocheld. “Ik gokte te veel. Ik bleef te lang in het wiel zitten van Elise Chabbey. Zo ging ik de sprint te laat aan. Dat was niet zo slim. Een domme fout. Want ik had hele goeie benen, en kwam nog best dicht. Ik had de kans om te winnen, maar heb ze zomaar uit het venster gegooid.”

En dus kon Vollering zichzelf voor het hoofd slaan. “Waarom ik die fout heb gemaakt? Ik weet het zelf niet. Maar nu moet ik wel op de blaren zitten. (Emotioneel) Dit is zonde voor de andere meiden van de ploeg. Die hebben een hele dag heel hard voor mij gewerkt. Dan wil je met een overwinning naar huis, natuurlijk.”

Met tweede plaatsen in de Brabantse Pijl en Waalse Pijl, en derde plaatsen in Luik en Strade Bianche, werd het voor Vollering een voorjaar van net niet. “Zonde, dat ik de Ardennenklassiekers afsluit met nul overwinningen. Want ik voelde dat ik gewoon goed in orde was. Dan is wielrennen soms heel hard. Het klassieke voorjaar afsluiten zonder overwinning, dat vind ik een grote ontgoocheling.”

Toch krijgt Vollering snel een kans voor revanche: volgende zondag staat ze als topfavoriete aan de start van de achtdaagse Ronde van Spanje voor vrouwen. “Al ga ik nog een paar dagen met een kater zitten van vandaag”, zuchtte ze.

Winnares Brown blij met “monumentale” zege en eerste monument

De Australische Grace Brown (FDJ-Suez) won verrassend Luik-Bastenaken-Luik bij de vrouwen. Dat deed ze door al voor de explosies op La Redoute en de Roche-aux-Faucons weg te rijden.

Brown maakte deel uit van een kopgroep die zich al op de beklimming van de Stockeu vormde. “We weten dat er op dat middengedeelte best vaak een sterke kopgroep weg kan rijden. Het plan was dat ik of één van de ploegmaats daar mee zouden kunnen gaan met een vlucht. En dat is gebeurd. Het werd een hele sterke groep, met gemotiveerde rensters. We kregen een heel mooie voorsprong. Dat verbaasde me een beetje, maar het draaide goed uit. Daardoor moesten we niet te hard duwen.”

“Ik wist dat het een lange dag zou gaan worden, als onze vlucht zou overleven. Dus ik hield altijd in mijn hoofd dat ik de vlucht zou gebruiken, in plaats van hem zelf draaiende te willen houden. Toen we met een minuut voorsprong aan Roche-aux-Faucons begonnen, had ik er best vertrouwen in dat we met de kopgroep over de top zouden geraken. En vanaf dan was het vooral nog bergaf. Toen ik iedereen bekeek, geloofde ik erin dat ik de snelste sprinter van de kopgroep was. Als ik slim genoeg was aan de finish, had ik er vertrouwen in dat ik zou kunnen winnen.”

De 31-jarige Brown won eerder onder meer al de Brabantse Pijl en Brugge-De Panne, maar Luik-Bastenaken-Luik is de grootste zege op haar palmares. “Mijn eerste monument. Na veel tweede plaatsen. En ook het eerste monument voor mijn ploeg. (Glimlach) Dit is monumentaal.”