Vrijdagnamiddag, vlak naast ons op de tribune in het Rotterdamse Ahoy: Hanne Desmet analyseert op een tablet haar succesvolle kwartfinale op de 1.500 meter van het WK. Naast haar wijst Joey Mantia op enkele details die beter kunnen. Mantia was jarenlang één van de belangrijkste concurrenten van Bart Swings. Eerst op skeelers, daarna op schaatsen. Voor Swings de koning van de massastart was, heerste Mantia over het spectaculaire nummer: drie wereldtitels op vier jaar. Tot Swings op de Winterspelen van Peking de scepter overnam en de Amerikaan met twee honderdsten van een seconde naast olympisch brons greep. Het bleek het laatste sportieve wapenfeit van Mantia, die zich steeds meer ging ontfermen over zijn vriendin Hanne Desmet. Sinds vorig jaar hoort de Amerikaan ook officieel tot Team Belgium. Hij werkt deeltijds als assistent van bondscoach Ingmar van Riel voor de Belgische shorttrackers. Tot algemene tevredenheid van alle atleten, Hanne in het bijzonder.

“Joey is héél belangrijk voor mij”, benadrukt de 27-jarige Europees kampioene op de 1.000 meter. “Ik ben iemand die supergraag bijleert en ik heb het gevoel dat hij mij héél veel kan bijleren. Zowel technisch, tactisch als mentaal. Joey is extreem getalenteerd op het vlak van techniek. Hij heeft een speciaal oog voor beweging en kan echt goed zien hoe ik mijn kracht beter op het ijs kan overbrengen.”

Mantia is een ex-skeeleraar en langebaanschaatser, geen shorttracker. Dat vindt hij zelf een voordeel. “Omdat mijn aanpak totaal anders is dan die van coaches uit het shorttrack”, zegt de Amerikaan. “Toen ik zelf als atleet de overstap maakte van het inlineskaten naar het schaatsen, moest ik tot in detail leren begrijpen waarom ik fouten maakte. Nu geef ik mijn kennis door aan de Belgen zodat ze zelf hun balans op het ijs beter vinden en weten naar welke details ze in hun wedstrijdbeelden moeten zoeken.”

Die coaching werpt zijn vruchten af. Hanne Desmet schaatste nooit beter dan afgelopen seizoen. Een Europese titel, vier wereldbekeroverwinningen en een pak medailles. “Ik ben hier op het WK om zo veel mogelijk te winnen. Dat brengt druk en stress met zich mee. Joey heeft zelf jarenlang alles gewonnen. Hij weet wat er nodig is.”

Het stoort Desmet een beetje dat Mantia niet voltijds kan meereizen met het Belgisch shorttrackteam. De Amerikaan was erbij tijdens de Noord-Amerikaanse start van het seizoen en in de aanloop naar het WK, maar werd niet ingehuurd voor het Europese luik met onder meer het EK. Nadat vorig jaar de samenwerking met Nederland werd stopgezet, heeft het Belgische team volgens haar nood aan consistentie. “Ik vind het moeilijk om niet elke dag met dezelfde mensen te werken. Het is belangrijk dat iemand constant mijn evolutie ziet. Het zou ideaal zijn als Joey volgend seizoen een héél jaar bij ons is. Alle atleten zijn supertevreden over hem. Er zijn ook gewoon niet veel mensen die deze job kunnen en staan te springen om een héél jaar met ons op pad te zijn.”

Mantia staat alvast klaar om een fulltime kans met beide handen te grijpen. “Als ik een concrete aanbieding op lange termijn van België zou krijgen, twijfel ik geen seconde. Maar ik besef ook wel dat het niet evident is. Shorttrack blijft een kleine sport in jullie land en er moet zorgzaam omgesprongen worden met het beperkte budget. Bovendien ben ik ook ‘de vriend van Hanne Desmet’, dat kan gevoelig liggen bij sommigen. Toen ik in Montréal voor het eerst bij het team kwam, heeft men mij op het hart gedrukt om niet enkel Hanne maar ook de andere Belgen te helpen.”

Het lijkt een lastige evenwichtsoefening om elkaars partner te zijn naast de piste en erop samen te werken als atleet en coach. “Dat was in het begin even wennen, maar we hebben dat van elkaar kunnen loskoppelen. Op de baan gedragen we ons echt professioneel”, zegt Hanne Desmet. “Joey is héél rechtuit. Als het slecht is, zegt hij zonder omwegen dat het slecht is. Ik kan op training best gespannen zijn als het niet goed gaat en dan is het niet leuk om die kritiek te krijgen. Normaal zou ik thuis dan tegen mijn vriend gaan klagen over de coach, maar dat kan nu niet meer. Dat neem ik er dan maar bij.”

Het Belgisch-Amerikaanse koppel heeft het voorbije jaar geleerd om die discussies op de piste te laten. “Thuis wordt er nog amper over schaatsen gesproken”, bekent onze landgenote. “Tot vorig jaar zagen we elkaar maar om de paar weken, nu zijn we gedurende langere periodes elke dag bij elkaar geweest. Dat was een goede relatietest, die gunstig is uitgedraaid. Ik vind het nog altijd superleuk om zoveel tijd met elkaar te spenderen.”

Mantia glimlacht zichtbaar opgetogen bij de liefdevolle woorden van zijn supersnelle vriendin en wordt er zowaar een beetje melig van. “Ik denk niet dat er ooit al een moment geweest is dat ik geïrriteerd was door haar aanwezigheid.” Punten scoren, heet zoiets. Waarna de Amerikaan moeiteloos zijn emmertje vult voor de komende weken. “We spenderen zoveel tijd samen en dat leidde nooit tot ruzie. Dat ik zelf ooit een topatleet was, helpt wellicht om te begrijpen welk leven zij moet leiden. En Hanne is ook erg begripvol. Dat maakt onze relatie een makkie. Weet je wat tegenwoordig ons favoriete tv-programma is? Love is blind.”