Van het beloofde duel tussen Jan Ullrich en geletruidrager Rogers kwam helemaal niks in huis. ,,Ik wil minstens één keer testen in het hooggebergte'', had Ullrich beloofd. De Duitser was daar echter niet goed genoeg voor. Volgen en lossen, dàt deed hij. Terwijl Gonzalez zich zaterdag ontpopte als uitdager nummer één voor Rogers, slaagde

der Jan

er nog in om zich vast te klampen aan het achterwiel van de Australiër. In de laatste etappe, een monsterlijke tocht over Nufenen, Gothard en Furka, was dat er niet meer bij en keek Ullrich zich de hele finale scheel op de achterkant van zijn ploegmaat Guerini, die voor hem de derde plaats redde.

Toen Gonzalez er ruim voor de top van de Gothard vandoor ging, viel meteen het doek voor Ullrich, die na zijn knappe tijdritprestatie niet kon bevestigen in het klimwerk. Integendeel. Als dat maar geen veeg teken is voor straks in de Tour? ,,Ik ben tevreden met mijn prestatie'', vond de Duitser desondanks. ,,De hitte maakte de opdracht dubbel lastig. Daarom heb ik me ermee vergenoegd om mijn ritme te rijden en niks te forceren.''

Rogers reageerde wél op het vuurwerk van Gonzalez, kon één keer terugkeren, maar moest bij een volgende demarrage van de Spanjaard toch passen. Een handje hulp van de mannen van Saunier Duval - een Spaanse formatie dan nog - mocht niet baten. Voorin bleef Gonzalez de pedalen martelen zoals drie jaar geleden, toen hij ploeggenoot Sevilla te grazen nam in de Ronde van zijn land. Het leverde hem twee miljoen euro op van Fassa Bortolo. Weggegooid fortuin voor de Italiaanse sponsor. Gonzalez mocht zich vorige winter gelukkig prijzen dat hij als Bask van geboorte uiteindelijk nog terecht kon in het Baskische reservaat van Euskaltel. En kijk wat die onbezoedelde thuislucht weer doet! ,,Ik had het zelf niet meer verwacht na al die ellende van de jongste jaren'', bekende de 30-jarige Gonzalez.