Nog tijdens zijn fenomenale eindsprint naar de regenboogtrui schreeuwde Sporza-commentator Michel Wuyts het uit: ,,Tommeke, Tommeke... wat doe je nu...?!'' Patrick Lefevere, zijn mentor en ploegleider, verwoordde even later de vreugde en trots van heel het land nog het best: ,,WAAW!''

Voor zij die er nog aan twijfelden: Tom Boonen won niet alleen fenomenaal, de Kempenaar IS een fenomeen. Niemand ter wereld, zelfs Merckx, de allergrootste, deed het hem voor: winst in de twee mooiste klassiekers èn het wereldkampioenschap. Op zijn vierentwintigste, hé. Het is 35 jaar geleden - Jempi Monseré in Leicester - dat nog eens een Belg, jonger dan 24, de regenboogtrui pakte.

Mogen we dan even met z'n allen uitroepen: WAAW!? Nog net iets harder dan twee weken geleden toen Kim Clijsters haar eerste grandslam pakte en daarmee eigenlijk aangaf dat zij momenteel de beste tennisspeelster ter wereld is? Tom en Kim, allebei de besten, in twee van de meest gemediatiseerde en gemondialiseerde sporten op deze aardbol. Precies in het jaar dat ons land 175 jaar oud is, zetten zij België en Vlaanderen meer dan ooit op de wereldkaart.

Wellicht zullen zij die schande riepen over Toms nakende verhuis naar Monaco hem dit nu ook wel vergeven. Ach, het is wat ons betreft al vergeten. Hij had wellicht beter meteen bekend dat het om fiscale redenen was, maar hij is en blijft, evenveel als Merckx junior toen die een olympische medaille pakte in Athene, een Belg. Een Kempenzoon. Een Flandrien, vooral. We hebben vaak, en veelal terecht, geklaagd over een gebrek aan sportcultuur in ons land. Over de opeenvolging van sportministers ook. Over hun gebrek aan daadkracht. Moeten we blijven doen. Maar vandaag willen we alvast met z'n allen hard roepen: bedankt, Tom!