'L

e nouveau Tom Boonen est arrivé à Paris.'

Niet dat de Monegaskische Balenaar in deze Tour uit de doden is opgestaan, maar het had toch iets van een wedergeboorte.

Een dik jaar geleden verdween Boonen op de Col du Lautaret uit de Tour en kwam in een negatieve spiraal terecht. Groene Tom blijft herhalen dat hij tevreden is van zijn voorjaar waarin hij Kuurne, Waregem en Harelbeke won en zijn 'beste Parijs-Roubaix' ooit reed, toch was hij voor het eerst in twaalf maanden weer drie weken lang de Tom Boonen die in eigen land allang het statuut van topsporter is overstegen. Een cultfiguur die in deze Tour vol nieuwe namen een van de weinige internationale sterren was.

Op de mooiste sprintboulevard van de wereld kon de gebaarde glamourboy dit keer geen verse dagbloemen aanbieden aan moeder Agnes. Het blijft dus bij zes etappezeges in vier edities, maar de groene puntentrui ging wel definitief in zijn koffer. 'Dit is natuurlijk niet te vergelijken met winst in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix of het WK. Maar ik ben er heel trots op.'

Veel geleerd

Boonen zegt altijd waar het op staat. Dus verraste hij door in Londen te stellen dat hij dankbaar was dat hij vorig jaar geen rit had gewonnen. 'Dan had ik niets geleerd. Nu dus wel. Ik heb niet enkel geleerd hoe je een rit wint, hoe je in alle omstandigheden kalm moet blijven, maar vooral hoe mijn lichaam ineensteekt. Hoe beter mijn conditie, hoe minder snelheid ik maak. Pure snelheid is voor mij een kwestie van frisheid.'

'Ik kwam in 2006 in Straatsburg aan met het gevoel:

Ik ga dat hier snel eens opkuisen

. Maar Tommeke liep knal tegen de muur. Soms heb je een baalweekje. Bij mij was het vorig jaar in de Tour. Ik had toen de benen niet. In 2004, in mijn allereerste Tour, had ik dan weer de ervaring niet. Het kon wel in 2005, maar dan verliet ik met een kapotte knie in het groen Briançon. Voor deze trui moet je ontzettend veel ervaring hebben, jezelf en je tegenstanders kennen, en dat métier kan je enkel maar opdoen in de Tour. Ik deed er vier jaar over.'

Op veilig

Niet enkel Tom Boonen, maar de hele Quick Steptrein werd vorig jaar over de hekel gehaald. In Gent, maar vooral in Castres gaven de blauw-witte soldaten van 'Tornado Tom' iedereen lik op stuk. Al was de trein gisteren op de Champs-Elysées niet echt te bespeuren. Rosseler bleek de perfecte springplank voor dagwinnaar Daniele Bennati. Het leek het alsof 'Tornado Tom' na drie weken harde strijd wat lood in zijn benen had, al had hij al twee minisprintjes moeten trekken om in juiste stelling te raken.

'Ik heb vandaag voor het eerst in deze Tour op veilig gespeeld. Dat betekende dat het ook de allereerste keer was dat ik niet sprintte met de eerste plaats als doel. Ik wou geen immense risico's nemen om dan te vallen op die kasseien en alsnog het groen door de neus geboord te zien. Dus besliste ik bewust om in de buurt van Robert Hunter en Erik Zabel te blijven. Dan weet je sowieso dat je de etappe niet kunt winnen, maar weet je gelijk dat het groen je niet meer kan ontsnappen.'

Al kreeg de kopman van Quick Step-Innergetic wel een opening om zich te meten. 'Het klopt. De benen wilden nog wel, maar het hoofd was wat moe. Al veertien dagen lang was er die stress, die spanning om die trui toch maar niet te verliezen.'

Vuelta en WK

'Het deed me ook wat dat we met zijn allen vandaag over de Champs-Elysées reden. Daarvoor is misschien wat geluk nodig, maar het toont ook aan dat de juiste keuzes zijn gemaakt. In deze Tour hebben we als team ook een klik gemaakt in het hoofd. We hebben leren spurten voor een vijfde of een negende plaats. Want dat is precies het unfaire aan die trui. Twee foutjes en je kunt het schudden.'

Om 20.15 uur zat Boonens Tour erop. Samen met de hele ploeg vierden ze de vier ritzeges (Steegmans in Gent, Vasseur in Marseille) in een restaurant in Parijs. 'Hopelijk hebben ze stoofvlees met frieten. Maar ik wil zondagnacht wel in het bed bij mijn ouders slapen. Dan nog een vijftal criteriums en qua wedstrijden gaat de riem eraf. Misschien doe ik Hamburg, misschien niet. Het liefst van al herbegin ik op 1 september in de Vuelta. Daar wil ik me honderd procent voorbereiden op het WK in Duitsland. Heb ik twee weken nodig, dan blijf ik zo lang. Moet ik daarvoor naar het eindpunt in Madrid, dan doe ik dat ook. Ik denk dat het parcours in Stuttgart voor mij toch mogelijk is.'

'De Tour 2007 blijft voor mij eeuwig de Tour van het groen, maar daarnaast ben ik ook heel gelukkig met wat er hier is gebeurd. Aanvankelijk was ik heel ongelukkig met dat circus, maar ik weet nu dat deze sport weer op de juiste weg zit. Wie pakt, moet eruit.'