De beker moest het seizoen van Club redden. Wat rest er nu nog?

“Er is nog heel veel om voor te spelen. We willen Europees voetbal volgend seizoen. We willen zeker in de top drie eindigen. Maar eerst moeten we in de play-offs geraken. We zijn met vijf voor vier plaatsen. We willen ook in de Conference League ver doorstoten. We moeten dit snel omdraaien. Zondag wacht Genk alweer.”

Hoe verklaart u dat jullie nog maar eens een doelpunt slikten in de extra tijd?

“Het moet wel mentaal zijn. Het was een vrije trap van ver, het ging te makkelijk. Ik was ontgoocheld in onze reactie na de 1-0. Het was niet over, in de extra tijd kan alles gebeuren. Het was in die laatste minuten een gebrek aan winnaarsmentaliteit. Dat kan ik niet vergeven.”

Dat is toch bizar als er een finale op het spel staat?

(windt zich op) “Maar we hebben toch gevochten? We hebben ook kansen gecreëerd. Die hebben we niet gegrepen. We konden onze voet naast Union zetten.”

Begrijpt u dat uw positie als trainer nu wankel kan zijn?

“Die vraag kan altijd komen. Als ik het slecht zou vinden, dan steek ik mijn hand omhoog, maar dat is niet zo. We hebben het Union moeilijk gemaakt. We doen nog op vele vlakken mee, het gaat om details. Veel coaches kennen een lastig eerste jaar, maar op het einde zijn er toch goeie dingen. We moeten nu samen blijven en strijden voor de club.”

Voelt u steun van bovenaf?

“Ik praat niet zo vaak met het bestuur.”

Hebt u al eerder in een gelijkaardige situatie gezeten?

“Al vaak. In Brugge zijn er blijkbaar altijd problemen met de trainer. Als je de lat natuurlijk belachelijk hoog legt, is alles sh*t. We moeten mekaar nu niet met de vinger wijzen. Ach, ik neem die beslissing niet. Ik kan mezelf in de spiegel kijken, heb zeker mijn verantwoordelijkheid en het moet beter, maar alles zit tegen. Dit verdienen we niet.”

Gaat u de komende dagen iets speciaals doen?

“We gaan focussen op Genk. Daar moet onze energie nu naartoe gaan. En we mogen intern geen gevechten aangaan.”